pom wolff: het moment was dan toch gekomen…
IEN VERRIPS: ‘zij is Julia de machtige – ceasar Augustus is haar vader…’
Karin Beumkes: ‘het verdriet in rimpels naast je ogen die ik alleen zo goed kan zien…’
het verdriet in rimpels naast je ogen
die ik alleen zo goed kan zien
Anke Labrie wint de enige echte virtuele – en wie heeft u eigenlijk goed gekend – trofee op pomgedichten punt nl – Vera van der Horst zilver
- Frans Terken: Aan een gewezen geliefde
- Vera van der Horst: een schilder zegt misschien dat dat niet kan, maar een dichter dicht er van
- Rik van Boeckel: die tijd gaat eenzaam voorbij
- Cartouche: een regel, die almaar aan mij trekken blijft
- Anke Labrie: op nog nooit ontgonnen ruimtes
Yvonne Koenderman – het leven is zwaar – leve het zware leven!
istanboel is visje eten
het turkijegedicht is nog steeds een bonnetje
amsterdamse straatweg 42a
Baarn, pomp 3, 33 liter ongelood
en eigenlijk op die manier dan dus
met dit te maken vruchtbaarheid
daar dus dan
ter wereld gekomen huist het hier
op dikke stoepen asfalt
vissen rokend in dieselgeuren
een vastberaden meisje
en nu dan dit
de eeuwen in laagjes
in die tijd de dingen die gedaan zijn
zijn nog steeds
aldus is mooi hoe de verbinding is
meisjes knopen bloesjes open
en zuigen mannen alsmaar vaster mannen vast
pom wolff
Pom bij de Appie
VON SOLO – In de politiek draait ook alles om succes. Voor een politicus, is bijvoorbeeld het aanschaffen van een Joint Strike Fighter vergelijkbaar met een ‘cumshot’…
laten we klein beginnen hoekstra…
in afwachting op de reactie van VON SOLO – voor de tweede keer in zijn columnistenleven (meer dan 1000 columns op de pom) – heb ik een passage in zijn donderdag vonderdag column geweigerd. ik ben benieuwd naar zijn reageren. krijgt u die column nu zonder die passage wel of niet te lezen – dat is de vraag die ik hem zojuist per mail stelde.