Petra Maria wint de enige echte virtuele – het grote vakantiegevoel – trofee op pomgedichten – Ien Verrips zilver, Frans Terken brons

–>
toen ik het las wist ik het. ik heb goud in handen en dat is niet anders geworden in de loop der dagen – wat een prachtgedicht van petra maria. hier onder de hibiscus straal ik en bloei ik op als de bloemen om mij heen. ‘vergeten regen’ prachtig prachtig prachtig. een levensverhaal vol elementen waar dichteres heel gepast afgepast en zo ontzettend poëtisch over kan schrijven. het is werkelijk een prachtgedicht. zo lees je ze niet veel in dit weer maar ook niet in ander weer. ik kom er niet over uitgesproken hier in de tuin. petra maria heeft goud in haar handen met dit gedicht, we zijn getuige van een gouden dichterschap. van harte petra maria.
 


VRIJ

warme zwoele dagen
en vergeten regen
als het maar
ver van huis
gezichten
met nieuwe vragen
zijn

is het nog zomer
thuis
staat de schutting
tussen de
herinneringen
waait de kersenboom
met de holle winden

in de zoute golven
spelen
kindervoetjes
van verleden
veilig in de armen
van wapperende
zomerjurken

het gevoel van voorbij
wacht geriefelijk
achter de voordeur
de onmin ligt nog
op de mat
laten we de koffers
toch maar niet, nee

Petra Maria
het jurybankje onder de hibiscus
  • Frans Terken: in bakken met ijs koelte
  • Petra Maria: warme zwoele dagen en vergeten regen
  • Rik van Boeckel: de wind hoor haar waaien langs takken
  • Ien Verrips: poes ligt voor dood
kunstwerk muurschildering peter posthumus

wie wint de enige echte virtuele – het grote vakantiegevoel – trofee op pomgedichten? naar aanleiding van een berichtje van peter posthumus en zijn kunstwerk het thema van deze week: het grote vakantiegevoel. aan de dichters de vraag laat ons delen in uw grote vakantiegevoel – zodat we er in deze nare tijden vrolijk van kunnen worden – al is het maar de vrolijkheid van een gedicht lang!! peter schreef:

Hoi Pom, Ik ben druk bezig met zomerse activiteiten o.a. met het maken van een muurschildering ( zie bijlage ) en met het wat om me heen kijken hier in Denemarken. Tot september komt er wrsl. heel weinig van. Ik kom denk ik ook niet 23 augustus naar Ruigoord ( rebellenclub ). Laat het allemaal wat van de tweede golf corona in Nederland afhangen. Wil de komende tijd voor zover die strekt ook gebruiken voor de productie van een nieuw bundeltje ( op afstand ). Je hebt het denk ik al begrepen, ik schort mijn bijdragen aan de site even op tot september. Tenminste ik ga er vanuit dat ik dan weer welkom ben.
VI ses, peter ‘

ach u kent de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


en ook dat
 
weet je nog dat we in vinkel liepen
langs de randen van ons onvermogen
het alleenrecht op onzekerheid
dat we deelden
 
er hoorden dagen bij
de lippen van de nacht toen we
te weinig nog en dronken van de scherven
de ruimte niet begrepen
 
er was vuur in de tuin in de regen
een vrouwenbeen hing in een boom
te overleven, jij leed aan orde
ik aan aarde, er was applaus
 
de wereld zwijnde
en varkens paarden schatje
zo leek het toch nog ergens op
de liefde stal iets van de oorlog
 
als een dichter van de woorden
dood van leven
in een ver veroverd land
we moesten lachen en ook dat verging
 
pomwolff
Dichter bij het ijs

Hoe je in een warm oord
zonder een woord niksigheid nastreeft
en ontdooien van dagelijkse sleur

in bakken met ijs koelte zoekt
voor het verhitte hoofd en
vermoeide voeten te rusten legt

gedienstige tafeldames schieten
met tropische versnaperingen toe
een wuift een waaier van palmbladeren

en jij ziet dat het goed is
onder de hoge zon aan de hemel
heb je aan een handbeweging genoeg

