LISAN LAUVENBERG: ‘Geef me dan die heerlijk eerlijke amsterdamse straatjongen die bekende dat hij in de ochtend mediteert terwijl hij zich aftrekt en scheldt terwijl hij zich scheert…’
Gibberish schrijven, oftewel onzin uitkramen oftewel kijken waar de tekst strandt. ……………..Woorden……..meer woorden…….welke woorden…….
Weemoed, somber, afkeer, verrukkelijk, drukte, weerzin, regen, hagel, herfstsfeer, winterkou, of natte hondenweer, als het maar donker en somber klinkt is het al gauw interessant voor de zwartkijkers onder ons. Poëzie zoekt naar verrotting, niet naar vertrutting of zachtheid in ons hart. Poëzie moet raken, vervullen, onthullen wat nog niet zichtbaar was. Platitudes…wat platitudes….platgetreden woorden…hoeveel kun je nog verzinnen.
Gisteren een geweldig feest gehad, met wel honderd nieuwe mensen. En vandaag? Bij het ontwaken al moe, van je nieuwe kennissen. Want wat waren er weer eens veel domme vragen en waar leidt het allemaal toe? Van hoe heet je en hoe kom je hier, tot wat doe je en wie ken je hier allemaal? We kunnen ons beter samen en zwijgend een versuffing neuken dan te doen alsof het ons interesseert wat een ander doet, hoe die ergens vandaan komt of waar hij/zij naar toe gaat. Je hoopt bij honderd mensen tenminste één zielsverwant te vinden, één mens die je weerspiegelt, die je inzichten in ‘’het systeem’’ begrijpt. Maar nee hoor : Saaie afgekloven, nergens naar neigende vragen en stompzinnige opmerkingen, zoals dat ik er voor mijn leeftijd nog goed uitzie en rood mij mooi staat.
Geef me dan die heerlijk eerlijke amsterdamse straatjongen die bekende dat hij in de ochtend mediteert terwijl hij zich aftrekt en scheldt terwijl hij zich scheert en dan weer klaar is voor de dag. Maar die was er niet, helaas.
Ga ik mijn inzichten met de wereld delen en/of deelt de wereld wel genoeg met mij, Noodzakelijk is het niet. Opstaan, koffie drinken, poepen en je kont afvegen, dan je kleren aan en de straat opgaan, terwijl je nergens hoeft te zijn. Hoe fijn is dat als je nergens hoeft te zijn?
Zo’n lege dag Zo’n dag zonder verwachtingen of hoop op iets spannends. Zo’n dag dat je alle nieuws kijkt om te voelen dat het spannend in de wereld is. Zo’n dag is waardevol. Zo’n dag is zeldzaam omdat we meestal te veel willen en teveel doen. Zo’n dag dat ik eindelijk weer eens kan schrijven en niks hoef te zeggen. Zo’n dag
Voorbijgevlogen en alles bij elkaar gelogen. hehe, zo’n dag.
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
