het 2e texelse poëziepodium in café De Kastanjeboom – zeg maar het podium eilanddichterRoop/WillemBroens was – het mag gezegd – uit het goede kastanjehout gesneden. een kort verslag met enige persoonlijke accenten is op zijn plaats. eilanddichter/organisator Roop verzorgde een gratis drinken en drinken voor de dichters in het poëziecafé gesponsord door een drankengroothandel of was het de plaatselijke grutter. (graag even een vermelding)- hoe dan ook een belangrijke en waardige geste richting dichters. stevig gebruik van gemaakt. een afgeladen café – maar met verstilde aandacht voor de poëzie. waar heb je dat nog.
uw verslaggever was met de dichters Arie van Egmond en dichter/Volkskrantfilmrecensente Gerdin Linthorst noordwaarts/ eilandwaarts getogen – op de teso boot – een uitje. van 1400 uur tot 1600 uur poëzie en de top-40 bluesmuzikant Sloppy Tom voor de afwisseling. de ontvangst was allerhartelijkst. roop goed geluimd. beumkes zoenen in volle omarming aanvaard. willem broens (woensdagavond trouwens te bewonderen in café Daan&Daan in Amsterdam – de Kattenburg wintereditie – in een programma met oa Gabriel Kousbroek en Aurora Guds – maar dat terzijde)
het programma afwisselend. doorgewinterde dichters als oa Larissa Verhoef, Beumkes, Broens, wisselden het podium met lokale helden die vooral persoonlijk leed in rijmvorm te lijf gingen. we vernamen van een oude vrouw die na veertig jaar scheiding nog steeds onder hypotheekleed zat, we vernamen van intense chemokuren die familie leden moesten ondergaan. en er was een man die 7 minuten wist te dichten zonder dat ook maar iemand in het café wist waarover hij sprak. uitgever bert bakker had zijn levenswerk ooit niet opgenomen in zijn uitgeversfonds en wilde de portokosten vergoed hebben voor het terugsturen van de kilo’s ingezonden werken. lokaal leed mooi allemaal!
heel anders toch de stadsdichteres van Ede Larissa Verhoef, ook wel bekend als de afvalgoeroe van Ede – zij moest naar eigen zeggen nogal uitgebreid ‘kotsen’ in de trein – kijk dat is andere koek, dan heb je tenminste wat – haar ware poëzie geëtaleerd in sneltreinvaart. een perfecte performance.
Texel kent na gisteren twee poëziekoninginnen. Beumkes is natuurlijk de enige onvervalste echte eiland koningin van de poëzie – ik neem hieronder omdat het maandag is (op pomgedichten is maandag altijd beumkesdag) in dit verslag een van haar prachtige gedichten op:
Berichtje van een koud Texel.
Orkaan
Ubie bleef
thuis toen Iboe kwam
de orkaan kwam aan land met wind en regenvlagen
het werd tijd, Ubie begon te bidden
God kwam in het huis en ving de eerste klappen op.
Ze aten chocolade en beefden van de angst
maar God was hier het langst
en wilde helemaal niet buigen
en hóór de takken werden stil
de spinnen begonnen weer te rennen
de katten waren niet meer bang.
Het klusje was geklaard;
Iboe trok zichzelf terug
en ging wat verder mokken.
Niemand is vertrokken
het kleine stadje werd een bedevaartsplaats.
Muziek: The common linnets – Calm after the storm https://youtu.be/bWe8PRsW4T0
Al mijn liefs Karin
De andere koningin – gisterenmiddag uitgeroepen door jury, café, bezoekers en organisatie heet Gerdin Linthorst. een van haar gedichten – het gedicht CADZAND – ik probeer het gedicht vandaag te achterhalen – zal in neonletters op het eiland te lezen zijn en zal door de bluesdichter/singersongwriter Sloppy Tom tot een song worden verwerkt –
Cadzand
De vloedlijn scheidt
niets van niets
wind tuimelt in willekeur
uit lucht in water
trekt striemen jaagt
schuimkoppen
op en weg.
Wij zien door ogen van de geest
het spiegelgevecht van
zeegrauw en loodgrijs
om en om.
Nat zand in Cadzand
vervagende afdruk van leven
wat sporen rond een
dode kwal en verder
ademloze leegte
waarin alleen een
enkele meeuwkreet klinkt
of het blaffen van
twee honden.
het hield maar niet op de lofuitingen voor deze middagkoningin Linthorst die zich gloeiend van trots en alcohol te goed deed aan ‘de juttertjes’ die door het personeel niet aan te slepen waren.
de man sprak onduidelijk
en stond wat gekromd
boven een vuilnisbak
hij noemde het
vrede
het patatje oorlog
aan zijn voeten sprak
hem tegen maar dat lag
en werd niet meer gehoord
hij mompelde dat er dingen
stonden te gebeuren dingen
waarvan hij wist dingen
hem gefluisterd door de duiven
en dat er een weg was hij
noemde het liefde
hij was er geweest
daar werd nog geleden
zo slofte hij door
Roop
Roop in een goed humeur, goedgemutst dus, verwelkomde mij met een lief maar o zo giftig gedichtje bij zijn introductie. we ontvangen het werkje graag nog om het hier de lezers te presenteren. arie van egmond werd uitgeroepen tot eijldersdichter en organisator van de eijldermiddagen en voorts ook tot buurtmanager van het gehele amsterdamse Leidseplein. het werd een heerlijk dagje uit. ik wist mij vergezeld door de creme de la creme uit de poëziewereld: poëziekoningin Linthorst en Leidsepleinpoëzieregisseur van Egmond. Texel mag trots zijn op Eilandichter Roop en Willem Broens – de derde open middag zal er zeker van komen – men wil drie a vier keer per jaar poëzie en muziek combineren in dat heerlijke gastvrije café restaurant De Kastanjeboom. ik zeg doen! het was mooi en goed zo!
