Vera van der Horst goud – Max Lerou zilver -welke bloementuin, welke zon levert u dit weekend de enige echte virtuele zonnebloemtrofee op – op pomgedichten punt nl?

Geplaatst doorPom Wolff 2 reacties op Vera van der Horst goud – Max Lerou zilver -welke bloementuin, welke zon levert u dit weekend de enige echte virtuele zonnebloemtrofee op – op pomgedichten punt nl?

mag ik alle dichters bedanken voor de inzendingen en voor een zo zonnig begin van de zondag, van de week, van de lentezomer op pomgedichten punt nl – de late inzending van Max Lerou toch nog bekroond met zilver – met een typische Lerou kunt u deze zondag aan – hoeveel wijn u er ook in gooit – Max van harte. het goud gaat zonder aarzelen naar Vera van der Horst. met een prachtige eerste strofe en een professionele tweede maakt vera deze zondag compleet. en haar gedicht tot enerverende poëzie. zo kunnen we verder – hoeveel koelkasten vandaag ook uit de hemel vallen. dank dank dank en vera van harte!

Over en over

Dat er iets ronddwaalt in me,
wat ik niet zeggen kan, niet raakt
aan woorden. Wel het weten
dat het langzaam steeds meer
deel wordt van mijn leven,
ik het een naam probeer te geven,

wordt nu verjaagd door kleurrijke
troepen die in het voorjaar massaal
het land bestormen,
ontspruiten uit grond en takken,
oprijzen, zich ontsluiten,
een weg naar mij, mijn
zintuigen zoeken.
Oh, dat het altijd zo,
zo lente mag zijn.

Vera van der Horst


–>
in die eerste strofe dwalen we graag met Vera mee – doe maar meisje, doe maar kind fluisteren we dichteres in het oor – het leven is nu eenmaal een zoektocht en raken we de woorden net niet aan – dan wel elkaar – elkaar kan altijd zonder woorden ook. mooie eerste strofe – zo glij je een gedicht in.

krijg ik toch een beetje de pest bij de beschrijving van die kolere bloemen in de tweede strofe – dichteres heeft ze nodig – dat is voor haar  de manier om bij de lente die voor haar zo prachtige lente uit te komen. mooi compleet gedicht – ik heb genoeg aan de eerste strofe – dat dichteres ook nog eerst een bosje bloemen wil plukken – ok – haar goed recht – we zullen wel weer wachten. het is het thema tenslotte dit weekend maar voor mij hoeven ze echt niet – hier die rotbloemen – bij vera wil je dromen en dwalen. je in haar onzekerheden wentelen en verliezen.

                                                                          
en toch scheen de zon

maar wat voor weer
het gisteren was
in den haag
 
brokken ijs zo groot
als koelkasten
vielen uit de lucht
even dacht ik
dat het koelkasten waren
 
in minder dan een minuut
smeltwater tot de tweede verdieping
het bleek een verstopte goot
er stak een been uit
 
ml


–>
ha een heerlijke  max – lekker geschreven – hapklaar en met een glimlach te verorberen dit kwikzilveren gedicht – ik zeg zilver en van harte!
  • Rik van Boeckel – jij brengt de roos de tulp de narcis
  • Anke Labrie – de geur van rozen en magnolia
  • Petra Maria – van zeeën diepblauw
  • Vera van der Horst – wat ik niet zeggen kan
  • Max Lerou – koelkasten vielen uit de lucht

welke bloementuin, welke zon levert u dit weekend de enige echte virtuele zonnebloemtrofee op – op pomgedichten punt nl?

‘ik zal je elke bloem vertellen’ dichtte ik ooit. de mooie overheerlijke warme zon in aantocht, de bloementuinen waarin weer voorzichtig gezeten kan worden – zou het dan toch ooit weer – kunnen. zon, zon, rode zon, mooie zon, mooie zondag.

dichters laat de lente in u los, omarm de zomer, geniet de bloemenpracht – het zonnetje – de geliefde – meer hebben we niet nodig – voorlopig – om weer even aan het weer te wennen. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

Opgefleurd

Kleurrijke planten brengen de zon
stralen strelen de dagen met pracht
snaren zingen het lied in vertedering
zo opgefleurd in de dageraad

jij brengt de roos de tulp de narcis
de tuin van de zon begroet ze zo zacht
fluistert akkoorden in oren van fluweel
jouw vingers leiden de harp in klanken

ze zingen ze dansen ze luisteren
ze kleuren vergeten nimmer de zon.

Rik van Boeckel
29 mei 2021


–>
Rik moet even op gang komen in de eerste strofe maar aangeland in de tweede is Rik volkomen op dreef geraakt – er zijn bloemen, klanken, oren van fluweel – een eerbetoon aan de harpiste – er kan gezongen gedronken en gedanst – schreef marsman al – bij de poëzie van rik is het niet anders.



de zon stroomt voluit
door zijn oude aderen
rechtstreeks naar zijn hart
verwarmt er alle kamers
straalt op een verlepte liefde
nog niet echt uitgebloeid
 
met haar laatste stralen
doet ze zijn geheugen aan
de geur van rozen en magnolia
klanken van een harp
een briesje dat haar zomerjurk
die avond zachtjes dansen liet


hij haalt de tuinstoelen tevoorschijn
zet de wijn vast in de koelkast
morgen belt hij haar meteen
een zomer is soms zo voorbij
 
anke labrie
(29-05-2021)


–>
een zomers tafereel met aarzeling opgeschreven – zo lijken de woorden – er wordt voorzichtig geschuifeld, gewikt en gewogen- alle ingrediënten op maat aanwezig en ingericht – gesitueerd op het schilderij: twee tuinstoelen – een bezeten – de tuin – een getekend gezicht – een mobieltje. hoe het ooit was en nooit meer worden kan – de gedachte – morgen maar bellen. het nu te dichtbij.
we zetten de bloemetjes
buiten

van zeeën diepblauw
naar open einder
schudden we onze veren af

stoffig van binnen
dragen de lente mee
naar hier en ginder

klaprozen verpletterend
onder onze voeten
van steen en mist

over zand en zorgen
stroomt ons bloed
door wakker land

van eeuwenoude aderen
met lange zoute adem
en zonnige ziel

vandaag nog


petra maria


–>
zee, bloed, bodem en aderen – petra maria houdt het vandaag  bij een nogal aards gedicht – ik mis iets van dat subtiele dat zo vaak ragfijn de woorden van petra maria in een gedicht bindt en tot een heerlijk leesgerecht maakt. hier happen we stof en verpletteren we klaprozen en moeten we ook nog aan de zoute drop.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Oh de zon in zonnebloem

    Zo klein begonnen schijn je
    groots met je stralende krans
    als een kroon op stengel en blad

    dat wuiven in de wind
    alsof we eindelijk welkom zijn
    in de tuin tussen de bloemen

    jij die het uitzicht zomert
    met je wakkere oog
    nodigt ons naar buiten

    waar wij de tafel vullen
    met brood en geurende spijzen
    voor de dorst een droge wijn

    kijken we naar jou en elkaar en
    zien hoe je maakt dat de lucht trilt
    zwanger van zomerliefde

    © FT 29.05.2021

  2. we zetten de bloemetjes
    buiten

    van zeeën diepblauw
    naar open einder
    schudden we onze veren af

    stoffig van binnen
    dragen de lente mee
    naar hier en ginder

    klaprozen verpletterend
    onder onze voeten
    van steen en mist

    over zand en zorgen
    stroomt ons bloed
    door wakker land

    van eeuwenoude aderen
    met lange zoute adem
    en zonnige ziel

    vandaag nog

    petra maria

Laat een reactie achter