‘de kunst, het leven, de kunst van het leven’ aan de orde van deze dag vol met verkiezingen – gaan we over links of gaan we over rechts dat is de grote vraag – omtzigt wil links en reli – boerentrien wil rechts en pvv – ik voorspel dat nederland een tijdje aan de onderbuik gaat. hoe dan ook – pomgedichten als altijd voor de verjaagden uit de wanhoop – onze subsidie hoeft niet afgeschaft want we hebben geen subsidie – en met Campert roepen wij van hier ook:
Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
zo zal het zijn op de pom – dank aan de dichters die deze week weer inzonden en bevestigden. in het werk van Anke Labrie wordt bevestigd dat er niet alleen en niet alleen voor zichzelf wordt geleefd – een licht tafereel voor op de zondag levert anke het goud van de dag – een zonnetje in de ochtend – van harte gefeliciteerd! de andere commentaren onder de gedichten.
haar pa gaat graag vissen
maar vangt nooit een vis
daar gaat het hem niet om
het gaat hem om de rust
er is trouwens bij hen thuis
toch niemand die vis lust
haar ma houdt van tuinieren
plantte zelfs een appelboom
maar hoe ze ‘m ook vertroetelt
ze verdommen het gewoon
en als een appel al verschijnt
vreten de vogels hem half op
zijzelf houdt niet van vissen
nog minder van tuinieren
zij zit wel graag aan het water
in de schaduw van een boom
een glas wijn onder handbereik
een dichter op haar schoot
anke labrie 18-11-2023
een lieflijk tafereel door schilder labrie hier in woorden getekend – we zien een deel van het schilderij – de appelboom – om de boom heen voltrekt zich het leven – een ieder op eigen wijze bezig. en dichters kennen geen aarzelingen lezen we in de laatste regel van het volledige tafereel na de laatste pennenstreek.
- Frans Terken – om daaronder te liggen en te kijken
- Etwin Grootscholten – aan de Nieuwe Waterweg
- Cartouche – Zie hem daar in het gras zo groen
- Rik van Boeckel – in groene bladeren
- Anke Labrie – in de schaduw
de nacht bracht helder engelen
flessen wijn leeg
en leegte aan het licht
de ochtend doorgelopen ogen
op straat een fiets
een mooie jongen
het ochtendblad
en terug weer naar de aardappelen
naar iets grondigs
ergens zal er toch wel liefde zijn
of groeien wellicht
pom wolff
Proost ook, goed weekend!
Frans
Geest uit de fles
Zoals de een een boom schildert
schildert een ander een sterrenhemel
om daaronder te liggen en te kijken
boven je bladerdak en sterrenpracht
daarin de kunst van het zien oefenen
zo te leren beleven en verbeelden
één te worden met de boom
je wortels in de grond voelen en
met lange vingers reiken naar de sterren
het water uit de hemel drinken
en ruggelings je dromen vangen
dat er levenssappen in je neerdalen
hoe ze een keur aan flessen schenken
de glazen altijd meer dan halfvol
© FT 18.11.2023
‘de kunst, het leven, de kunst van het leven’ aan de orde van deze dag vol met verkiezingen – gaan we over links of gaan we over rechts dat is de grote vraag – omtzigt wil links en reli – boerentrien wil rechts en pvv – ik voorspel dat nederland een tijdje aan de onderbuik gaat. hoe dan ook – pomgedichten als altijd voor de verjaagden uit de wanhoop – onze subsidie hoeft niet afgeschaft want we hebben geen subsidie – en met Campert roepen wij van hier ook:
Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
zo zal het zijn op de pom – dank aan de dichters die deze week weer inzonden en bevestigden.
het gedicht van Frans is me net drie regels te lang – ik vind:
het water uit de hemel drinken
en ruggelings je dromen vangen
een prachtig einde van een prachtig gedicht. een dromerige en bijna campertiaanse invulling en uitwerking van camperts woorden hierboven – een daad van bevestiging niet alleen te leven – en dat dan onder die prachtboom van toorop in de woorden van dichter terken.
Ergens aan de Nieuwe Waterweg
en dan zit je zomaar
te huilen
ineens
op een buitensekslokatie
voor homo’s
Etwin Grootscholten
de grens tussen poëzie en een mededeling van feitelijke aard wil nog wel eens aan interpretatie onderhevig zijn. de grens tussen fictie en nonfictie al vaker besproken in collegezalen – hier op de pom weer eens aan de orde. we kunnen alle kanten op en toch geeft de dichter de locatie. waarom er gehuild wordt mogen we ook als lezer zelf invullen. het kan de snijdende wind zijn. wellicht komt hier een dichter uit de kast. de droefheid van de locatie kan een dichter overvallen. is die grootscholten op weg naar zijn oude moeder – mocht zij nog leven – weer eens verdwaald met zijn eigen alzheimer – het zou zomaar een vraag kunnen zijn die wordt gesteld op een poëziesite. we weten het niet lieve lezers. voorlopig houd ik het op een begin van een roman. er staat te gebeuren. een prozaïsche invulling van Camperts woorden jawel ook hier:
Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Bonus Malus
Zie hem daar in het gras zo groen
nog achter de oren en bleu als een feut
zijn blik klimmend naar de hemel boven hem
expressieve dromen van een slok, een hap
sappige ciderappel in de boomgaard
haar huidig vlezig hof van Eden
tot een windvlaag hem bij zinnen bracht
in de armen van de realiteit deed belanden en
hij gevolg gaf aan de raad van zijn vader, de kunst
van het schilderen van vergezichten eraan gaf en zich
toe ging leggen op het schetsen van lijnen – harde
levensechte van wie zich slechts kan verliezen
in een zee van zinledige woorden als de natuur
der liefde het dichten van kloven en dingen
als bomen, leven, klok, huis
dood en ammunitie
18-11-2023 / Cartouche
zo goed en zo kwaad als het kan vergaan met die hier beschreven derde persoon – een schilder in een gedicht van alle kanten belicht – de kunst en het leven – bij leven en welzijn – cartouche typeert het leven en hoe het een schilder daarbij kan vergaan. en hoe je jezelf kunt verliezen in die laatste minder optimistisch gestelde derde strofe.
Mooi schilderij van Charley Toorop. Het roept dit bij mij op.
Schilderende appels
Schilderende appels roepen appèl op
om onder takken wijn te proeven
de schilder laat de natuur winnen
verfstreken zingen in groene bladeren
wolken vervagen in stille schijnsels
tot de boomstam wind opvangt.
Rik van Boeckel
19 november 2023
rik biedt een poëtische impressie bij een expressief aangezet schilderij. dat de appels er bijna uit zich zelf van gaan schilderen. de appels lopen in het gedicht op een bijzondere wijze uit.
