Vera van der Horst – pleidooi voor het sinterklaasgedicht: er gaat toch niets boven de charme van een gedicht waar iemand flink op heeft zitten zweten, …


Een keertje niet over piet, zwart of niet


Je bent een hele lieve meid
maar ik wil toch wel even kwijt
dat jij iedereen bijna dwingt
een gedicht te schrijven,
als was het van mij, de Sint.
dat men dan zonder vrezen
hardop voor moet lezen

Als ik niet zou kunnen leven
een kado zonder gedicht te geven
zou ik één van mn pieten wel lijmen
voor ieder wat regels te rijmen

Mijn raad voor volgend jaar
is daarom klip en klaar
laat voor het dichten de keuze vrij, want het hoeft niet van mij
dan is iedereen weer blij
behalve jij.


De Sint

Dit gedicht heeft mijn broer ooit geschreven ter begeleiding  van mijn sinterklaascadeautje in de tijd dat we nog Sint vierden met de hele familie en eventuele aanhang zonder dat nog iemand in de goedheilig man geloofde.
Het is duidelijk dat mijn broer geen voorstander was van het sinterklaasgedicht. Of het nou is omdat ik de oudste ben of gewoon omdat ik de grootste regelnicht ben van de familie, ik organiseerde meestal de gezamenlijke feestjes en ik had toen een gedicht bij een cadeau inderdaad verplicht gesteld omdat ik alleen een cadeautje uitpakken saai vind en  de surprises in een eerdere stemming al gesneuveld waren.
Als kind was het al leuker om een gedichtje in mijn schoen te krijgen dan een cadeautje, wat wel eens gebeurde als mijn moeder vergeten was iets te kopen. Dat vond ik heel bijzonder een  persoonlijk woord van de Sint.
Het lijkt er op dat er steeds minder  gedicht wordt, tenminste in de huiselijke sfeer, op sommige scholen wordt het nog wel verplicht.

Wel is er op internet een enorm aanbod van kant en klare Sint gedichten, er zijn zelfs generators waar je alleen een naam en het cadeau hoeft in te vullen en dan rolt er een kant en klaar gedicht uit. Of je kan door iemand voor 2 euro een iets persoonlijker gedicht laten schrijven.
Dan zou je denken dat het sinterklaasgedicht nog wel leeft, maar
er gaat toch niets boven de charme
van een gedicht waar iemand flink op heeft zitten zweten, waar geworsteld is om de persoonlijke kwinkslagen
In regels met een keurig eindrijm te krijgen. Dit leidt soms tot heerlijke kromme zinnen en creatieve oplossingen waar hartelijk om gelachen kan worden.
Zo herinner ik me in ieder geval de gezelligste Sint avonden.

Als toegift:


Negatief verlanglijstje
van Annie M.G. Schmidt


‘En astublieft vooral geen nécessaire
en astublieft geen manicure-étui,
ik heb die dingen allebei, en zie,
zij geven mij uitsluitend veel misère.
Wel, als u dan bepaald iets voor ons zoekt:
geef ons geen pressure cooker per abuis.
Er is al voldoende pressure in ons huis,
wij zijn er al compleet gaarge-cook-t.
Geen sjaaltje met I love you, en geen vaasje…
Ziezo, dat was het. Dank u, Sinterklaasje.’

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter