Jaren geleden was ik een keer op pad voor mijn werk. Ik bezocht een groot bedrijf, waar we een rondleiding en een presentatie kregen. De vrouw die de presentatie hield en de middag begeleide, had ik al een paar keer eerder ontmoet in een werksituatie. Ze was niet bijzonder knap, maar ook niet lelijk. Ze was groter dan mij, maar niet veel zwaarder. Een struise vrouw met een goed stel hersens. Bijzonder analytisch, vasthoudend en goed met cijfers. En ook nog eens gewoon twee poten in de klei.
Tijdens de lunch zaten we naast elkaar. Ik was hongerig van de inspannende ochtend en at rijkelijk van de belegde broodjes. Zij at langzaam, maar zeker. Zonder dat ik het door had, bewonderde ik haar belijning. De eenvoudige kleding die ze aan had. Hoe haar T-shirt haar torso omsloot en haar spijkerbroek haar brede heupen goed uit deden komen. De lage sportschoenen getuigden van stabiliteit en sportiviteit. Alles bij elkaar had het een hint van onverwoestbaarheid en kracht. Ze was dierlijk aantrekkelijk.
Ik stelde me voor, dat ik naar het toilet zou gaan om af te wateren. En dat ze me op de gang zou staan op te wachten. Me aan zou kijken en me bij mijn twee armen zou pakken en me tegen de muur aan zou smijten, alvorens haar lichaam keihard tegen het mijn aan te duwen. Ze zou me aankijken met haar staalblauwe ogen en diep ademhalen. Iets dominants zeggen en me vervolgens dwingend zoenen, terwijl haar hand mijn gulp opende. Dat alles ongevraagd. Ze zou me overweldigen. Ik zou nog sputteren, dat dit niet zou kunnen, maar daar zou ze geen boodschap aan hebben. Stiekem wilde ik dat ze me misbruikte. Ik wilde, dat ze verkeerd zou doen.
Dat is natuurlijk allemaal niet gebeurd. Sterke, goede vrouwen doen zulke dingen niet. Het verbaasde me alleen, dat ik als man deze gedachten had. Alsof ik een foute, zwakke vrouw was, die er stiekem van droomde, dat dit haar zou overkomen. Want zo ben ik niet.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