telt koel je zegeningen en
de restwaarde van je voucher


© FT 07.08.2020

–>
zeer geestige wending in de slotregel – als een Ien verrips hieronder de toestand in de wereld én in ons kikkerlandje beschreven. kunnen we rustig aan Frans over laten. het is dat ik niet vlieg en ook geen last van vouchers heb die uiteindelijk van weinig waarde zullen zijn. of de maatschappij is failliet of je kunt er volgend jaar nauwelijks nog meer naar Brussel vliegen – dat wordt bijbetalen zoveel is zeker. Frans legt op een zeer aangename wijze de maatschappij bloot in dit weer. doet u mij die dame maar met wuivende palmbladeren mijnheer! brons voor Frans
Het ritme van de natuur

Op het ritme van de natuur
dans ik door de Vogezen
zing: laat de bossen winnen
speel de snaren van de groene harp
met de magie van de poëzie
van Vittel tot Darney en Ecolonie

laat de natuur winnen
laat de bossen met rust
wandel op het ritme van de wind
hoor haar waaien langs takken
bladeren groene aderen van de lucht

oh wind oh adem der natuur
verbind de dagen met de weken
zing dat de bossen winnen
laat de snaren zuiver trillen
kus alle monden met het water
dat de tijd verdraagt.


Rik van Boeckel
Ecolonie . Vogezen. Frankrijk

5 augustus 2020

–>
rik deed zijn reisverslag en verslagen al eerder op de pom. gedicht past prima bij het thema. waar rik is is poëzie en is muziek. en verrassende regels: het water dat de tijd verdraagt. mooi hoor. als je rik van boeckel leest word je altijd vrolijk. dus alle depressieven in dit land, laat aan de dokter de pillen, laat de zomer de zon, drink een paar regels rik van boeckel, dans op het ritme van zijn woorden en de hibiscus zal ook weer in jou bloeien – zo dat de wereld weer een beetje te doen is.

poes ligt voor dood
stikkend
in de hitte
van de snikkend
hete zomerdag
trilling van de lucht
is alles
wat beweegt
 
ook ik hou me gedeisd
 
straks
als de zon
ondergaat
halen we weer
opgelucht adem

Ien Verrips

–>
keurig gedaan Ientje. zo is het. geen woord te veel geen woord te weinig in dit weer. prima gedicht. en och arme poes toch. terwijl de vogeltjes zo kwiek in dit weer van appelboom naar appelboom huppen. nou ja in de tuin van uw webmaster doen ze dat. webmaster gedoken onder en bij de hibiscus die in volle prachtbloei staat te glimmen. hoe dan ook erg blij met de realistische blik van Ien op het hete zomerse gebeuren. vanavond haalt ze weer opgelucht adem. lezen we. dan kom ik wel even langs om de witte gekoelde wijn daar achter in het noordhollandse tot mij te nemen. ik zeg een mooi gedicht ik zeg zilver – ik zeg gefeliciteerd Ien.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Dichter bij het ijs

    Hoe je in een warm oord
    zonder een woord niksigheid nastreeft
    en ontdooien van dagelijkse sleur

    in bakken met ijs koelte zoekt
    voor het verhitte hoofd en
    vermoeide voeten te rusten legt

    gedienstige tafeldames schieten
    met tropische versnaperingen toe
    een wuift een waaier van palmbladeren

    en jij ziet dat het goed is
    onder de hoge zon aan de hemel
    heb je aan een handbeweging genoeg

    telt koel je zegeningen en
    de restwaarde van je voucher

    © FT 07.08.2020

  2. VRIJ

    warme zwoele dagen
    en vergeten regen
    als het maar
    ver van huis
    gezichten
    met nieuwe vragen
    zijn

    is het nog zomer
    thuis
    staat de schutting
    tussen de
    herinneringen
    waait de kersenboom
    met de holle winden

    in de zoute golven
    spelen
    kindervoetjes
    van verleden
    veilig in de armen
    van wapperende
    zomerjurken

    het gevoel van voorbij
    wacht geriefelijk
    achter de voordeur
    de onmin ligt nog
    op de mat
    laten we de koffers
    toch maar niet, nee

    Petra Maria

Laat een reactie achter