Share This:
Auteur archieven: Pom Wolff
VON SOLO even terug in 020: “Het is de angst te gaan slapen en nooit meer wakker te worden. Vermoord te worden door iets, dat geen sympathieke gevoelens kent, maar enkel de absolute wetten van scheikunde, natuurkunde en biologie.”
Share This:
Anne van Walraven weet het zo net nog niet
Share This:
een efficiënte Karin Beumkes in Mens&Melodie op de maandag: ‘en komen bomen met je lichaam terug…’
Share This:
Ditmar Bakker wint de enige echte virtuele niet meer of nooit nog – zeg maar rustig – de babak amiri trofee op pomgedichten – Cartouche zilver en Anke Labrie brons
het door de maan beschenen zilver is al vergeven aan Cartouche – een prachtig gedicht in een heerlijk ritme beschreven. we voelen de fantoom pijnen met de dichter mee. ook Rik van Boeckel heeft zijn eervolle vermelding al binnen. die prachtige wandeling in Twente kan niet beter beschreven worden: “door Twentse bossen wandelden wij liefde”. …
Yvonne: “Er worden in huize Koenderman dus momenteel geen gedichten geschreven, het lijkt wel of die bron net zo droog staat als de speekselklieren van de chemo…”
Share This:
Rik van Boeckel in herfststemming
Share This:
Vera van der Horst: Sartre, o ja, dat las ik toen ik depressief was, quote: ‘Er is een dubbele zon voor nodig om de bodem van menselijke domheid te verlichten’
Sartre, o ja, dat las ik toen ik depressief was, quote:‘Er is een dubbele zon voor nodig om de bodem van menselijke domheid te verlichten’ Share This:
Merik van der Torren droomt, verhaalt, verwerkt en verwoordt
Share This:
verzetspoëzie door Peter Posthumus én door VON SOLO: aan een vriend in Brussel in de bezette/bezatte stad
Share This:
