VON SOLO lekker in vorm op pomgedichten punt nl – “Bruce Hornsby zong het in negentienzessentachtig. Tupac was twaalf jaar daarna. In tweeduizendenentwintig is het niet anders…”

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO lekker in vorm op pomgedichten punt nl – “Bruce Hornsby zong het in negentienzessentachtig. Tupac was twaalf jaar daarna. In tweeduizendenentwintig is het niet anders…”

Het jaar was negentienachtennegentig. Ik scheurde rond in een donker blauwe Volkswagen Polo. Op de CD speler draaide Tupac met het nummer ‘Changes’. Eindelijk had ik een baan die fatsoenlijk wat geld verdiende. In ieder geval genoeg om in het weekend eens fatsoenlijke drank te kopen en een CD van Tupac. Het nummer ‘Changes’ was een Geuzenlied voor me. Eindelijk was ik er in geslaagd het punt te bereiken waarop ik meer verdiende dan ik uitgaf. Tijd om mijn schulden te beginnen aflossen. Tijd voor verandering. Zonder het verleden te verloochenen. Zonder mijn idealen los te laten. Ik was boven mezelf uitgestegen.
 
Afgelopen week heb ik het pleit verloren. Na maanden van innerlijke strijd heb ik mij dan toch laten vaccineren. Wel met het meest aftandse van de beschikbare vaccins, maar toch. Ik had mezelf beloofd de pandemie uit te zitten en ongevaccineerd mijn leven door te leven, maar heb me toch gedwongen gezien. De meningsverschillen met mevrouw Solo. Het steeds maar moeten zwijgen of liegen als ik de vraag kreeg of ik gevaccineerd was. En ten slotte de in meerdere landen al doorgevoerde legitimatieplicht middels een vaccinatiepaspoort. Afgezien van de medische waarheid, die wel ergens rechts van het midden zal liggen, waren voor mij principiële bezwaren de reden me niet te laten vaccineren. Dat ik het niet eens ben met de lijn die de regering en media volgen tijdens deze pandemie. Al vanaf het begin niet.
 
Maar wat me nog het meeste stoort is, wat ik een jaar geleden al voorspelde, toen ik na een paar maanden pandemie aangaf, dat ik het wel zou gaan missen. Toen ik vanmiddag door de stad fietste, stond alles weer muurvast. Om het half uur vertrekt er weer een vlucht van Zestienhoven. We zijn weer terug naar het oude normaal. We hebben alleen wat meer macht aan de Staat gegeven. En de angst en deugzucht zijn de heersende meerderheid aangewakkerd. Verder is er niets, maar dan ook niets veranderd. Geen enkele kans, die deze pandemie bood op wereldverbetering is aangegrepen. De ‘heldhaftige’ politici, bureaucraten en pillendraaiers zijn de enigen die er nog profijt bij getrokken hebben. De massaconsumptie is weer op volle toeren. Alleen sommige horeca en de festivals worden nog geknepen. We hebben hier zelf voor gekozen, omdat het de enige optie was, zullen mijn vijanden zeggen.
 
In mijn hoofd hoor ik de tonen van Tupac. De sample van de piano en ook de titel zijn afkomstig van het nummer ‘That’s just the way it is’ van Bruce Hornsby. Net als de cover geeft dit nummer een pessimistisch beeld van de maatschappij. Uitbuiting, verschil tussen arm en rijk, oorlog en ellende in de wereld. Bruce Hornsby zong het in negentienzessentachtig. Tupac was twaalf jaar daarna. In tweeduizendenentwintig is het niet anders.
 
Mijn vaccinatie verandert weinig aan de wereld. Het zorgt er juist voor dat niemand iets hoeft te veranderen. Dat men gewoon door kan zoals men gewoon is. Maar misschien bewijs ik, juist door mijn vaccinatie, dat het toch anders kan.
 
https://youtu.be/eXvBjCO19QY
 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter