U bent zelf een autist! … Wat opviel waren in wezen niet de getoonde autisten maar de geschifte opvoeders….



U bent zelf een autist! … Wat opviel waren in wezen niet de getoonde autisten maar de  geschifte opvoeders

ik geloof dat ik in het verleden nogal wat kwaad bloed heb gezet met mijn nogal nonchalant gepleegde  opmerking: ach, die autisten, die  denken wel erg veel alleen maar aan zich zelf. de docu door de van Nieuwkerk met zoveel trots getoond in DWDD ‘Dit is de leven’ van actrice Vrede bevestigde in beeld en geluid mijn mening in alle opzichten.
De recensies oa in NRC over de docu zijn storend van onbenul juichend net zoals mevrouw Vrede nogal erg  tevreden is over het eindproduct. Over deze vertoning, ik zeg wanvertoning: het cultiveren van de ego gektes van de autisten die ons werden opgevoerd. mevrouw Vrede sprak over schoonheid en anders zijn. Met name op de schoonheid en het anders zijn zou worden ingezoomd in haar docu.  

We zagen een meisje vol agressie die zich niet van het dansen liet afbrengen en het hele gezin krijsend terroriseerde als ze gevraagd werd om even op te houden met der dingetje. Een ijsje als beloning werd het kind beloofd als ze zou stoppen – maar nee heel manipulatief eiste en krijste ze een ijsje + cola! WELK EEN SCHOONHEID! en ZO ANDERS OOK!

we zagen een jongen die agressief tegen muren en deuren ramde, zijn zusje had bedreigd en zijn moeder had geslagen in de auto, zijn kleding verscheurde. JA HOOR ECHTE SCHOONHEID.

en we zagen een jongetje dat steeds maar iedereen maar óók de achterpoten van zijn hond handboeien wilde én en erger nog mocht omdoen. op het laatst liep ie op straat met ongeveer 10 handboeien bungelend aan zijn broek. HEEL ANDERS JA! en wat een schoonheid.

Bij de getoonde autisten vielen een paar dingen op. De agressie en dat ze in hun anders zijn werden gekoesterd en vertroeteld. Nergens gecorrigeerd, nergens opgevoed, nergens weerbaar gemaakt voor of in  de maatschappij waarin ze leven. nee hoor volgestopt met handboeien, ijsjes, ballonnetjes – hoe meer hoe beter. Wat opviel waren in wezen niet de getoonde autisten maar de  geschifte opvoeders, die zich lieten terroriseren, gescheurde jasjes vervingen door andere jasjes, handboeien aansleepten, zich lieten chanteren. Ja zo wordt je kind inderdaad wel van autist tot een onopgevoed en onhandelbaar en onaangepast kind met door de ‘opvoeders’ gecultiveerde gedragingen die uiteindelijk alleen maar tot eenzame opsluiting leiden. (waar eigenlijk de getoonde ouders vastgezet horen te worden, of uit de ouderlijke macht ontzet, inclusief mevrouw actrice  Vrede. Wat een gekte. Ontluisterend).
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter