Seraphina Hassels horizon in Café Eijlders –

Share This:

VON SOLO in de bocht: ‘Vroeger mocht je over vrouwen praten als waren het ‘lekkere wijven’ of ‘geile sletten’. Daar bedoelde je dan niets verkeerds mee,…’

Wat begon met feminisme is uitgegroeid tot een cultus van inclusie, die zich stevig verankerd heeft in Westerse wetgeving en arbeidsrecht. Als man kom je niet meer aan de bak. Al helemaal niet als je de dertig gepasseerd bent en blank. Je bent een dinosaurussoort die op uitsterven staat. En misschien is dat ook maar goed zo. Als je ziet wat ‘ons soort’ veroorzaakt heeft, dan is dat wellicht gerechtvaardigd. Een nieuwe generatie heeft geen ouderwetse mannen meer nodig.

Vroeger mocht je over vrouwen praten als waren het ‘lekkere wijven’ of ‘geile sletten’. Daar bedoelde je dan niets verkeerds mee, behalve wellicht, dat je je piemel er wel in wilde stoppen. En als die wil latent was, dan floot je haar na of gaf je haar een test op haar bil. Als de wil sterk was, probeerde je het. En als je psychopaat was, deed je het gewoon. De wereld was simpel. Dat dat niet altijd in goede aarde viel is wel te begrijpen. Waar bij een vrouw vertrouwen en dat wat voor liefde door moet gaan, de wil tot coitus bepaalt, daar zijn dat bij een man wat platte hormonen en visuele stimuli, zoals grote tieten, een lekkere kont en collageen lippen. Het kan ook gewoon een gebrek aan bevrediging zijn, wat een man ertoe brengt zijn lid zelfs bij de wat minder goed in de markt liggende exemplaren in te brengen. Hoe dan ook, simpel en altijd aanwezige lust.

Stel nou dat dat omgekeerd zou zijn. Dat vrouwen de baas zouden zijn. En je als man verkracht zou worden. Dat er een vrouw op je toekomt en je aan je piemel pakt en haar natte schede er overheen schuift, zonder dat je daarom gevraagd had. Dat zou best erg zijn. Nog even afgezien van wat je vriendin er mogelijk van zou vinden. Maar aan de andere kant, zouden de vrouwen dat laatste dan onderling ook maar op moeten lossen. En ja, wat verlies je erop. Een kwakje zaad? Zo weer bijgemaakt. Dat vrouwen jagen op schuchtere mannen, die ’s avonds alleen over straat lopen en ze dan een steegje in trekken en aftrekken of dwingen tot cunnilingus? En dat dat sociaal geaccepteerd zou zijn, zoals dat in het omgekeerde geval ook altijd is geweest. ‘Hij vroeg er om!’, zullen ze zeggen. En natuurlijk deed hij dat niet, maar toch overkwam het hem. Over Anouk hoor je nu ook al niemand meer bij the Voice.

Ik weet zeker, dat ik op mijn zestiende wel in zo’n wereld had willen leven. Op mijn vijfentwintigste ook nog wel. Maar ik denk niet dat het zo gegaan was. Wat ik al zei, vrouwen hebben intrinsiek een andere motivatie voor seks. En dat zorgt ervoor, dat de behoefte ook minder is en beter te reguleren. Vrouwen zijn veel kieskeuriger, waar het op de daad aankomt. En natuurlijk zullen er vrouwen zijn, die in het studentencorps zo zijn opgevoed, dat ze in de Van Bommels van hun mannelijke voorgangers zullen treden, maar dat zal de elitaire minderheid zijn. Net als de mannen nu, die uit traditie vrouwen beschouwen als sperma emmers. Onder de streep zal het echter in werkelijkheid een wereld worden waar structureel minder geneukt gaat worden. Inclusiviteit zal voor impulsiviteit gaan, waar het ketsen betreft.

Voor mij is het om het even. Ik ben tevreden in dit interbellum. Of het nu over het klimaat gaat of over de manier waarop we man en vrouw in de toekomst gaan zien. We zitten in de overgang naar de grote droogte, maar het zal mijn tijd wel duren. Ik hoop dat ze mij als laatste man in een dierentuin stoppen voor vrouwen en non-binairen. Samen met Johan Derksen.


VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Merik van der Torren en de jazz zangeres op een verregende novemberavond in Noord



Jazz in Coffee Trails, Amsterdam-Noord


Na talloze liefdes verklaringen
in verzen


voor jou
voor een vriend
voor nog een vriend
voor de mens
voor de wereld
voor nog een vrouw die ik zag
in een oogopslag
al die liefde
voor jou
voor de wereld
voor Saartje
voor Betty
voor de dagpauwoog, de vlinders,
voor de sering, de beuk,
ja zelfs voor de mug die me steekt,

zingt zij, mij strak aankijkend,
op een verregende novemberavond in Noord:
“ You don’t know what love is…..”

Merik van der Torren
POËZIEMIDDAG 11 DECEMBER 2022 
Op zondag 11 december organiseert Stadsdorp Olympia de eerste poëziemiddag 
Onze buurtdichter Merik van der Torren nodigt 
dichters uit de buurt en de rest van de stad uit 
om eigen werk te komen voordragen. 
De dichters: 
Joyce Hes, Karel Wasch, Mirjam Al, Merik van der Torren, Lucienne Köhler 
De muzikale omlijsting wordt verzorgd door 
Frans Bakker, gitaar, piano en zang en Frank Paavo op de saxofoon 
Presentatie: 
Pom Wolff 
Zondagmiddag 11 december 2022 van 15 tot 17.30 uur in Cordaan Olympisch Kwartier, Amstelveenseweg 308, hoek Afroditekade 
Inloop 14.30 uur 

Share This:

IEN VERRIPS: ‘met wat het leven neemt en  geven kan nog onbekend…’


al was het me gevraagd
nog voor het echt begonnen was
onwetend hoe het zijn zou zijn
met wat het leven neemt en 
geven kan nog onbekend

als ik de keuze had gehad 
van weten niet bewust
geen kennis van dilemma’s
een zalig onbestaan
ik weet niet wat ik had gedaan
ik weet het werkelijk niet

nov 2022

Share This:

Karin Beumkes bericht: ‘zo ziet deze vrouw November…..Onder Texelse sterren is de wereld goed. Als altijd mijn liefs, Karin.’

zo ziet deze vrouw November…..Onder Texelse sterren is de wereld goed.
 Als altijd mijn liefs, Karin.

Dear Pom,


Zomaar een opvatting, zomaar een ander geluid, de kille maand November in een romantisch jasje gestoken van iemand die nog gelooft in toverstokken
kobolden kabouters en hoe je het best rabarber kan laten groeien bij volle maan.Oordeel zelf, het is maar een kleintje deze maand.
zo ziet deze vrouw November…..Onder Texelse sterren is de wereld goed.
 Als altijd mijn liefs, Karin.


November


Soms zie ik hem fietsen
zijn ogen zijn grijs
daar gaat hij langs het biddend riet


Soms denk ik dat november bestaan kan in een man.

Karin Beumkes

Muziek: Neil Young – Harvest moon
 https://youtu.be/n2MtEsrcTTs

Share This:

TON HUIZER neemt drastisch afstand van NERUDA adoratie – dichter Neruda laat moeder en zijn kind met beperking barsten

TON HUIZER aan het woord:

‘De liefde, och ja die liefde… Warme armen, hartstocht. Van pumpschoen tot ruiten pantoffel. Kruizensnuivers en billenridders. En dan ook nog Neruda aanhalen, die grote Neruda…

Meneer was ooit diplomaat in Indonesië. Bestoof daar een Nederlandse dame die later beviel van een kind. Een kind met een vlekje, want vanaf de geboorte beperkt. Dat beviel meneer wat minder. Mevrouw kon het schudden met haar kind. Dichter verdween achter de amoureuze horizon, zonder taal, teken of een stuiver alimentatie.

Het meisje werd gelukkig geadopteerd door een gezin in Gouda. Het graf is daar nog steeds terug te vinden. Liefde, geen woorden maar daden, zeggen wij dan zo af en toe in Rotterdam.

Zie bijgaand, met hartstochtelijke groet’

Ton Huizer

Kill your darlings

Pablo Neruda, een vader en
zijn vaderland

Hij heeft bekend, hij had
geleefd
maar er ontbrak een pagina
in zijn slotpleidooi

Het verzwegen bestaan van
een afgeschreven leven
Een verweesd kind
drenkeling langs de vloedlijn
van zijn Isla Negra

De grote Pablo, schrijver van
een magistraal Canto
General, gelauwerd dichter
van het volk

Toch ook hij slechts zo groot
als zijn kleinste verraad

Ton Huizer

Literatuur
Pauline Slot, En het vergeten zo lang
Uitgeverij De Arbeiderspers
Hagar Peeters, Malva
Uitgeverij De Bezige Bij

Share This:

Vera vd Horst en Frans Terken winnen de enige echte virtuele ‘Omdat jij weet wat liefde is..’ trofee – naar freek de jonge – op pomgedichten punt nl – Cartouche brons! weet u wat liefde is?

CARTOUCHE GEEFT GOEDE RAAD: Pablo Neruda blijft mijn liefdesdichter favoriet – http://hetmooistegedicht.blogspot.com/2011/12/pablo-neruda-vannacht-kan-ik-de.html?m=1

dank aan alle dichters die hun gedichten instuurden op dit zeker niet eenvoudige thema. dank jullie wel. ik geloof dat we toch Vera – ondanks die vreselijke titel van haar gedicht  – deze week met goud moeten beleggen. het gedicht straalt van eenvoud verlichte waters om maar eens vrij met lucebert te spreken. ik doe er toch ook voor Frans Terken goud bij – weer goud – hij schreef een prachtig liefdesgedicht in niet minder van eenvoud verlichte waters. geven we Cartouche brons – het gedicht wilde ik met goud behangen totdat de dichter kwam aanzetten met dat vreselijke woord in de laatste strofe – winnaars van harte!

Bijsluiter van Vera: ‘Ja, altijd wat moeite met het woord liefde, zo’n container van alles en nog wat, er worden moorden gepleegd uit liefde. Roze marsepein of rauw vlees, ik kan er wat cynisch van worden.

het ontstopbare

hoor ik van liefde
denk ik je naam

zoals liefde alleen zichzelf geeft
zo geef jij me
jou

om van je te houden
zonder te weten
hoe, wanneer en waar naartoe
of waar vandaan

omdat liefde
genoeg is voor liefde


Vera van der Horst

zeker met de bijsluiter die vera bij haar gedicht geeft kunnen we heel goed met de woorden leven die zij de lezer inschenkt – een aangenaam drankje poëzie krijgen we voorgeschoteld zo op de vroege ochtend. vera schrijft: ‘staat er nog teveel in, of is het te weinig of te particulier, ik lees het wel, ik denk dat ik niet meer en niet minder over liefde zeggen kan, of iemand over liefde weet.’ – nee er staat niet teveel in het gedicht, niet te weinig, het is niet te particulier – er valt inderdaad niet meer en niet minder over liefde te zeggen: bijna frekiaans die allesomvattende slotstrofe:

omdat liefde
genoeg is voor liefde


nouja een kritische opmerking mag nog wel – graag een andere titel of liever nog geen – deze titel lijkt wel het begin te wezen van een WC-pot gedicht.

Dat weten

Dat ik je hand weet
als ik op omvallen sta

ons bed gespreid is
als we doodvermoeid zijn

in jouw armen van de nacht
alle kou van het lijf houd

in je ogen op het kussen 
lees wat liefde is

voor jou bij het ochtendlicht
een kop koffie kan schenken

dat ik dit schrijven mag
zoals jij je lijstjes

daarom ben ik met jou


© FT 03.12.2022

die bijna onontkoombare eenvoud die zo moeilijk is op papier te krijgen begint het handelsmerk te worden van dichter Frans Terken. het lijkt een eenvoudige opsomming – maar zo is het niet.

Dat ik je hand weet
als ik op omvallen sta

 
die prachtige eerste strofe die zo geraffineerd 10 woordjes aan de lezer voorlegt – op omvallen staan – begrijpt u wel – taalkundig precies geformuleerd en dat dan gekoppeld aan een enorme gevoelswaarde zoals gevraagd bij dit thema. die hand te weten – dat alleen is genoeg voor de ik persoon – die hand doet niets – het is geweten en het is genoeg.
 
na zo een eerste strofe weet de criticus dat het gedicht niet veel mooier meer kan worden. moet er een strofe uit? nee!  de eerste strofe is als het ware een doelpunt van messi in de eerste minuut van een wk finale wedstrijd. en toch alle strofen na die eerste blijven mooi – de wedstrijd wordt op een heerlijke manier uitgespeeld. het gedicht wordt op een vakkundige wijze door de dichter uitgerold als een warme deken gedrapeerd over de lezer in koude en barre tijden.


Oogwenk

liefde is niets dan gewoon klassiek
dag na dag doorgaan door mist, koude
vocht en nu en dan een straaltje zon om
je onvoldaan in de avond neer te leggen

de droomslaap ingaan

ten einde in het late ochtendlicht
je wederhelft tegenover je zien staan, jou
af te vragen waarvan, hoe ken herken ik haar
bij leven zoveel lief geleden, wij twee alleen

hoeveel past, speelt er in een hoofd

als je elkaar onder ogen komt, ongeschoren en
met wilde haren je onvoorwaardelijk overgeeft
aan wat met geen pen te beschrijven valt
te voelen en blijven zal, dat weet je

al begrijp je geen bal –

ervan als gerijpte man hoe zij is
een elkander dragen, een zweefvlucht maken
een goddeloos gat slaan in de eeuwigheid
als jij – oogwenk van streling zijn


03-12-2022 / Cartouche

tsja niets aan toe te voegen eigenlijk – aardige relativeringen en toch een berg liefde – en soms is poëzie ook nog waar – kan poëzie ook nog waar zijn – een fraai levensepos hier in poëzie aan de lezer aangeboden – zeer fraai. waarom zou dit gedicht hier nooit maar dan ook nooit goud kunnen krijgen – dat komt door dat ene woord dat in een klap het hele gedicht kapot slaat – het woord ‘gerijpt’ in de slotstrofe:

al begrijp je geen bal –
ervan als gerijpte man


vreselijk – hoe krijg je het woord uit je pen en ook nog op papier –
  • Vera van der Horst: omdat liefde genoeg is voor liefde
  • Anke Labrie: langzaam dringt het tot je door 
  • Jako Fennek: Ik schuil me achter Vera. Zij heeft het liefdevol gezegd.
  • Geraldine Bankcaenen: Alles overleefd
  • Frans Terken: Dat ik je hand weet als ik op omvallen sta
  • Rob Mientjes: Haar ene pootje langer
  • Cartouche: dag na dag doorgaan door mist, koude vocht en nu en dan een straaltje zon
  • Rik van Boeckel met een lied voor jou
  • CARTOUCHE GEEFT GOEDE RAAD: Pablo Neruda blijft mijn liefdesdichter favoriet – http://hetmooistegedicht.blogspot.com/2011/12/pablo-neruda-vannacht-kan-ik-de.html?m=1
wie wint de enige echte virtuele ‘Omdat jij weet wat liefde is..’ trofee – naar freek de jonge – op pomgedichten punt nl?
 
weet u wat liefde is? – iets van onvoorwaardelijkheid lezen we in de woorden van de oude man – ik geloof dominee-zoon en ellendige moralist – maar ook ellendige moralisten schrijven soms wel een prachtige tekst – zo ook hier freek de jonge – de opdracht luidt dan ook deze week – als u ook weet wat liefde is laat het ons lezen – u kent de regels hier op deze site:
gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


een juweel
 
weet je in alle dingen
ligt van het weten eigenlijk niets meer
dan we altijd wel al wisten
 
een dichter als babak zou hier in het gedicht
met iets onontkoombaars komen
met iets van liefde of zo
 
een kostbaarheid die hij jou zou omdoen
jou en jou alleen
 
pom wolff

liefde maakt ook dat je na zoveel jaren 
heel soms ’s morgens nog steeds 
meestal als je vast geslapen hebt
half wakker naast je tast en denkt 
oh hij is natuurlijk koffie aan het zetten

pas heel langzaam dringt het tot je door 
dat hij nooit meer koffie zetten zal

anke labrie 
04-12-2022

dat je liefde meeneemt ook over de grens van leven en dood heen. anke weet het treffend te verwoorden – een kop koffie als poëtisch middel ingezet om de onmogelijkheid van het beschrijven van gemis te omzeilen.




Hoi Pom,

Een ongemakkelijk thema dit weekend. Daar is veel over te schrijven en dat treffend samenvatten, oei!! Ik schuil me achter Vera. Zij heeft het liefdevol gezegd. Ik heb stante pede mijn schrijfsel weggedonderd in de virtuele prullenbak. Hier in ’t kort één van mijn opinies.
Dank voor je eeuwige inzet. Ook dat is liefde. Wens je een fijne dag, jako.


in alles lees ik…


praten we over liefde
praten we over gewone dingen
over spruitjes 
de snelkookpan
het uitlaten van de hond


praten we liever over jou
over je ogen
je loop
de beweging van je handen


in alles lees ik liefde


jako fennek 

een gedachtengang die heel sympathiek overkomt waarin de onmogelijkheid en het ongemak om liefde in woorden te vatten zijn gegeven. ja wel mooi zo. vera zal zeker glimlachen misschien wel meer dan dat.

Omdat jij wist wat liefde is
Heb ik me gekoesterd
Want ging niet over

Alles overleefd
Ook de dood
Jij wist wat liefde is.

Geraldine Bankcaenen

het thema lijkt hier op een heel persoonlijke situatie gelegd. wel mooi kort gehouden. anders wordt het snel te veel voor een buitenstaander.
Mijn bijdrage Pom, voor de liefde, die ons in zovele vormen verschijnt.

Coup de foudre


Een pootje langer dan het andere
Het zal je overkomen

Als rare vogel, als meeuw 
Dood onder de tafel geschoven
Na gedane zaken 
Liefde zorgt voor storm

In het hart en in de lucht


Zeker bij gedeelde liefde 
Jaloezie en afgunst
Strijden met luchtbuks en zwaard
Slachtoffers vallen

Met moeders in het spel
Die hun dochter Elektra durven noemen 


Zo is deze mooie meeuw
Ook aan haar einde gekomen
Een ‘coup de foudre’ 
Op haar grote teen 
Haar ene pootje langer

Rob Mientjes

liefde op het eerste gezicht maar dan op zijn frans – wellicht komen de klassieken nog even op bezoek – wat vogels, wat meeuwen – ik weet het niet. ik ben voor eenheid van handeling, overzichtelijke situaties en personages in een gedicht – heel ouderwets wellicht – personen die niet alle kanten uit vliegen of van alle kanten komen aanvliegen.

Liefde zorgt voor storm
In het hart en in de lucht
Zeker bij gedeelde liefde 
Jaloezie en afgunst

ineens daalt jaloezie en afgunst neer in het gedicht. waarom en waar vandaan? nee. vertel nou eens waarom zou een toehoorder bijvoorbeeld in cafe eijlders op een dichtmiddag  bij het uitspreken van deze tekst niet mogen denken – ‘vogels, luchtbuksen, pootjes – kan die man geen pilletje krijgen?

Pom, hier mijn bijdrage aan het thema: ‘omdat jij weet wat liefde is‘.
Onder het gedicht staat een link naar een you tube video met de opname van ‘Een lied voor jou’ door mij gezongen afgelopen zondag in Deja Vu, Den Haag, waarbij ik speel op de sikkelharp.

Met dichterlijke groet,
Rik 


Een lied voor jou
 
Een lied voor jou is als een lied vol trouw
wij zijn samen een en twee
is een feit zo waar we zijn er voor elkaar

en we voelen ons niet somber
door dit lied voor jou
ik schrijf met hart en ziel
de tijd zal rusten en de tijd zal gaan
 
ik zal niet huilen zal blijven staan
fluister woorden van dankbaarheid
nodig alle mensen uit te verblijven
in gelukzaligheid in dit lied voor jou
 
ga ervoor ga over de brug en hoor o hoor
de melodieën en ritmes van het leven
hoor hoe zij de prachtige harmonieën van het hart vervullen
met kracht en tederheid

bij de geboorte van nieuwe dingen
die komen en gaan
bij de reizen die zullen eindigen
bij de mensen die je ontmoet
in het labyrint van leven en dood.
 
Rik van Boeckel
 
ja – punt is – dat de woorden van een lied vaak toch niet genoeg poëtisch zijn of overkomen. aan liedjes worden andere eisen gesteld dan aan een gedicht. het lied is voor de liefhebber goed om aan te horen – qua tekst / gedicht  val ik echter maar voor één regel – en dat is de tweede regel:  ‘wij zijn samen een en twee’ – dat is een mooie!

Share This:

Seraphina Hassels tegen de wanhoop

Vertrek,

Treinstation, Lviv, Ukraïne

Uitgestrekte handen 
op het ijskoude glas waar
aan de andere kant 
warme peuterhandjes 
de zijne raken als ware het
een speels kiekeboe spel

achter melkwit waas het gezichtje
nu al een vaag verdwijnende schim
de contouren in zijn geheugen geëtst 
haar stille glimlach plots eeuwenoud, de blik
op zijn handen gericht, houdt leven in balans

zij tillen elkaar op 
deze kleine eenheid van hoop 
tegen de wanhoop.


Seraphina Hassels

Share This:

deze week een nogal openhartige VON SOLO: ‘…dat ik ooit aan de meisjes die me toen het meest lief waren een rouwkaart van mezelf stuurde, als afscheid van mij als persoon in hun leven.’

‘Als je op straat lukraak honderd gezichten zou fotograferen en je zou de gezichten registreren, observeren en analyseren, hoeveel zou je er dan kunnen diagnosticeren?’

Die zin schoot me te binnen toen me vanochtend een oude Volkswagen passeerde. De man in de Kever keek als een gekwelde zombie voor zich uit. Het valt me vaker op, dat het niet meevalt een gezicht te bespeuren, dat ‘geluk’ uitstraalt. Of dat wat daar voor door zou moeten gaan. Ik zie wel een heleboel andere dingen. Een veel voorkomende blik bij vooral ouders met kinderen is die van wanhoop of ergernis. Maar de nummer één van blikken is onduidelijke boosheid. Deze komt het vaakst voor. De tweede die opvalt is de blik van minachting. Niet eens direct op iets of iemand gericht. De derde is de neutrale ‘duizend-mijls-staar’. Een blik naar nergens, die niets waarneemt. Er spreekt geen enkele emotie uit. Veteranen met post traumatisch stress syndroom staan er bekend om. Het grappige is wel, dat je al deze blikken perfect kunt observeren, want slecht weinigen zullen je ook echt aankijken of contact maken. En dan heb ik het nog niet eens over de mensen, die ook nog eens gevangen zitten in hun ‘slimme apparaat’.

Afgelopen week werd ik gebeld door mijn moeder. Ze had zich per ongeluk in een gesprek met mevrouw Solo laten ontvallen dat ze eenendertig jaar geleden een afscheidsbrief naast mijn bed had gevonden van toen ik zeventien was en nog bij mijn ouders woonde. Dat durfde ze toen niet ter sprake te brengen of tegen iemand te vertellen, omdat ze bang was, dat ik boos zou worden. Ik weet wel, dat ik geen makkelijke puber was. Het leven had voor mij geen zin, zo voelde dat althans. Maar dat voorval kon ik me niet meer herinneren. Waarschijnlijk weggemoffeld in de storthoop van mijn geheugen. Wel weet ik, dat ik ooit aan de meisjes die me toen het meest lief waren een rouwkaart van mezelf stuurde, als afscheid van mij als persoon in hun leven. Daarvan snapte ik toen niet, dat dat niet bij allen even goed ontvangen werd. Maar ik snapte wel meer niet, dat voor anderen volledig logisch scheen. Buiten dat alles leef ik nog steeds en ga meestal met een positieve uitstraling over straat.

Op het werk hoor ik ook vaak, dat ik altijd vrolijk ben. Dan zeg ik soms, dat het ook niet erg constructief zou zijn om de hele dag te gaan zitten janken om alle ellende in de wereld. 
Soms als ik ’s ochtends in de spiegel kijk staat daar een gast, die bruist van levenslust. Op andere momenten echter, herken ik niet wie daar staat. Mijn verstand rijmt niet met mijn waarneming. Meestal grijnst het spiegelbeeld dan even en dan kijk ik gauw weg, alsof ik het niet gezien heb en ga naar buiten. Dat al die andere mensen op straat die ik waarneem, iets mankeren, weet ik. Dat kan ik zo zien. Het maakt me triest en dat wil ik niet. Dus glimlach ik maar. Ik weet alleen niet altijd meer, welke reflectie ik nog moet geloven. 



VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Merik van der Torren – wateren in het Vondelpark



In het Vondelpark


Op die zachte herfstmiddag
wandelde ik de Rozentuin in
met mijn Jack Russell, zeg maar Jack,
artiestennaam Betty,

las in het zonnetje “ Over vrouwen”,
poëzie van Hiltje Hettema
tussen de verwelkende rozen,

deed mijn Kleine Boodschap
tussen de beuken naast het pad,
de bladeren knisperden

en Zij zag dat het goed was.


Merik van der Torren

Share This: