JOLIES HEIJ gaat in zaken – organiseert 2maandelijks Dichtwerk in cultuurboerderij De nieuwe erven in Amersfoort

Over trauma & tuinen

We zijn los, het is officiëel. Columniste gaat samen met Jan Bulskens Dichtwerk in cultuurboerderij De nieuwe erven in Amersfoort organiseren. Een tweemaandelijks podium op de maandagavond, dus als de grote baas m’n stukkies niet op tijd ontvangt, weet hij waardoor het komt. We hebben er zin in, na een uiterst vruchtbare brainstormsessie in het Eemhuis. Het moet vooral laagdrempelig, toegankelijk en niet dichtgetimmerd zijn, waar ze normaal gesproken in het Utrechtse zo verzot op zijn. Wij inviteren geen dichters, wij laten de dichters uit eigen beweging naar ons toekomen. Wij beheren het podium, wij zijn het gezicht, maar de dichters zijn onze sterren.

Intussen raast het herdenkingsseizoen nog steeds voort. Wat was er ook alweer op 11 juli? vroeg laatst weer iemand aan mij. De MH17? Tja, het is onbestaanbaar dat de media elkaar om het hardst de tent uitvechten om pagina’s lange verslaglegging van het vijfjarige jubileum van de MH17 herdenking te mogen doen. En dat de hele lieve week lang! Zondag in de groningse Prinsentuin noemde voormalig dichteres des vaderlands Anne Vegter het godbetert zelfs een “nationaal trauma”! Ben ik dan de enige die hier – behalve voor de nabestaanden – niets traumatisch aan kan ontdekken? Dat de Russen op alle mogelijke manieren dwarsliggen lijkt me vooral voor de nabestaanden uitermate frustrerend en misschien traumatiserend omdat de schuldvraag onopgehelderd blijft en de daders ongestraft.

Herdenken valt ons sowieso altijd gemakkelijker als wij de slachtoffers zijn. Wat dat betreft is er een zekere spiegeling met het drama in Srebrenica, toen op 11 juli 1995 de “veilige” VN-enclave in handen viel van de bosnische Serviërs, die duizenden mannen en jongens vermoordden in aanwezigheid van Dutchbat 3. Maakte ons dat tot daders? Natuurlijk niet, dat waren de Serven in de gedaante van Mladic en zijn consorten, maar we waren er wél bij. Echter, zoiets herdenken is een stuk moeizamer dan het feit dat onze medelanders door een stel separatistische boeven uit de lucht zijn geplukt. De koning bezocht vorige week het NIOD om zich te laten informeren over de genocides in de twintigste eeuw, van de armeense tot Pol Pot. Srebrenica kwam slechts zijdelings ter sprake, maar nóg beladener waren kennelijk de politionele acties in Indonesië, waarbij zelfs geen jounalisten aanwezig mochten zijn.

Natuurlijk verdient de MH17 onze oprechte aandacht zo lang de schuldigen nog niet berecht zijn. Maar laat dit vooral op informatieve wijze gebeuren en niet in de vorm van het paginalange uitventen van het leedwezen van de nabestaanden. Zitten die mensen daar zelf eigenlijk op te wachten? Op 19 juli is de uitspraak van de Hoge Raad in het proces van de Moeders van Srebrenica tegen de nederlandse staat. Dit is bij niemand bekend en de Moeders mogen waarschijnlijk blij zijn met een achterafniche in de krant. Voor zo ver er al aandacht voor 11 juli was (in mijn krant, de Volkskrant, helemaal niet) ging het alleen over Dutchbat en niet over de herdenking zelf, hoewel het tweede gedeelte door minister Bijleveld van defensie werd bijgewoond. Het was de eerste keer in 24 jaar dat de minister van defensie de herdenking bezocht en dit was een grote stap voorwaarts, alsmede een belangrijk gebaar van erkenning naar de overlevenden en de nabestaanden toe.

Niemand die hierover heeft bericht. Van mij hoeven er geen duizenden op het Plein te staan, het zou al mooi zijn als iedere Nederlander zich bewust is van wat er op 11 juli gebeurde. Wie herinnert zich trouwens de Bijlmerramp uit 1992 nog? Wordt die eigenlijk ieder jaar herdacht? Me dunkt dat de MH17 eenzelfde lot beschoren zal zijn. In de tussentijd hou ik me in poëzietuinen op, zoals de Prinsentuin en de Zeister Slottuin, om gedichten te typen op verzoek, voor mensen die hun liefde op papier gedrukt willen zien. Zoals het stel dat al twaalfeneenhalf jaar samen is dankzij de onenightstand waarmee hun relatie begon. Of het stel waarbij de vonk oversloeg tijdens het carnaval in Loerendonk. Dan mag ik weer even dichter zijn en de liefde vieren.



we leggen welige tuinen aan

door in woorden onder te duiken, ik draag mijn vermomming
als een gedicht, vandaag is grasliggen een handeling

jij ligt naast me en ik stel me voor hoe je slaapt
met je ogen open of dicht? ik voel de grond niet meer

we bouwen een kajuit in de lucht en doen een SOS
naar helicopters uitgaan, de oude dichter wil nog niet dood

hij reikt me de hand, meeuwen zijn eenmaal geland
groter dan hun weerspiegeling in de lucht en het vaderland

gaat op zwart als de nationale dichteres de ramp als trauma gedenkt, het is altijd iets met open graven en losse eindjes

bedankt, zegt ze, dat ik u door de loergangen mag toespreken
er wordt gewichtig gedaan om het navelstaren aan het zicht

te onttrekken, tuitende bloemen laten zich stil bekijken
door de vergeten muze, der dagen van dienstdoen zat

de dichters verlaten de tuin, dorstig naar het glas
om nog even niet het tastbare in te hoeven stappen

de wachter zegt me dat ik moet gaan, gras richt zich op
alsof het nooit onder iets van gewicht heeft gezucht

Jolies Heij

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Een podium meer of minder, je zou het haast niet merken. Amersfoort, dus, is dat niet op de weg naar Zwolle? Helaas, Zwolle doet het op zaterdag, Amersfoort dus op maandag. Met de fiets kan ik enkel uitgeput aankomen zonder nog kracht van spreken. Niettemin, succes toegewenst en volhouden, dan win je.

Laat een reactie achter