Frans Terken wint deze week de enige echte virtuele positieve tijden trofee (zijn aanstaande) op pomgedichten punt nl – Rik van Boeckel zilver

altijd moeilijk voor dichters – het beschrijven van een zonnige toekomst – het leed geleden – de weg van optimisme gesierd met woorden van blijdschap en poëzie. dank aan de dichters die de blijdschap aandurfden. Rik van Boeckel sprak in hoopvolle woorden – Frans Terken beschreef in een mozaiek van gouden woorden en beelden de blijdschap en het optimisme. van harte Frans Terken goud, van harte Rik van Boeckel zilver.

Opgetogen

Terug op de vlakte die ons draagt
dansen we weer boven het zand
we laten het van de voeten vallen
zien hoe het oplost in het schuim

zoeken binnen in een strandtent
een uitzicht met rust en liefde
vragen om glühwijn en drinken
de beker tot de bodem leeg

proeven diep de ommekeer
die opstijgt van onder in de benen
het blaast de hoofden leeg en warm

gloedvol geschoond stappen we buiten
tollen hand in hand het betere leven in
onder onze zolen smelt de winter weg

© FT 07.11.2020


–>

prachtig getroffen in beelden van blijdschap en de drank, voorbij het schuim, de gifbeker leeg, de ommekeer verwoord. hand in hand het betere leven in. (‘geschoond’ is wat mij betreft één Cartouchiaans woord teveel)- gloedvol stappen we naar buiten (kan ook – het was tenslotte al opgelost in de eerste strofe) om hand in hand het betere leven in te tollen, zo dat ons dansen de winter aankan. mooie beelden.

 

Rik van Boeckel: zon van leven verdrijf zieke wolken

Petra Maria: en jij bent de troost met kleine woorden

Cartouche: late haver komt ook op

Frans Terken: hand in hand het betere leven in

Erika de Stercke: in zonnekleuren en jij, onverwacht

Ien Verrips: naar de stip op de horizon

Anke Labrie: het beste breekijzer is liefde


ik zie er tóch een keerpunt in – de tijden van armoede van verschraling  van cultuurarmoede – van de trumpen  en van de corona – door de poëzie met succes – beetje voor beetje – stapje voor stapje – voetje voor voetje – maar toch succesvol bestreden – met optimisme –  er komen weer positieve tijden aan! – een goed moment om uw schoorsteen te tooien met de positieve-tijden-trofee (de enige echte virtuele) behaald op pomgedichten punt nl – wie wint deze week de enige echte virtuele positieve tijden trofee op pomgedichten punt nl? u kent de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.



woensdagnacht
 
ze zegt
ik ga weer aan het werk
dode honden houden op
 
ik zeg
het lijkt wel file in de straat
wat een leven
 
ze zegt
het leven gaat altijd door
ik kijk en zie haar schaamlippen bewegen


pom wolff
uit: een vrouw schrijft een jongen
Zijn vertaling van ‘just a perfect day’ van Lou Reed getiteld ‘Een perfecte dag’
door dichter Benne van der Velde

Een perfecte dag
wat sangria in de stad
en dan later
een donker pad, samen thuis
Gewoon een prima dag
slenteren in ‘t plantsoen
en dan later
en filmpje doen en naar huis
Oh, het is zo’n perfecte dag
blij dat ik hem heb met jou
oh zo’n perfecte dag
jij bent waar ik vast aan hou
jij bent waar ik vast aan hou
Een perfecte dag
problemen doen geen pijn
dit weekend samen zijn
doet ons plezier
Ja een perfecte dag
door jou vergeet ik mezelf
ik dacht dat ik
een ander was, een goed mens
Oh, het is zo’n perfecte dag
blij dat ik hem deel met jou
oh zo’n perfecte dag
jij bent waar ik vast aan hou
jij bent waar ik vast aan hou
Een ieder krijgt wat ‘ie verdient
Een ieder krijgt wat ‘ie verdient
Een ieder krijgt wat ‘ie verdient
Een ieder krijgt wat ‘ie verdient
Optreedmoed

Dat is de huidige Shakespeare vraag
te zijn of niet te zijn in het virusvenijn

laten we opwaaiende bladeren zijn
in de toekomst van optreedmoed

water was ons zacht met verve
zon van leven verdrijf zieke wolken

universum verjaag president Narcist
naar uithoeken zonder waarde

laat sterren in alle staten stralen
van gezonde dagen op hemel en aarde.

