VON SOLO – Al meer dan vierhonderd columns ben ik bezig mijn levensverhaal te schrijven…

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO – Al meer dan vierhonderd columns ben ik bezig mijn levensverhaal te schrijven…


Al meer dan vierhonderd columns ben ik bezig mijn levensverhaal te schrijven en mijn kijk op de wereld om me heen. Deze schrijfsels worden meestal wel door een aantal mensen gelezen en soms lees ik ze ook voor. De expressie heeft zoveel namen en vormen. Noem het zoeken naar de zin van het leven. Of zoeken naar erkenning of zoeken naar begrip van de zaken die mijn wereld vormen. De wereld waar ik nu zo’n vijftig jaar in rond hobbel. Waar ik twee kinderen ter aard heb geholpen. Twee speelfilms heb gemaakt. Twee keer niet verder dan de halve finale van het NK Poetry slam kwam, of was het drie keer? Dat weet ik niet meer. Een aantal malen ben ik door het oog van de naald gekropen. En de liefde, ja de liefde, laten we die vooral niet vergeten. Het heeft me best wat tijd gekost om me bewust te worden van wat ik meegemaakt had, of welke plek ik dat in een verteltrant kon geven. 


Laatst zat ik op een station te wachten in de zon. Daar gleed een jonge vrouw van om en nabij de twintig voorbij. Haar schaarse kleding gaf me de kans haar te lezen als een stripboek. Van top tot teen was ze bedekt met plaatjes. Grote en kleine. Mijn eerste gedachte was de vraag, hoe een meisje van die leeftijd aan het geld gekomen was om zoveel tatoeages te betalen. Daarop klasseerde ik haar snel als rijk, blank en verwend. Cynisch dacht ik bij mezelf, dat ik haar verhaal wel zou willen opschrijven. Het kon niet anders of er zat een hele wereld van belevenis achter. Het intrigeerde me ook, dat ze al op zo’n jonge leeftijd, zoveel ervaringen verzameld had, dat er op haar lichaam bijna geen plaats meer was om nog iets nieuws op te schrijven. Tijd om ze aan te spreken had ik niet, ze was alweer verdwenen, toen ik opkeek uit mijn mijmering.


Terug in de trein peinsde ik nog wat na over mijn ergernis. Was het jaloezie? Dat het getatoeëerde meisje meer geld ter beschikking had en meer geleefd had, dan ik ooit zou doen? Toen bedacht ik me, dat het best mogelijk zou zijn, dat er helemaal geen verhaal achter de plaatjes zou hoeven te zitten. Dat het enkel reacties op impulsen zouden hebben kunnen zijn. Aankopen in een vlaag van uiterlijke hebzucht. Meer willen en snel. Tot alles op is en er een nieuw doel in het leven gekozen kan worden. Misschien moet ik me erbij neerleggen, dat haast, kwantiteit en snelheid de nieuwe maatstaven voor wellevendheid zijn. Als een zwerm sprinkhanen, bewegen de hedendaagse hedonisten zich voort door het landschap van ervaringen. Als zij geweest zijn, is er nooit iets meer nieuw en alles al gedaan. Als een stortvloed aan graffiti grottekeningen op de binnenkant van het wereldwijde web, beschrijven ze alles met snelle plaatjes en beroven de toekomst van elke nog mogelijke fantasie, desnoods geholpen door wat kunstmatige intelligentie.


Wat ze achter laten is de leegte en een stilte. Als ze weg zijn, is er weer ruimte. Ik pak mijn pen en hoop op veel tijd, heel veel tijd om nog te schrijven.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter