DITMAR BAKKER: ‘de zeer Amerikaanse dr. Roush maakt in de inleiding van haar bloemlezing vertalingen uit Campanella’s Scelta gewag van het feit…dat het volgende chique Italiaanse sonnet gewoon over rukken gaat.’

Campanella—ik zag de vertaling van de ambachtelijke doctor, en moest de mijne schreiend terzijde leggen. Zijn ‘nest der menselijke noden’ deden mijn nestkasten felroze schitteren—misschien had ik er gewoon een vogelkooi in moeten zetten. Tot overmaat van ramp werd Filippo—Filips is de gangbare Nederlandse equivalent—in mijn handwerkje als Flip weggezet. What’s in a name. Mea …

Merik van der Torren: ‘ Ik omhels je lieveling in het vroege licht….’

Hartje winter Hondje Sara vindt het prachtig. Zij rolt haar kop in de sneeuw. Ik zet mijn kraag op tegen de vrieswind. Zijn de leidingen bevroren ? Zingen de telefoondraden van de vorst ? Rinkelen de bellen van sneeuwklokjes ? In talloze kleuren blinkt sneeuwkristal. Ik haal diep adem, pure zuurstof. Als straks de dooi …

JOLIES HEIJ: ‘je hoort nou nooit mensen zeggen, goh, ik had de ochtend van mijn leven….’

Over maanzucht & ochtendziekte Ik wil het eens met u over avondstond en maanzucht hebben, lieve lezer. Zo prijst columniste zichzelf gelukkig dat ze geen beroep uitoefent waarvoor ze zich voor dag en dauw uit de armen van Morpheus moet losrukken. Poëzie is een bedrijf bij uitstek voor de avonduren, de zondagmiddagen daargelaten, maar met …

REURING bij REURING – Peter Prins leest voor…. over dichtersautisme, beledigingen en bitterballen

ik begroette de man met de ijdele haardracht zoals hij mij ook altijd toeknikt –  na de pauze krijgen we een optreden van je toch Peter? riep ik hoopvol.  ‘nou optreden’ zei hij – ‘ik ga voorlezen’.   de woorden van PETER PRINS. ik dacht ik weet genoeg – in dat ‘voorlezen’ zit me net teveel …

Karin Beumkes – mens&melodie op de maandag én die pasfoto

Vallei van vroeger De rug van mijn vallei is oud een tatoeage waarin ik wijsheid mis op de polsslagader van mijn tijd kan ik een naam verminderen of meer niet denken aan. Maar elke voetstap waarbij ik niet moe begin te worden zegt me niet hetzelfde van ik wil terug. Dat je van een stad …

JOLIES HEIJ wint de enige echte virtuele job degenaar trofee op pomgedichten – over ‘de helderheid van morgens’ en dat de morgen mogelijk vol vragen is die er niet zijn. VERA VD HORST zilver, LISAN LAUVENBERG brons

wie wint de enige echte virtuele job degenaar trofee op pomgedichten – over ‘de helderheid van morgens’ en dat de morgen mogelijk vol vragen is die er niet zijn. Rik van Boeckel – wat er is? het sneeuwmonster! Petra Maria – wat er is? boomhutten! Frans Terken – wat er is? een eerste merel! Lisan …

Lisan Lauvenberg – herinneringen – ‘God wat ken ik veel doden.’

Zoals beloofd, dagboek aantekeningen en verslagen van gesprekken uit 1998 en begin 2000, alweer bijna 20 jaar geleden. Haast onzichtbare vulpen aantekeningen uit de nacht, afgewisseld met pogingen tot gedichten en verslagen van volkomen uit de hand gelopen avonden, waar dan op een hele pagina onzin, één goede zin tevoorschijn piept. Ook zijn er zinnen …

Merik van der Torren: ‘ik had je nog willen vertellen over die blinde poes die uit Utrecht is komen lopen…’

Open brief aan de buurvrouw Ik heb nog een paar verhalen laten liggen in dat lange gesprek met jou; verhalen over Mirjam en de blinde poes bijvoorbeeld. Dat verhaal heb ik laten liggen om te praten over de voeten van de buurvrouw, tagliatelle en stokrozen en dat je niet moet schoffelen in januari, maar ik …

jolies heij over het SLAM wezen

Over drietrapsmetaforiek & zolderkamertjes Slam is als het leven zelf, stelde Ditmar op de Pom in een open brief aan columniste voor een hart onder de riem, waarvoor dank. Die “tweetrapsmetaforiek” duikt vast ooit wel in mijn biografie op. Ik vind het een adequate omschrijving van mijn werk en inderdaad, dit is niet altijd even …