Max Lerou wint de enige echte virtuele – de dagen die er niet waren dagen – trofee op pomgedichten punt nl – vrij naar onze Cartouche – zilver Martin Sjardijn en brons voor Anke, Ien en Frans

zwaar beraad over de uitreiking der eremetalen deze week  – teveel moois om snel tot een beslissing te kunnen komen. er werd met aftreden gedreigd, sommige leden van het kabinet hadden er zelfs buikpijn van. dank aan Cartouche ook voor de inspiratie – voor de dagen die er niet waren – hoe kan een dichter ze verzinnen – nou ze werden verzonnen en ze  werden in zinnen gegoten – prachtig werk van Frans Terken, van Max Lerou, van Ien Verrips. uitgelicht door Martin Sjardijn en van uren voorzien door Anke Labrie. dat zijn deze week de eervolle vermeldingen. gaat het goud naar Max Lerou voor die wonderlijke gelaagdheid  – het zilver naar Martin Sjardijn voor een bijzonder uitlichten van wat gedragen wordt, doen we brons voor Anke, Ien en Frans voor de mooie regels in alle eenvoud. Dank aan alle dichters voor het inzenden, de felicitaties aan de eervollen.

uitdaging

een beetje humaan sterven
je stelt het uit
zet de dag op aan

er moet nog ontwaakt
zo mooi slaapt niemand

ml

–>
die dagen dus,  die iedereen kent, zich wenst, niet kwamen, nooit kwamen – de opdracht deze week – die dagen zijn er toch – de nooit gedachte dag is toch gekomen. zo mooi zo mooi slaapt niemand. dat letterlijk in figuurlijk kan overgaan in weinig woorden. een wonderlijk gelaagde tekst in eenvoudige woorden – ik noem het dichtkunst. en betekenis in een beeld – dichtkunst die de schilderkunst bijna aanraakt.
 
  • Frans Terken – om die ene dag te vinden waarop het huis een thuis
  • Rik van Boeckelhaar kussen op andere lippen
  • Max Lerou – de dag op aan
  • Ien Verrips – daag zei ik
  • Petra Maria – zo een dag zonder
  • Martin Sjardijnwat kennis opgedaan
  • Erika De Stercke – de dagen heb ik als afgoden aanbeden
  • Anke Labrie – toen de dagen uren kregen
  • Ditmar Bakker – Hiervoor zwoegde Uw moeder in de kou

die dagen dus,  die iedereen kent, zich wenst, niet kwamen, nooit kwamen – waarover toch geschreven kan – Cartouches gedicht uit 2016 als inspiratie – mogelijk ook voor Cartouche zelf – we wachten de gedichten af van de dichters over de dagen die er eigenlijk hadden moeten zijn. u kent de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

cartouche2

 
Dagboek
 
wat je het meest bijstaat
de stille herdersuren
de spaarzame momenten
uitzinnigheid, nee
 
het zijn de dagen
de dagen die er niet waren
die blijven
knagen
 
dag in dag uit
 
20-08-2016
Cartouche
 



nu de jaren nog

ik heb mijn pen weggelegd
de mooiste regels waren al geschreven
ik heb ze nog een keer aangeraakt
de dagen die niet over gingen
de dagen die een leven werden
ik dacht ze zo vaak

pomwolff
Wijzer

Je klampt je vast aan de kalender
scheurt de dag af als een wijzer in de tijd
vraagt je af wat je daarvan onthoudt

gemiste momenten schoppen het geheugen
dingen waar je zo naar uitkeek
tot in de langste nacht naar zocht

om die ene dag te vinden
waarop het huis een thuis
de boom een berg hout

het gezicht in de deuropening
de kamer vol in het licht
een haard voor het vuur

© FT 19.12.2020



die dagen dus,  die iedereen kent, zich wenst, niet kwamen, nooit kwamen – waarover toch geschreven kan – zo luidde de (schier) onmogelijke opdracht deze week aan de dichters. ‘om die ene dag te vinden..’ het leven een zoektocht, de dubbele betekenis van de titel – steeds dichterbij – de eenvoudige dingen die van enorme waarde zijn – te zien. een mooi gedicht rond het thema geschreven. ‘om die ene dag te vinden..’ een prachtregel!
Pom, hier mijn bijdrage aan de enige virtuele. Fijne kerst. Rik


Verdwenen in herinnering 


Elke dag een uur niet geweest
een boswandeling buiten de stad
zoveel jaren de tijd gelezen
in een boek met jeugdige penstreken


ze zijn verdwenen in herinnering
zing o zing de dagen zijn er niet
haar kussen op andere lippen
ze kwam de hoek niet om


die dag verzandt in vergetelheid
schuimende zeegolfjes nemen haar mee
naar de horizon van oceaandrift
achter wat vergeven en vergeten is.


Rik van Boeckel
19 december 2020


–>
een gedicht met de nodige – sommigen zullen zeggen onnodige dramatiek – van mij mag ie.
 
haar kussen op andere lippen
ze kwam de hoek niet om


maar de strofen 1 en 3 doen hier het werk niet – stuwen op de een of andere manier deze week niet op – jagen niet aan. zijn net iets te gezocht om van waarde te zijn bij het drama in strofe 2.

 

ik ga dan maar zei hij
en ging
nou daag
zei ik
dag hoor
ik had nog veel te leren

Ien Verrips

–>
die dagen dus,  die iedereen kent, zich wenst, niet kwamen, nooit kwamen – de opdracht – ook hier een schets in een paar woorden – een situatie – Ien weet – vermoed ik –  dat ik houd van de eenvoud waar maximaal het leven in wordt uitgedrukt. ze slaagt met deze tekst daar wonderlijk wel in.
 
de zon schijnt
het regent
wat waait allemaal over
zo een dag zonder

in mijn hoofd schildert
jouw portret
een begaanbaar pad
van nooit verliezen

de maan cirkelt
dezelfde lange uren
het is geboren
wat nog zal zijn

morgen of later
en geluk
dat is vandaag

petra maria

–>
de dagen van weleer van die nog komen en van vandaag dichtbij gehaald lijkt het. een kleine wordingsgeschiedenis van een schilderij ook. wat in het hoofd zit zal op een doek gebracht zoveel is zeker. de aanvankelijke chaos van cre-eren krijgt hier vorm in de taal. in dat opzicht is de tekst te particulier. wachten we even op het schilderij.
Dag Pom,
graag doe ik een keer mee met de Pom Gedichten,



KENNIS 

wat kennis
opgedaan
van toenemende
onwetendheid 


het gelaat,
gecamoufleerd
met schoonheid,


geeft het geheim
niet prijs

nog slechts dichten
in staat tot waarheid,
zonder bewijs



Martin Sjardijn
www.sjardijn.com


<–>
Martin welkom – wat aardig dat je instuurde. je waagde in die poel des verderfs zoals sommigen pomgedichten punt nl ook weleens willen aanduiden. JIJ bestempelt de poëziekunst tot ‘waarheid’ zonder dat voor deze poëtische waarheid bewijs wordt verlangd – zo lezen dichters het graag. poëziekunst beschreven als gecamoufleerde schoonheid zoals ook haar gelaat is te omschrijven – zoals jij haar weet te schilderen –  mooi gedragen woord ‘gelaat’ mooi gedragen als het gedicht deze woorden – een bijzonder moment kunstzinnig uitgelicht.

Dag Pom
groeten en aangename feestdagen – hier heel rustig in Gent 
het aantal besmettingen lopen weer erg op … 
virologen hier hopen dat in april volgend jaar de toestand onder controle is …. 
april !! amaai – dus nog lang afwachten 
groeten Erika 
 

Dagresten 

Mijn vele wensen plantte ik in aarden potten, zette 
ze tegen muren neer om het proces tot ontkiemen 
te versnellen, de ochtendzon zorgt voor wonderen
zeiden zonderlingen uit een ver verleden  

de dagen heb ik als afgoden aanbeden, gesmeekt 
me oplossingen tot verbinding te geven, ze zwegen
spierspanningen kropen uit lakens van onrust 
en verdwenen achter twijfelwolken 

ik volgde kalendergegevens, maanstanden gaven 
een verklaring, mijn verdraaide brein laadde zich
op en de schouders vielen verlost neer 

iets bleef overeind, de stengel eerder dan de kelk 
tussen het zachte gekrijs van de wekker graasde ik
met de kudde tegen mijn zin mee.


Erika De Stercke 


–>
Beste Erika ook vanuit het amsterdamse – drie hoog achter in die altijd zo gezellige jordaan – wens ik jouw mooie dagen – gent is rustig lees ik  amsterdam is een heksenketel dat kan ik je wel melden. hadden we hier maar dichters zoals jij – die met 14 regels proza iedereen – in ieder geval elke lezer – aan de contemplatie kunnen krijgen. de dichterlijke resten van het jaar bijeengeveegd in een prozaïsch gedicht. .. en hij staat…. zouden ze hier in het sportjournaal krijsen als ie niet weggewerkt was vanwege me-too dingetjes. laat ik voor dat ik niet meer te begrijpen ben in belgië jou nogmaals  mooie dagen wensen en de hoop uitspreken op iets minder stevig particulier proza in 2021. mijn nuchtere maag roert er van om.



verdroomde dagen
 
zonder begin en zonder einde
de tijd bestond nog niet
elk blad doorschijnend
en gras geurde naar geluk
 
toen de dagen uren kregen
werd het blad gewoon een blad 
en het gras dat rook naar gras
 
soms raakt de dag
opnieuw zijn uren kwijt
gunt je een blik dwars door de tijd
en voor even ben je weer gelukkig
 
anke labrie

–>
die dagen dus,  die iedereen kent, zich wenst, niet kwamen, nooit kwamen – wel kwamen maar ook weer verdwenen – zo interpreteert anke labrie de opdracht deze week – en stuurt een afgerond prachtgedicht in – hoe tijdloze dagen met je meegaan en soms iets van geluk nog kunnen afgeven. dat alles even naar geluk ruikt. het uitreiken van de eremetalen is deze week een bijna onmogelijke taak. na zoveel moois in  dit gedicht en in sommige gedichten hierboven.

Hiervoor zwoegde Uw moeder in de kou
en bloedde U op het ruwhouten kruis:
versiering die per el verkopen zou
en kransjes en een extra dagje thuis.

Elk knielt onder een vrolijk klokkenspel,
terwijl de man van God met ’n stem als honing,
ogen als staal, aan dat stoutmoedig stel
de boodschap opdreunt van de Hemelkoning.

Geen mens die luistert. Minder dan de wind
hoort men wat U ons opdroeg voor U stierf.
Oh, Heer van Vrede, oh, geheiligd Kind!
Hoe stil ligt U in ’t graf, die heil verwierf.

’t Is of die rots, door ’n engel ooit beweend,
opnieuw uw mond afsluit. Uw Woord versteend.

Ditmar Bakker


Ja inderdaad Ditmar – geen mens die luistert naar de opdrachten die hier wekelijks worden aangereikt – men dicht maar en dicht maar en men laat de heer webmaster mooi in de koude staan met zijn thema’s. een stemmig kerstgedicht dat dan weer wel. welke moeder wil zo een zoon niet?

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Wijzer

    Je klampt je vast aan de kalender
    scheurt de dag af als een wijzer in de tijd
    vraagt je af wat je daarvan onthoudt

    gemiste momenten schoppen het geheugen
    dingen waar je zo naar uitkeek
    tot in de langste nacht naar zocht

    om die ene dag te vinden
    waarop het huis een thuis
    de boom een berg hout

    het gezicht in de deuropening
    de kamer vol in het licht
    een haard voor het vuur

    © FT 19.12.2020

  2. de zon schijnt
    het regent
    wat waait allemaal over
    zo een dag zonder

    in mijn hoofd schildert
    jouw portret
    een begaanbaar pad
    van nooit verliezen

    de maan cirkelt
    dezelfde lange uren
    het is geboren
    wat nog zal zijn

    morgen of later
    en geluk
    dat is vandaag

    petra maria

Laat een reactie achter