de dichter adelaar sprak mij enige tijd geleden aan – hij wilde niets meer tegen mij zeggen. dat is een goed recht van elke dichter – komt bij daar in eindhoven – je verstaat ze toch al niet – dus dat schiet lekker op. ik was nieuwsgierig naar de reden van de boosheid van deze dichter. ik had een opmerking gemaakt begreep ik bij een enkel gedicht en die opmerkingen waren in willems verkeerde keelgat geschoten. zoiets. waar je ook komt in brabant willem is aanwezig. voor die 10 mensen die het werk van willem niet kennen en zijn optreden hierbij een korte karakteristiek. willem doet naar goed brabants gebruik in het openbaar wat taalgrapjes en kijkt dan naar de hemel met lichtblauwe ogen – dat houdt ie 2 minuten vol om vervolgens met een lichte glimlach op de lippen – halfschuchter en licht schuddend het publiek aan te kijken met een blik van – dat heb ik toch maar weer weer mooi voor jullie bij elkaar gedacht. vervolgens doet ie nog 10 keer hetzelfde en loopt verguld van zichzelf het geboden podium af. was het daar maar bij gebleven lieve lezer. megalomaan heeft de dichter zich geworpen op de beeldende kunst. als een ware jaap montagne in de serie adelaar knipt en plakt ie dat het aan het plafond kleeft. en de toeschouwers moeten van de dichter vooral aai en ooi – ja en mooi roepen. maar zeg je – nou nee voor mij hoeft dat geknutsel niet – dan heb je het gedaan. een en ander leidde tot het volgende gedicht:
in de serie grootheidswaanzin majesteit (oftewel eindhoven boven!)
de vaak zo eigenzinnige dichter willem adelaar (W.A.) uit het altijd weer zo mooie eindhoven is – dat moet gezegd – nogal snel op zijn o zo gevoelige teentjes getrapt
majesteit deze willem is geen gewone willem – zoals u zelf wel altijd tracht te wezen gelijk uw moeders diepste wens in uwes eigen diepste eigenheid
neen majesteit deze willem is een wonderkind wel is waar naar eigen zeggen
en ziet ze vliegen de hoge kunsten tegemoet wederom naar eigen zeggen hoger dan uw koninkrijk
dichter is nu aan het plakken en knippen geslagen een kartonnetje hier en een papiertje daar én ja hoor de onnavolgbare kunstwerkjes zijn weer klaar
pw
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
