Yvonne Koenderman: ‘Terwijl ik dit schrijf besef ik dat mijn haren sneller zullen verdwijnen als de bladeren van de bomen voor ons huis…’

pomgedichten punt nl is vanaf nu op de vrijdag een beetje Yvonne Koenderman-dag. ik heb Yvonne uitgenodigd om de vrijdag voor haar rekening te nemen – en als ze wil en/of in staat is om ook over haar ziekte te schrijven. en ze doet het! u begrijpt hoe trots ik ben om de levenslustige en moedige Yvonne Koenderman het woord te mogen geven.


De nazomer is een alchemist…
je ziet in het verloop van de dag het lood in goud veranderen.

Terwijl ik dit schrijf besef ik dat mijn haren sneller zullen verdwijnen als de bladeren van de bomen voor ons huis. Deze week was een achtbaan die begon op vrijdag, waar mijn vriendelijke leuk ogende hematoloog ( ja, ik moet toegeven, ik heb wel eens over hem gefantaseerd) even duidelijk maakte dat de tijd van wait and see voorbij was. Ik wist het, je kent je eigen lichaam het best, maar manlief en dochter vielen in een dieper gat dan dat ik vallen kon. De prognose, een levensverwachting van vijf jaar maakte het niet beter. Nadat ik ergens op sociale media liet weten dat buiten het ziekenhuis mijn dochter en ik keihard schreeuwden dat het kut was om elkaar daarna lachend in de armen te vallen, deels door de zenuwen en deels door de blikken om ons heen, was daar ineens de mail van Pom.
“Dag yvonne, ik las je update en je gevoel bij de dingen. misschien is het een idee om elke week – bijvoorbeeld vrijdags – een tijdlang –  te berichten op mijn site over je gevoel, je gedachten, of juist het verdringen van die – in een klein bericht, of groter, een column of in een meer poëtische tekst – ik lees je graag terug.”

 Leuk, hoe kon ik daar nu nee op zeggen?
Dus helaas, jullie moeten het de komende tijd doen met mijn kankerverhalen op vrijdag, want zo’n  schrijfster, poëet ben ik niet, hooguit iemand die zich niet binnen 5 jaar van deze aardkloot ziet verdwijnen.

De week was er een vol ziekenhuis gebeuren.
Gesprekken, beenmerg, botpunctie  en de imuum en chemo op misschien wel een van de meest vergankelijke afdelingen in het ziekenhuis. De een voor groot onderhoud, even  bijtanken en de jongste en meest lachende een  mooie meid  die als het meezit nog een jaartje heeft en wil knallen zolang het kan. Daarnaast is er René, 1 jaar jonger dan ik en een verdomd knappe vent om te zien, een beetje dat ruige en lak hebben aan. Dacht kerngezond te zijn, totdat hij binnen drie dagen een dwarslaesie had en nu dus dat godverdomde half jaar wat hem gegeven is zo goed mogelijk wil benutten. We hebben net de gordijnen tussen het bed dichtgetrokken. ” De liefde is over” , brulde hij over de zaal “Ze heeft een man!”. ” Die kan daarmee wel leven” riep ik er achter aan, waarop hij bulderde van het lachen vanachter het gordijn. Hij moest eens weten.
De avond valt snel als een donzen donkere deken en ergens achter de flat, de bomen en de kabbelende IJssel ligt de warmte van het thuis.


Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is boom5.jpg
“Ja, zo is het ook.
Als jij er niet bent
wil ik praten als ik kan
even stilstaan
leunend tegen de boom
en vertellen hoe het gaat”

Jouw zachte woorden
terwijl we stilstaan bij
een graf uit 1943 met
simpele tekst
” jouw liefde in mijn hart
gaat de dood voorbij”

Ik heb nog geen plannen
zeg ik terwijl je licht
knijpt in mijn hand.
Langzaam lopen we verder
de dood voorlopig achter latend.
Jij wortelde dieper dan ooit.

Yvonne Koenderman

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter