in de serie ORANJE – FRANS TERKEN wint de enige echte virtuele – in de serie van wat – past uw zondagochtendgedicht deze week op pomgedichten?

De dichter Frans Terken wint deze week het goud met een eerbetoon aan de zangeres zonder naam – in Leiden geëerd met een tentoonstelling in the old school. met een persoonlijk gedicht raakt vandaag Frans de harten van de lezer. van harte!

  • FRANS TERKEN in de serie zangeressen zonder naam
  • DITMAR BAKKER in de serie bevliegingen & avondzon
  • MARC TIEFENTHAL in de serie ver werpen
  • RIK VAN BOECKEL in de serie horizon met Kora
  • JAKO FENNEK in de serie bijverschijnselen
Zonder mij

Alle lucht is uit het lijf verdwenen
na zonder naam ben ik ook zonder stem
om het lied van het leven te laten horen
ik ben van alle kleuren ontdaan

maar zie dat er genoeg zwarte schijven zijn
waarop mijn gezang is vastgelegd
alle nummers verzameld van begin af aan
voor wie mij vandaag nog wil horen

zonder stem nog maar niet gebroken
zoals het bij leven was
ik vocht voor een beter bestaan
dan ik in tijden van armoede had

hoe ik van lief en leed stond te zingen
liedjes voor het leven bewaard
dat je ze nooit vergeet
nog in geen honderd jaar

FT 03.08.2019 Goedemorgen Pom,

Het gedicht dat ik bij ‘inloggen’ geplaatst heb, is opgedragen aan Mary Servaes-Beij, van wie het a.s. maandag de 100ste geboortedag is. Ze wordt met een mooie tentoonstelling in Old School in Leiden herdacht deze maand.
Goed weekend!
Frans



een eerbetoon in de serie  de limburgse Mary Servaes – ons aller zangeres zonder naam – volkszangeres zonder weerga – alleen hazes senior trad in haar voetsporen. het levenslied in optima forma klinkt ondanks de dood van de betrokkenen nog overal door van limburg via amsterdam en mexico tot aan groningen. frans terken geeft er woorden aan in een kader van de tentoonstelling te leiden vanaf heden te bezichtigen: “Goedemorgen Pom,
Het gedicht dat ik bij ‘inloggen’ geplaatst heb, is opgedragen aan Mary Servaes-Beij, van wie het a.s. maandag de 100ste geboortedag is. Ze wordt met een mooie tentoonstelling in Old School in Leiden herdacht deze maand. Goed weekend! Frans”
 
mooi initiatief, prachtig gedicht – met hele persoonlijke regels: ‘ik ben van alle kleuren ontdaan..’ – in het gedicht ‘zonder mij’ lezen we een heel persoonlijke frans terken – dan schiet de dichter terken wat mij betreft meteen door richting hart van de lezer. dan verenigt frans het dichterschap met een persoonlijke emotie en lees ik hem zo het liefst.


LIED VAN DE UNITARISTISCH-GEKOOIDE VOGEL

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, als een eend of de nacht

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, al mag zo’n vogel nog geslacht.

Elke vent, of jong, of ouder, en om ’t even waarzo 

Zingt dit lied over mijn schouder en het gaat fortissimo;

‘k Hoor ze zeggen “’t is een neger,” en ze schelden me uit

Was ik iets minder integer, nou dan haalde ik wel uit. 

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, als een eend of de nacht

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, al mag zo’n vogel nog geslacht.

In de avondzon oranje, met de lucht zo rood als bloed,

En gekooid als immer, kan je horen zingen, bitterzoet. 

Slechts gedachten als een vlinder zeggen mij ‘binnenkort

Heb je andersoortig hinder omdat je nagefloten wordt’.

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, als een eend of de nacht

Je bent lelijk, lelijk, lelijk, al mag zo’n vogel nog geslacht.

Op een mooie dag der kerke, toen ik om verlossing bad

Zag ‘k de meute weer bemerken dat ik een ander teintje had. 

Maar de knapste onder vromen schreed me langzaam voorbij

Heeft wat twijfels weggenomen: het kind zei tegen mij

Je bent mooi, zo mooi, zo mooi, net een panter bij nacht!

Je bent mooi, zo mooi, zo mooi, zoals een zwaan wordt toebedacht.

Ditmar Bakker


onze ditmar vergeet in tijden van de PRIDE het ietwat afgekloven thema “’t is een neger,” niet. wat een toestanden allemaal in de wereld en in LEIDEN ook – het grote lijden is begonnen – een jaap montagne in alle staten maar vooral toch ook in leiden – eveneens de ik citeer “Yasmina Lemsiah is een Marokkaans Belgische queer- feministische activiste” ook al in alle staten boos op pomgedichten – maar vooral in de flanderfields – hahaha – pomgedichten gaat gouden tijden tegemoet. morgen zullen we over deze YL berichten – nadat ze een kalmerend pilletje heeft gehaald bij der huisarts. NU hebben we Ditmar die zich opwerpt voor een inmiddels vergeten groep. onze ditmar legt als het ware witte zoete romige sjokolaatjes rond de pijnlijke plekken in onze samenleving en tracht met fijne poezelige poëtische likjes het wereldleed te lijf te gaan. en ja zoals het een goed dichter betaamt – bij likken hoort nu eenmaal heel veel herhaling:

‘Je bent mooi, zo mooi, zo mooi, net een panter bij nacht!

Je bent mooi, zo mooi, zo mooi, zoals een zwaan wordt toebedacht.’

Ditmar Bakker
 



Mijn eigen gebrouwen reeks heet: Mijn leven als boom. Ik ben er al een tijdje mee bezig, sporadisch eerst, nu dus stelselmatig. Uit die reeks twee gedichten voor de prijs van een en voor een prijs om de pom 

 
Water zoekt geen vuur op
maar water.
 
Vuur zoekt geen water op
maar krijgt het ervan.
 
Man over boom
valt niet steeds
op zijn voeten. 


De eerste steen
viel uit mijn hand.
Naakt wendde ik me
tot de golven.

Mijn leven als boom achter de rug,
een aanname met zorg gemaakt,
ik droeg dan ook de eerste steen.

Er viel niemand te verwerpen.    



marc tiefenthal



de tief experimenteert er stevig op los. of de lezer van de tak valt of ter aarde stort en of  uit de boom dondert – het maakt tief niet uit. experimenten zijn experimenten – de lezer hoeft niet bediend te worden – tiefenthal is een boom – dan schrijft tiefenthal ik ben een boom. de eerste steen hier valt niet ver van de boom. zoveel is zeker.
 
 
Kleurrijke stilte

De muziek van de kleurrijke stilte
trilt met vingers langs de snaren

klanken van de Kora
spiegels van de ziel
zingende dromen van hier op Schier
omhelzen ritmes van de morgenstond

tot het eilanden avondrood
spelers laat dansen op afrobeat

wie eerst de oranje horizon ziet
laat zich verrassen door de maan

de Kora speelt ‘t universeel liefdeslied
wadlopers zingen zachtjes mee
met het weemoedig refrein
van de Waddenzee.

Rik van Boeckel
3 augustus 2019
Schiermonnikoog



rik bericht van KORA. prachtige slotstrofe in zachte woorden schiermonnikoog getekend in en met de klanken van rik van boeckel:

‘de Kora speelt ‘t universeel liefdeslied
wadlopers zingen zachtjes mee
met het weemoedig refrein
van de Waddenzee.’
 
ja daar hebben ze op texel niet van terug. daar heeft de eilanddichter altijd weer op van alles en nog wat commentaar – daar houden ze niet van de zee noch van de mensen! – nee op texel ligt de focus alleen op die veelbezongen economische eenheid die ze ook wel schaap noemen. het schaap – nou ja moet kunnen- schiermonnikoog doet het anders en  heeft een romanticus binnen de perken: de heerlijke zachte weemoedige klanken van riks romantiek.



Mogge Pom,
Goed idee! Geeft een ander aspekt.
Fijne dag en groet, Jako
 
Serie ‘bijverschijnselen’
 
lucht

het verging hem als met een zalfje
dat je tegen het jeuken
op muggesteken smeert
de dag erop aan netelroos lijdt
 
zo werd zijn huwelijk
 
ze leek een gat op te vullen
dat hij sinds tijden voelde
waar alleen zij
een vondst uit duizenden
het recht op bleek te hebben
 
men vond hem jaren later
dagelijks in het sarphatipark
waar hij naar eenden keek
wolken vervolgde
en wanhopig naar lucht hapte
 
jako fennek



ha het sarphatiepark weet meer dan je denkt. jako fennek behandelt  in de serie lucht&luchtig het huwelijk op zijn fenneks. het is allemaal prachtig maar een man kan het niet allemaal hebben lijkt hij ons te leren. wanhopig lucht happen in een openlucht park – hahaha – dat is het huwelijk  – volgens onze zwitserse troubadour – die we vaak thuis weten in amsterdamse kroegen – daar aan de drank zag ik nooit jako naar lucht happen. nee alleen in schuimkragen omringd door schonen.
in welke serie wilt u lieve dichter weleens een gedicht geplaatst zien – jaren lang gedichten schrijven en nog geen serie hebben – wij maken deze week in de zondagochtendwedstrijd een beginnetje. wie wint de enige echte virtuele – in de serie van watte – past uw zondagochtendgedicht deze week op pomgedichten? u kent de regels:
de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

Pom Wolff

in de serie oranje

 
de ons zeer wel bekende dichter J.M. uit het grootsteedse leiden
die erg thuis is in machinerieën
en andere zaken die nogal veel herrie maken
 
heeft zich nu gestort op tampons en tomaten
op gehakt, de bof ook, zullen het de mazelen zijn
je kunt het zo gek niet bedenken
of dichter draait er wel een gedicht van
in ‘zijn’ serie rood 
 
majesteit lees die rode retro rotzooi als het u belieft niet
u past slechts ware poëzie – met uw wangen als mandarijnen
in oranje hockey-rokjes
 
©pw
 
Pom Wolff
zeeuws meisje (in de serie majesteit!)

de ons allen zo inspirerende
en zelfs tot voorbij goes geprezen dichteres J.H.
mag zich dan wel bezighouden
met de diepere gevoelens van de medemens
ook haar eigen gemoed wil nog wel eens ontploffen

sommigen noemen het een deinen op wat heeft overleefd
anderen spreken weer over een drijvend waterbed
in een volgelopen tranendal

ik zeg prachtig allemaal!
wel worstelen maar bovenkomen ho maar
majesteit

©pw

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Zonder mij

    Alle lucht is uit het lijf verdwenen
    na zonder naam ben ik ook zonder stem
    om het lied van het leven te laten horen
    ik ben van alle kleuren ontdaan

    maar zie dat er genoeg zwarte schijven zijn
    waarop mijn gezang is vastgelegd
    alle nummers verzameld van begin af aan
    voor wie mij vandaag nog wil horen

    zonder stem nog maar niet gebroken
    zoals het bij leven was
    ik vocht voor een beter bestaan
    dan ik in tijden van armoede had

    hoe ik van lief en leed stond te zingen
    liedjes voor het leven bewaard
    dat je ze nooit vergeet
    nog in geen honderd jaar

    FT 03.08.2019

Laat een reactie achter