Dank aan alle dichters die inzonden deze week – de twee winnaars Ditmar Bakker en Vera van der Horst – elkaar aanvullende zonnige en duistere poëzie – duisterteer als porcelein – van harte gefeliciteerd – de wedstrijd gesloten – goud is goud – gouder kan het vandaag niet worden.
-X-
D.
Op het kozijn een potloodstreep: je zag
’t belang om twaalf uur als de zon die lijn
beschaduwd liet, maar donker was de dag,
dus was ’t een potloodstreep op het kozijn.
De klok, die zweeg, hield met die doodse klank
ook ’t eigen lege, kleurloze bestaan
als porceleinen pop ter vensterbank
als huls, als souvenir, voor altijd aan.
Toen kwam het bij haar op dat hij misschien,
want van zijn geest gesprongen ook de veer,
gelijk was, zo men wou: klok evenzeer,
die ook stilstond om twintig over tien –
De reden hiervoor was, dacht zij sereen:
eens dood, was je…nou ja, geen klok, of mens, maar dood alleen.
Ditmar Bakker
de beschreven ‘porceleinen pop ter vensterbank’ hier in het gedicht neergelegd als scharnierpunt tussen donker en het licht. op de een of andere manier raakt de hier beschreven droefheid mij – wens ik de vader van deze gedachten de gouden gloed en warmte van de zon. en de warmte zoals die beschreven is in het gedicht van Vera van der Horst. ik zie in beide gedichten liefde licht en leven duisterteer als porcelein voor ons lezers beschreven – wedstrijd gesloten – het goud is hierbij uitgereikt aan vera en ditmar.
Mijn zonnetje in huis
Jij vuist vol glimlach,
wat zou ik zonder jouw dwingende lente,
je verplichte warmtegloed in mijn tochtige bestaan?
Elke ochtend stuiter jij, oranje sloopkogel,
door de porseleinen ernst van de keukentafel,
zwaaiend met je vlaggetjes van alles-is-fantastisch,
terwijl de planten fluisterend om genade smeken.
Met je gekleurd enthousiasme,
smeer je geluk als goedkoop behang over de muren.
Ik buig, ik knik, ik aanbid je,
laat me smelten onder je optimisme.
Vera van der Horst
jazo beschrijf je de zon. vera is een dichter. de zon een geliefde. ik zie haar zonnige gedichten altijd ook persoonlijk. ik kom eraan, ik kom eraan. Ditmar komt ook trouwens. wacht nog even met smelten haha. X
- Frans Terken – om dan van de zon te drinken
- Rik van Boeckel – in de zon van Casablanca
- Luk Paard – hoe de zon door je heen blijft strale
- Jorge Bolle – zon, zoek mij
- Vera van der Horst – Jij vuist vol glimlach
- Rob Mientjes – De zon staat in de fik
- Cartouche – een slangen- of beter een leeuwenkuil
- Ditmar Bakker – maar donker was de dag,..
wie wint de enige echte virtuele – het zonnetje in huis – trofee op pomgedichten? de dichters mogen alle kanten op deze week in de zondagochtendwedstrijd – ‘als er maar een zonnetje in zit’ krijst buurvrouw Bettie van drie hoog achter hier in de jordaan. (ook al weten we dat dichters sterker zijn in het schrijven in de schaduw en de duisternis van het bestaan). u kent de zonnige regels van de wedstrijd die geen wedstrijd is: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
we zullen het niet meer weten
en dan valt opeens de dood in huis
een goede morgen
laat de wijn maar staan
gisteren het zonnetje nog
mooi meegenomen
en waarom alles scheef liep
waar je woonde?
de hang naar een hellend vlak wellicht?
naar vals plat?
we zullen het niet meer weten
pw
Ter verhoging van de feestvreugde deze ronde v.w.b. het zonnetje in huis, bij deze mijn ‘zonnetje’.
Warme weekendgroet,
Frans
Zonnetje
Met het zonnetje in huis
schuimen over de vrijmarkt
dat het ook buiten de wereld warmt
zo alle hoeken proeven van het feest
daar zien dat het nooit genoeg is
om je in die sfeer koning te voelen
alle zooi waar je over heenstapt
plakt nog aan pak en zolen
tassen vol als een koude douche
van wat je toch al wilde wegspoelen
het water niet eens in de mond
maar tot aan de lippen
om dan van de zon te drinken
het vlammende licht zo op je lijf
blussen met een koele witte wijn
raken we vanzelf aan de zwier
© FT 26.04.2025
een mooie dichterlijke impressie van de dagen en de nachten die achter ons liggen. het zogenaamde verbindingsfeestje – de day after lees je wat er allemaal misging – steekpartijen, ME ontruimt, vernielingen – de mededeling overheidswege dat het een overwegend rustige feestdag is geweest – de doden gewonden de vertrapten voor het gemak maar even niet genoemd. alle rotzooi op straat – de straat op. de dichter hier houdt het bij een impressie en dan de wijn.
Hier mijn bijdrage aan Het zonnetje in huis. Als wereldreiziger is dat huis soms ook tijdelijk anders. Volgend weekend schijnt de zon voor mij boven Casablanca tijdens het internationale poëzie festival daar. En zullen mijn gedichten ook in het Arabisch worden vertaald door de in Den Haag wonende Iraakse dichter Mohammad Al Amin. Ik draag ze gewoon in het Nederlands voor en hij laat ze na mijn voordracht in het Arabisch horen. Het liefje uit lang vervlogen tijden is daar in gedachten bij.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Het zonnetje in het huis van de tijd
Van het zonnetje in huis
naar de stralen van Casablanca
laat de dagen schijnen
tot de nacht hen laat verdwijnen
in dromen horen we zo het liefje
uit lang vervlogen tijden
ze zingt het lied van het verleden
met de passie van een vroege vogel
tot de zonsopgang een zonnebloem
uitreikt naar de toekomst boven Marokko.
Rik van Boeckel
26 april 2025
wij van hier wensen RIK mooie casablancadagen. dat gaat zeker lukken. daar onder de lentezon in het land waar het elke dag koningsdag is. met verborgen liefjes in de bars alleen toegankelijk voor artiesten en toeristen. marokko zal gedurende riks klanken en aanwezigheid een beetje blijer zijn.
“ de zon in je leeft “ luk paard
(uit de serie rudolf valentino maar dan des paard)
hoe de zon door je heen blijft
strale tijdens’n held’re nacht
en je weet van jouw dije gebloemd
met ergens’n fladdervlinder
ik die met vingers
de tijd schilder
met geen plekje ongemoeid
jouw adem neem ons deel
in‘et warmezacht ’n verhaal
van de nacht waarin de droom
vandaag in je porieë leeft
© luk paard
de nacht met haar als een zonnetje. zij is de zon zo mogen we het gedicht van LUK wel samenvatten – stralend, vol gloed en warmte én op alle plekken én by day and night. de dichter rolt hier zijn dichterlijk deeg uit en brengt het tot in de oven van de liefde. laat ik ook eens een vergelijking doen.
Geen zon vandaag
in mijn donkerste gedicht
zit geen speling,
geen zweem van licht,
mijn mondhoeken liggen zowat
op de grond,
gedachten zwaar…
voorbij de zwaartekracht,
ik verdrink mijzelf in de Dode Zee,
zelfs mijn tranen zijn zouter,
hou mijn ogen dicht
en zie geen verschil
zon, zoek mij
al verstop ik mij zo goed
Jorge Bolle
‘zon, zoek mij’ een mooie regel waarin jorge alles wist te leggen. de pijn, het verlangen naar warmte, de eenzaamheid van een lieke marsman. de dichter gehavend, aangedaan en men-taal verminkt.
De zon heeft de wereld weer eens in brand gestoken. Niemand die wil blussen. En maar goed ook.
Groet, Rob
Thuis in zon
De zon staat in de fik
schreeuwt moord en brand
niemand die haar wil blussen
nu de wereld nog
wat een slappe hap
ijskoud de lekkerste
brandhaarden genoeg
de wind weet er geen raad mee
ik zeg lekker laten waaien
lente en zomer aanstonds
op ons doorgedraaide halfrond
waar is mijn zwembroek
zonnebrand niet nodig
mijn lijf staat nooit in de fik
ik straal zon … forever
niemand past in mijn schaduw
halfslachtig weer
daar doe ik niet aan
mijn wereld is de zon
zonnetje in huis
Rob Mientjes
een mooi wereldbeeld – mientjes for the new pope! – zo iemand hebben ze daar in Rome nodig. korte rake statements – de dichter is niet HET BELEID – de dichter is DE ZON. en zo hoort dat ook.
Ik zoek het zonnetje ditmaal niet dichtbij
in eigen huis maar in woord en daad in dat
van mijn zoon, waar mijn eerste kleinzoon
Daniël, het levenslicht heeft gezien
zodat ik dit weekend verstek laat gaan
en jullie op de Pom laat voor wat ze is
een slangen- of beter een leeuwenkuil
groet, Cartouche
wij wensen vader en moeder en opa oprecht van harte geluk met de kleine – het nieuwe leven – Daniël welkom in het leven – welkom hier! en zeg maar tegen opa dat hij soms spoken ziet – de wolvensite is geen leeuwenkuil – maar lieve kleine Daniël je hebt een opa die heel mooi de dingen van de wereld kan zeggen – over de mensen ook. maar het mooiste gedicht zal ie voor jou Daniël schrijven.
