MERIK VAN DER TORREN hernieuwt zijn ‘Lang leve Fabiola!!!!’ – PETER POSTHUMUS, drager van de ring van FABIOLA, levend kunstwerk te Amsterdam: “Hij was de schittering”.

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op MERIK VAN DER TORREN hernieuwt zijn ‘Lang leve Fabiola!!!!’ – PETER POSTHUMUS, drager van de ring van FABIOLA, levend kunstwerk te Amsterdam: “Hij was de schittering”.
merikvdt
MERIK VAN DER TORREN hernieuwt zijn ‘Lang leve Fabiola!!!!’ – PETER POSTHUMUS, drager van de ring van FABIOLA, levend kunstwerk te amsterdam: “Hij was de schittering”.
 
 
Beste Pom,
Ik herinner me Fabiola tussen Kerst en Oud en Nieuw, in het OLVG. Ik bezocht hem en hij vertelde mij zijn fatale diagnose. Toch is hij een week ofzo daarna nog op komen draven in het Parooltheater; ik had hem al een tijd geleden, voor hij ziek werd, gevraagd voor een optreden aldaar.
Hij heeft toen, begin januari, een indrukwekkend stuk uit het dagboek van Cinderella voorgelezen, onder het thema “Vriendschap” over teleurstellingen en trouw, heel mooi. Ik heb hem nog 1 keer gezien een paar maanden later bij de Albert Cuypmarkt. Hij had net een concert bezocht zei hij.
Ja, een prima idee, om woensdag een item te maken over Fabiola,
groet, Merik
 
 
 
Merik van der Torren:
 
‘Fabiola, verdwenen, verdonkeremaand, achter de hand gehouden en weggegrist, ontvreemd uit de stad. Fabiola, die Amsterdam deed stralen, schitteren en glanzen, gonzen van geruchten, zang en dans met zijn creaties, de lange roze en blauwe gewaden, ratjetoe van kledij, met als puntje op de i de glitter op zijn wangen, een tulbandvorm als armband. Fabiola, die de stad sierde met rebelse overmoed op demonstraties, openingen en recepties, heilig uitvaagsel, vonkende sterrenveeg met zijn opera en zijn vaste openingsgedicht de “Softie” en het Dagboek van Cinderella. Fabiola is de stad ontrukt, verdonkeremaand, weggemoffeld.
Lang leve Fabiola!!!!’
 
 
 
peterpimg00304-20101127-2339
 
 
Hij was de schittering
 
van goud in zilver
en droeg robijnen in zijn hand
glinsterde op late uren
in het keerpunt van de nacht
blies het leven op
 
tot in de sterren
zette mysteries op een voetstuk
 
en was een raadsel op zichzelf
hij vulde leegte met verlangen
en bracht met elk gebaar
 
een droom tot leven
wat onontkoombaar was
verdween in zacht satijnen plooien
hij zag verraad
 
in alles wat werd vastgesteld
en ving de tijd op in een lach
zette verhalen naar zijn hand en
danste zich een hemel zonder hel
rekende op wat niet telde
en trok heden en verleden terug op één moment
het moment van zijn verschijnen
met die schittering van goud in zilver
en de zin die flonkerde in zijn robijnen
Hij loste op in wolken van plezier
en verliet wat ruimte heet
 
door de laatste kier
 
 
Peter Posthumus
peter posthumus, dichter en drager van de ring van Fabiola, levend kunstwerk te amsterdam
 
 
img00302-20101127-2125
 
 ‘Gegroet en bonsoir,
uit het dagboek van Cinderella, met de ditjes en de datjes uit la vie si belle et jolie.
Ach, zei Cinderella, misschien één van mijn bijna laatste toespraken want ik ben zwaar ziek geworden en vermagerd en vaak erg moe.
Maar ja, zo is het leven, het gaat goed of niet goed. In de zomer beter met vitamine D en in de winter wat minder: de mensen hebben te weinig licht en worden depressief.
Ik zeg: bezig blijven, iedereen kan wat en is wat. Een lach, een vriendelijk woord… je kan zoveel betekenen voor een medemens. Dus ik besluit met te zeggen: Leve de vrijheid voor iedereen en dank voor het luisteren.”’
 
FABIOLA

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter