Auteur archief:Pom Wolff

PETRA MARIA wint de enige echte virtuele – hoe onbereikbaar zij/hij ook was (of geworden is) – in poëzie kunnen we tenminste liefdevol terug kijken – trofee op pomgedichten? kortom wie wint de onbereikbaarheidstrofee op pomgedichten? en voor CARTOUCHE het zilver

Petra Maria: van alles wat ik ooit verloor ben jij het verste weg Frans Terken: en nergens een echo om je dichterbij te halen Jolies Heij: ik zocht de jij in jou Rik van Boeckel: van eenheid naar verdeeldheid Marc Tiefenthal in de dapperstraat Anke Labrie: je kent mijn naam Cartouche: zo onbegrijpelijk grijpbaar jou […]

hoe de heren meersman en von solo dachten in 2013 – een neo-dadaïstisch venster op de problematiek van alledag

POMgedichten presenteert de donderdag column: VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie. Een heerlijk gevoel. Vrijdagochtend rond tien uur de trein pakken op Rotterdam Centraal naar Brussel. Heerlijker nog als dat ding ook nog eens op tijd rijdt. En zo stond ik rond kwart […]

JOLIES HEIJ: ‘ Linda heeft het, maar een sexy onderwerp vindt ze het niet. Ik heb het ook…’

Over mist & muizenissen Linda heeft het, maar een sexy onderwerp vindt ze het niet. Ik heb het ook, lieve lezer, al duurde het bij mij redelijk lang voordat het kwartje viel. Die vrouwen met rooie konen en driftig wapperende handen, wat een aanstelsters waren dat, zeg. Met hun geweeklaag, hun bitchy flapuithalen en zuurpruimsmoelen. […]

CARTOUCHE wint de enige echte virtuele – kom je mee? dan gaan we even zitten – trofee op pomgedichten – Frans Terken zilver en Jako Fennek brons

Frans Terken – We verkennen de omgeving Rik van Boeckel – in de tuin vliegen vlijtige vlinders Marc Tiefenthal – Hoe oud ook het badhuis Erika De Stercke – Een tikje op mijn schouder Cartouche – kom, mijn lieve, laat ons nog even gaan zitten en zien Petra Maria maar omdat ik daar altijd zat […]

Lisan Lauvenberg fietst met een echte man op: ‘zo’n echte man met een lange regenjas…’

Wat je niet (meer zo vaak)  ziet. Vandaag zag ik een man, zo’n echte man met een lange regenjas, de jas wapperde precies zoals dat hoort, bij een klassieke lange regenjas. Hij reed op een zwarte grote herenfiets en om zijn nek zat een mooie zijden sjaal. Ik werd nieuwsgierig en fietste wat harder zodat […]

Abraham Von Solo: “Stel je voor dat er een ongeluk gebeurt, en het is de laatste keer dat je elkaar ziet….”

Deel 339. Perfect Vanochtend heb ik mijn gezin op het vliegtuig naar Amerika gezet voor familiebezoek. Je probeert zo’n ochtend perfect te laten verlopen. De reden is, dat je de herinnering als een soort schild wil kunnen gebruiken in geval van calamiteit. Stel je voor dat er een ongeluk gebeurt, en het is de laatste […]