Rik van Boeckel
6 november 2020

–>
pomgedichten ziet er een keerpunt in, de usa ziet een keerpunt, de hele wereld ziet een keerpunt en ook Rik van Boeckel – dichter uit Leiden – beweegt hemel,  aarde en gesternte om gezonde dagen terug te krijgen. mooi gezegd –  gezonde dagen zonder de narcist en zonder ziekte – laten we weer opwaaiende bladeren zijn in een zon van leven. kort en krachtig de woorden hier van Rik van Boeckel – als die in de toespraak van biden, meer nog als die van Harris.
 
ALLES KOMT GOED

je loopt op wolken
door de straten
gelukkig te zijn

waar je moe van werd
ebt weg
waar je aarzelde
spreek je nu uit

wie jou ziet
is zichtbaar vol
er licht een aura 
van vertrouwen

alsof het universum
jouw kant op draait
en jij bent de troost
met kleine woorden

harten zullen 
veroverd worden
vreugde en tranen
gedeeld

nu valt alles
op zijn plek
nu komt alles goed

petra maria

–>
ook bij petra maria zien we hemel en aarde bewogen. de blijdschap zoals deze vannacht in de usa op het beeldscherm te zien was spat ook hier van de woorden. alles komt goed – volgens mij ook de titel van een nog niet opgevoerd toneelstuk. dezelfde intentie lezen we als bij rik, ietsje minder direct, ietsje wolliger. zachter ook, prozaïsch zacht bijna. nee het kan niet elke week een gouden feest zijn daar in het oosten van het land.
 
Naar believen
 
positiviteit is plicht
alles wordt een keer
beter, kom mij daar niet om
alles is wel heel erg veel
 
wij zijn meer
van de realitijd, zuinigheid
de onwerkelijkheid die ik
omvat, omvademen kan
 
een oog dat lacht, de wereld
een tepel die ik strelen kan
een paar – woorden
als ik en jij
 
een handvol
is al heel wat om
de nacht te doorstaan
 
wij als god
– late haver komt ook op –
in het diepst van ons gedacht
 
081120
Cartouche


–>
Cartouche weet heel goed dat ie met de eerste twee strofen niet bij mij hoeft aan te bellen. ‘realitijd’, ‘positiviteit’, nee weg ermee. en dan als ie eenmaal op hol is geslagen slaat de dichter genadeloos toe in de laatste drie strofen. ‘een oog dat lacht, de wereld’- ja dan smelt elk dichterlijk hart en dan ook nog die late haver die opkomt – god waarom gaf u hem (cartouche) wat wij zo vaak moeten missen?

kruipt de verfoeide, de  knutselaar met zijn ‘gedacht’ onverwacht toch nog het slot van het gedicht in. is het toch een mens onze Cartouche. nou ja als werkwoordvorm kan dit denken natuurlijk wel – houden we alleen de woordspeling over.

en ach zo mooi als hij vorige week dichtte met een overal en altijd geldend gedicht dat hier elke week wel in goud zou kunnen worden belegd kun je ook niet elke week:

Bij de hand

Wat als later nu is
katers hun zwaarte verliezen
dingen niet meer dan dingen zijn
waaien slechts een vorm van wiegen
adem die de lucht doet klaren
wolken alleen een teken zijn
van ingehouden zonneschijn
 
als het tellen is gestaakt
van jaren rondjes draaien
nemen wij  – jij en ik – elkaar
zonder maat, voor wat we zijn
in een woordenloos gebaar
over en bij de hand
 
en de tijd in een
zelf sprekend verband
 
301020
Cartouche


 

Spiegelmoment

 ligt het geluk 
op de dansvloer, ik geloofde erin 
liep tegen lege glazen aan waar 
angst zich tegen de wanden vastzette 

Herkenning van hopeloos zijn 
met nachten waar de muren bewogen
ik zie oplossingen in het stappenplan 
een bruisend begin

mijn handen dekken valkuilen toe
de kracht borrelt uit het niets
alsof een fles water spat naar 
wolken van verfrissing  

patronen veranderen 
in zonnekleuren en jij, onverwacht
er springen tintelingen  
uit de spiegel


Erika De Stercke 


–>
ook bij Erika wordt gedanst. en we dansen natuurlijk mee als lezers. maar pas toch op kind – pas op de glazen. loopt ze er toch tegen aan in de eerste strofe. ze blijft optimistisch – in de scherven ligt een bruisend begin lezen we – dat zei mijn overgrootvader al in edam als ie teveel gedronken had – alleen bij hem spatte de alcohol richting de wolken – bij erika het water – een wereldwonder – bij dichteres tintelt thuis haar spiegel – nog een wereldwonder -een gedicht helemaal over de top. met onnavolgbare vergelijkingen – dichteres is geheel in de war van blijdschap – dat ze tot bedaren mag komen helpen we haar hopen. zo bijzonder is biden nu ook weer niet.


in dit land
van platte polders
waar sloten zich uitrekken
als potloodstrepen tot
land en lucht
in eeuwigheid verdampen
 
in dit land
van grijze tegenwind
en miezer
wordt van toppen niet gedroomd
naar de stip op de horizon
strekt het verlangen zich

Ien Verrips

mooie slotregels van de strofen – die van de eeuwigheid en die van het verlangen. het lukt niet vaak om woorden als verlangen en eeuwigheid van de poëzie te laten zijn. meestal wordt er in de poëzie iets van verlangen en van eeuwigheid gesuggereerd. maar bij Ien kan het wel. er verdampt iets, iets strekt zich uit – de dichter hanteert de relativering op knappe wijze – dat we weten dat niets vast staat. op de platte polders en de tegenwind na natuurlijk. een echt noordhollands gedicht tussen de opperdoezer rondes vandaan geplukt.

 

elke muur kent wel een zwakke plek
als je lang genoeg blijft zoeken
 
hak een nooduitgang voor
woorden, beelden en muziek
het blijkt vaak een ingang
 
het beste breekijzer is liefde
 
anke labrie 

een waardig slotwoord aan het thema van optimisme. breekijzer liefde opent nooit gedachte vergezichten in beeld en geluid én in poëzie.
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. ALLES KOMT GOED

    je loopt op wolken
    door de straten
    gelukkig te zijn

    waar je moe van werd
    ebt weg
    waar je aarzelde
    spreek je nu uit

    wie jou ziet
    is zichtbaar vol
    er licht een aura 
    van vertrouwen

    alsof het universum
    jouw kant op draait
    en jij bent de troost
    met kleine woorden

    harten zullen 
    veroverd worden
    vreugde en tranen
    gedeeld

    nu valt alles
    op zijn plek
    nu komt alles goed

    petra maria

  2. Opgetogen

    Terug op de vlakte die ons draagt
    dansen we weer boven het zand
    we laten het van de voeten vallen
    zien hoe het oplost in het schuim

    zoeken binnen in een strandtent
    een uitzicht met rust en liefde
    vragen om glühwijn en drinken
    de beker tot de bodem leeg

    proeven diep de ommekeer
    die opstijgt van onder in de benen
    het blaast de hoofden leeg en warm

    gloedvol geschoond stappen we buiten
    tollen hand in hand het betere leven in
    onder onze zolen smelt de winter weg

    © FT 07.11.2020

Laat een reactie achter