Dit is de laatste foto die ik van Merik kon maken. week of 6 geleden – bloedheet was het in de OBA in Amsterdam Zuid.
hij woonde de laatste jaren van zijn leven in amsterdam zuid en organiseerde in dat stadsdeel net als vroeger in de Pijp – badhuis – poëzie en muziek bijeenkomsten. hij vroeg mij het laatste jaar om het presenteren over te nemen. ik deed het graag voor hem. voor mij was hij de enige echte dichter van Amsterdam. het was alsof hij de dingen – de mensen in de stad verpoëtiseerde tot algemeen menselijke gebeurtenissen, gewoontes, bewegingen. vandaag vond ik de rouwkaart met zijn foto op de mat:
Merik Johan van der Torren Amsterdam – 29 augustus 1956 – 20 oktober 2023. vrijdag zorgvlied. tsja. niet te pruimen.
vandaag zag ik op de lokale tv zender At5 nog een verkeersspotje in en over amsterdam zuid en merik kondigde het item af – het moet opgenomen zijn enkele uren voor zijn dood.
vandaag dinsdagavond had ook zijn mailtje in mijn mailbox moeten verschijnen zoals dat mailtje al jaren op de dinsdagavond in mijn mailbox verscheen met een bijdrage van Meriks hand – een gedicht – een verhaal – een ontboezeming – een bijdrage voor de woensdag op pomgedichten punt nl. een keer in de maand of twee maanden stuurde hij een bijdrage in van zijn dikke dikke vriendin Mirjam Al. die mailtjes waren kort en zakelijk. zo schreef hij bijvoorbeeld:
merik <merikvandertorren@>
14 mrt 2023 08:48Hoi Pom,Wat vind je van het programma van onze poëzie-en muziekmiddag op 16 april ?
Bijgaand een tekst, geïnspireerd op het thema van de Boekenweek: “Ik ben alles”, groet, Merik
Dit alles ben jij
Zag je, hoorde je de optocht van
de dieren naar de veilige ark ?
Voor de vloed die ons in storm en regen werpt,
de wateren die kalmeren en
de duif die aanvliegt met de olijftak.
Jij bent dit alles en
dit alles ben ik.
De zon die de bloemen doet openspringen,
de geest laat dansen aan de rand van de vulkaan,
de streling, de knipoog bij het licht van de volle maan.
Jij bent dit alles en
dit alles ben ik.
En je blauwe boekje dat een haiku laat zien
met hand geschreven, Oost-Indische inkt;
zoet geurt de bloesem
de bij zuigt zoemend honing
uit de diepste kelk
Jij bent dit alles en
dit alles ben ik.
Merik van der Torren
een van de strofen vinden we terug op de rouwkaart. de woensdag op de pomsite zal nooit meer die bijzondere woensdag kunnen zijn waarop ik met trots altijd zijn ‘zo gewone’ bijdrage mocht publiceren. zijn zo bijzondere bijdragen. die kolere dood ook!
aan de reacties van de mede dichters en bekenden van merik kun je aflezen hoe geliefd ie was in dichterskringen en elders. de vele podia met name die in amsterdam die hij met zijn zo ‘gewone’ bijdragen mooi maakte. zijn zo bijzondere bijdragen – de mensen gaan hem missen.
en ook ik hier –
