Wie verzorgt het derde enige echte virtuele gedicht van de week op pomgedichten punt nl?

  • deze week een opkikkertje van Ien Verrips
  • en met de DIDI van Ditmar Bakker
  • en met Frans Terken over ‘een dag die licht en luchtig schijnt’

inmiddels al zomerpauze inzendingen van Petra Maria, Anke Labrie en Erika de Stercke
en nieuwe zomergeluiden van Rik van Boeckel én van Elbert Gonggrijp én van Magda Haan

ik bedank de dichters die de zondagochtend ‘wedstrijd’ – wie wint de enige echte virtuele …. trofee op pomgedichten? het afgelopen dichtseizoen tot iets heel bijzonders wisten te maken met hun bijdragen. voor nu geldt de zondagochtend zomerpauze. stuur rustig een gedicht in – ik kies en publiceer dan voor de zondagochtend één gedicht – ‘het gedicht van de week op pomgedichten’. wie schrijft het derde enige echte virtuele gedicht van de week op pomgedichten? u kent mijn smaak – die vreselijke hang naar lichte en ook zware romantiek. u kent de regels hier: links heeft voorranggedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – . stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achterfijne vakantie!


Troostrijk is het niet dat geef ik toe. 
Het is gewoon gesaggerijn nou ik het zo  lees.
Nou ja dat kan ook lekker zijn.
fijn weekend
Ien


grauwe wolken weer vandaag
grijzer nog dan die van gisteren
en naar verwachting
wordt het morgen weer een dag
vol buiigheid
 
wolken klauwen door de lucht
’t gemiezer nauwelijks merkbaar
sijpelt door in mijn gemoed
het duurt en duurt het lijkt
een eeuwigheid
 
july 2020
Ien Verrips

MARKEREND
Voor Marguerite



Vitaal zal mijn naam in haar huid rondwaren,
geënt nu. Gerhardt zei ‘wij zijn verwant’
des moers—edoch, dergelijk kutverband
zal onze link niet lichtjes evenaren,


daar elk werpsel, uitgestiet, zou iemand
zijn in eendere bloedgroep, blonde haren
en schreeuwen tot schriftuur kinds doet bedaren:
wat mosterdzaadje heeft zij dan geplant?


Hoort dodenliederen op vedelsnaren
-daarvoor staan troubadours immer garant-
wijl dit sonnet weer sober doet verklaren
(zo’n schrijfstift níet onwrikbaar in zo’n hand)
dat mensenhuid en vriendschappen verjaren:
ons rest toch deze inkt. Gepend. Gebrand.

***[D.B.]

Dichter bij de tent

We maken een eigen wereld
die niet verder gaat dan de rand
van het grasveld waarop we staan
de geur die we opsnuiven

gewoonten en hebbelijkheden
nemen we met het tafeltje en
de stoeltjes mee het gras op
zo zitten we onder de luifel

om daar een tijd te zwijgen
elk woord dat teveel is laten we
achter de lippen hangen

hebben aan het uitzicht genoeg
om van onze wereld te spreken
een dag die licht en luchtig schijnt

FT 11.07.2020
altijd alles

altijd alles al geweten
maar alles altijd toch te laat
dat ze toen niet weten kon
dat zij het dit keer zelf zou zijn

zoals ze ooit zei
zeg we gaan op vakantie
wist je dat al?
we gaan rijden om te liggen in de zon

alsof het de taal is
uit een ander leven
de taal waarin ze elkaar ontmoetten
is verhuisd

pomwolff

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Dichter bij de tent

    We maken een eigen wereld
    die niet verder gaat dan de rand
    van het grasveld waarop we staan
    de geur die we opsnuiven

    gewoonten en hebbelijkheden
    nemen we met het tafeltje en
    de stoeltjes mee het gras op
    zo zitten we onder de luifel

    om daar een tijd te zwijgen
    elk woord dat teveel is laten we
    achter de lippen hangen

    hebben aan het uitzicht genoeg
    om van onze wereld te spreken
    een dag die licht en luchtig schijnt

    FT 11.07.2020

Laat een reactie achter