Peter Berger: ‘Ik ben het gezeul inmiddels beu. Bah! Overvol, plakkerig en geurend naar overleden fris en dito bier. Die bak…’
pom wolff – als schoenen van poëzie
eerbetoon aan Gerard Reve – 2 majesteitsgedichten van pom wolff – nu ook bijdragen van Max Lerou, Luk Paard, Elbert Gonggrijp, Frans Terken, Cartouche, Rob Mientjes, Vera van der Horst
dit weekend ipv de zondagochtendwedstrijd en op de komende vrijdagen – hier op deze site – zal een aantal op de grote volksdichter GERARD REVE geïnspireerde gedichten te lezen zijn – een eerbetoon aan de 100jarige weliswaar overleden – maar ondanks zijn overlijden toch zo levendig in de herinnering levende schrijver/dichter. mocht u ook de behoefte gevoelen u reviaans te willen uiten – stuur rustig uw literair schepsel aan het bekende adres van pomgedichten @ gmail . (punt dus) com
Ochtendstond
100 jaar geboortedag Gerard Reve
O, mijn God aan wie ik, U toegewijd, bij lange
na niet waarachtig ben en mijn ware aard heb
op te biechten. Ik zeg het U bij het leven – ik
ben alles wat ik ben, hopend dat dit mij
wordt vergeven. Maar kom,
het is etenstijd nu, tijd voor brood en spelen –
zie hoe de ezel er lustig van balkt, zich met
kussen overdekken laat, de een zich tot
de ander neemt – devoot, gelijk het
een God betaamt –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 15 december 2023
Heer help me met deze rede
ik spreek ze vanaf de kansel toe
mijn valse peroxidevriend
en zijn maat met de hamer
zij zijn er verguld mee
Frans Terken
de man met’et gebeitelde boksershoofd
de droge stem
de ietwat trieste blik
en dat ie…
de jongens lieve jongens
en dat ie ze allemaal wel
’n lekker stuk vond
die jongens lieve jongens
en dat ie wel grappig is
geinig
controversieel
hoe ie van de ene sekte
naar de andere…
van communist tot rooms-katholiek
en dat ie zoveel stof doet opwaaie
in literair-nederland
met ze boeke over leve en dood
en liefde
romans
gedichte
brieve
“spraakmakend” schrijve ze in de pers
grensverleggend
en dat ie gaat huwe met ze vriend
iets met matroos en vosch
tijgertje ook
woelrat
en hoe ie zich altijd wist te omringe
met mooie woorde
flamboyant
mooie jongens ook
en dat ie dood is nu
twee-en-tachtig werd ie
en dement
op
en dat we nu elkaar trooste
leve reve
leve gerard
en al de woorde van’n heilige
© luk paard
De schrijver zelf hield er ernstig rekening mee dat hij na zijn dood zou worden heiligverklaard. Zijn honderdste geboortedag. Het is nu of nooit.
in uw genade werd ik ontvangen
daarna moest ik maar zien hoe
ik weerstand bieden kon aan
de verleidingen des vlezes
in de hitte der verdrukking
aanvaardde ik gods hand die
mijn roede recht deed en mij
behoedde voor de zondvloed
ml
Ja Reve
gespleten wezen
een kruising van paard en ezel
tussen een tijger en een woelrat
die zich god zonder gebod waande
terwijl hij een moederskindje was
dat als in een sprookje stooide
woorden van jewelste
Cartouche
Ik ben al wakker. Gerard nog niet waarschijnlijk toentertijd. Een avond- en nachtdier op zoek naar … ja naar wat? Spiegel aan de wand. Wat een inkijk. Wat een nalatenschap. Imposant. Die Gerard van de droom.
Gerard van de droom
Spiegel vloekt naar mij
Weet je het alweer niet?
Wat zie je er uit!
Neusharen rijzen ten berge
Woest uit mijn neusgaten
Kam mijn haren
Poets mijn tanden
Het helpt niet
Langzaam ten onder
Sprakeloos de conversatie
Jij en ik, zij en hij
Zo verschillend
Tanden op geloof stukgebeten
Ik ben … dus fuck it
Gedoe om niets in het zijn
Dus zwijg ik
Voor het eerst
Last valt van lijf
Ledematen nemen geen maat
Hoofd in ruste
Groet,
Rob MIentjes
op de komende vrijdagen – hier op deze site – zal een aantal op de grote volksdichter GERARD REVE geïnspireerde gedichten te lezen zijn – een eerbetoon aan de 100jarige weliswaar overleden – maar ondanks zijn overlijden toch zo levendig in de herinnering levende schrijver/dichter. mocht u ook de behoefte gevoelen u reviaans te willen uiten – stuur rustig uw literair schepsel aan het bekende adres van pomgedichten @ gmail . (punt dus) com
O MAJESTEIT
majesteit u ontroert mij
en het is om die reden dat ik verhaal van de schrijver
met aan zijn voeten geile jongens
waaronder ik
hoe zij onaneren dat het lust geeft
en de koninklijk goedgekeurde vloerbedekkingscentrale dagwerk
van een schrijver met ogen die fonkelen
als gespen op schoenen
zo sta ik naast u
©pw
GOD MAJESTEIT
ik begrijp niet waarom ik
de orde voor grote verdiensten
nog niet heb mogen ontvangen
het is nu al weer jaren dat ik
on speaking terms ben met Hem
zo gij mij bevolen heeft
niet dat Meneer veel terug zegt
maar het houdt wel op majesteit
is het dan toch de tijd
die op den duur alles dood maalt
ik had alle tijd
en Hem zo onomkeerbaar lief
©pw
VON SOLO – tot…
‘COCOONEN’of na Merik de woensdag voortaan met Vera Jongejan en Mirjam Al
gisterenmiddag de onderhandelingen met groot succes afgesloten bij Mirjam Al. let op Betty linksonder in het mandje – het hondje van Merik van der Torren dat liefdevol is geadopteerd na zijn overlijden door Mirjam Al – ik begreep dat de twee huiskatten iets meer moeite met Betty hebben – met name als Betty het waagt het voedsel uit de kattenschaaltjes te verorberen. dan springen er twee katten in Betty’s nek. Mirjam heeft mij een 60 tal teksten overhandigd en enige kunstwerken op papier – zij zal om en om met Vera Jongejan de honneurs op de woensdag waarnemen na de dood van Merik – die hier jarenlang de woensdag met teksten mooier maakte dan elders. rechts achter het hoofd van Mirjam ziet u een schilderijtekening – een portret van Mirjam Al door Vera Jongejan die deze week de woensdag op de pom verzorgt. GENIET!
Zoals je weet, wordt schrijfgroep “de Klus” ,ooit door Simon Vinkenoog opgericht en daarna door Tito de Vries overgenomen, na de dood van Tito door zijn vriendin Emmy gecontinueerd in het Buurthuis “de Oase” Vrolikstraat 281 te Amsterdam. Hier wordt om de week op maandagmiddag vanaf 15.00 uur improviserend geschreven op 2 thema’s. Zo kreeg ik een paar weken terug het thema “cocoonen” aangereikt en speelde wat daarmee.
Lieve groet, Vera
Cocoonen
1
Een nieuw woord
heeft zich ontpopt
het fladdert om mij heen
vraagt alle aandacht
daalt neer op mijn schrijverspen
versuikert mijn zinnen
smoort mij
fluisterzacht.
2
Kachel uit
verscholen onder warme lappen
-toch nog ‘n koude neus
maar we moeten beter omgaan met de aarde-
zit ik opgevouwen te schilderen
neem sprankelende kleuren
en wacht af tot ik vlinder word.
3
Kleine mensjes zitten gevouwen in snoepjes
vandaag ga ik ze uitdelen.
4
Vroeger dook ik weg voor boze woorden
opgevouwen op zolder zat ik
laat het leven aan mij voorbijgaan
ik ben er niet
VERA JONGEJAN
Ko de Laat – hersentumor – kwaadaardig
“ZORG
,,Nee, houd de deur maar open”, zeg ik tegen elke verpleegkundige wanneer deze vertrekt. ,,Ik houd graag contact met de buitenwereld.”
Ik wil mijn blikveld blijven verbreden. Ook nu. Juist nu. Elk beeld, elk geluid, hoe vaag ook, is welkom. Opdat ik nog íets mee krijg van het leven buiten mijn kamer.
Het went snel. Een paar dagen terug liep ik nog vrij rond met een slepende voet (vast een sportblessure). Via toenemende vermoeidheid (vast de hitte), een schouder die langs gevels schuurde (vast verstrooidheid) culmineerde het in een arm die uitviel. Een afspraak bij het ETZ stond inmiddels, maar nadat ik bij het avondeten een gehaktbal doorsneed alsof ik met een figuurzaagje een boomstam te lijf ging, was het ambulancemoment daar.
Nu verblijf ik op ETZ Elisabeth, afdeling neurologie. Diagnose hersentumor. Kwaadaardig. Drie bij vier centimeter. Dat lijkt weinig, maar op de schaal van één hersenhelft is dat toch fors. Geen uitzaaiingen, gelukkig…”
IEN VERRIPS gelukkig weer thuis
schrijven is van dingen
die je zelfs niet denken durft
het dronken duister
als je in de toekomst kijkt
de kolkende rivier
losgezongen van de oever
schatplichtig aan de oude dichter
doet zich een nieuw ritme voelen
nieuwe wegen zoekend
nieuwe woorden
dit is geen liedje van verlangen meer
al lijkt het morgen
weer zoals het gisteren was
okt. 2023 – IEN VERRIPS
Karel Wasch presenteert zaterdag 16/12 in café Eijlders zijn nieuwe bundel poëzie betty – 1300 uur
ken ie echt goed dichten meneer wollufsen? ja kind de dichter WASCH dicht zoals nog nooit een dichter heeft gedicht. o meneer wollufsen u heb er kijk op – as u het zegt – …………..JA KIND DAT ZEG IK! …….dan kom ik ook kijken zaterdag in café eijlders om 1300 uur.
is ie een lekker ding meneer wollufsen? ja betty meneer Karel Wasch is naast een goed dichter ook een lekker ding. en ik mag van dat lekkere ding 2 gedichten uit die nieuwe bundel voordragen aanstaande zaterdag – betty sprak geruststellend – maar u ben best ook een lekker ding hoor!!! met al die poëzie van u.
dank je wel Betty. en met welk gedicht van Meneer Karel begint u zaterdag meneer wollufsen? dan begin ik met het gedicht AURA betty – dan begin ik deftig Betty! en de eerste regels van dat gedicht gaan als volgt Betty:
“Mijn oude vriendin – toen nog mijn beste vriendin, zei dat ik een helder aura had. Later gebruikte ze – met gretigheid – cocaïne, heroïne, Misschien zuiverde die troep haar eigen aura,…”
ja meneer wasch dicht echt deftig hoor meneer wollufsen! heel mooi. en uit het leven. ja betty zo is het. uit het leven.
Peter Berger wil ook een keer aan de poëzie
Waar stond de zon toen ik ontwaakte?
Waar is de dag? Ontheemd ben ik geboren
Uit de schaduw van haar lach.
Hier zal ik wachten, in maneschijn verloren,
Totdat ze komt om de kramp wat te verzachten.
Levenslust als vlees vermomd.
Met vurig hart dat zo roestig kraakte,
Eeuwigheid bezworen in dezelfde ziel,
Kus ik nu in vrede de pokken op haar kiel.
Peter Berger