Auteur archief:Pom Wolff

FRANS TERKEN wint de enige echte virtuele ‘zeg het zoals het nooit meer klinken zal – zeg het dan met die paar woorden die er over zijn..’ op pomgedichten – zeg het – zeg het hier asjeblieft. Cartouche zilver, Anke Labrie en Petra vdE brons.

Petra Maria – alsof gelukkig zijn er niet toe doet Marc Tiefenthal – je glimlacht warm tot afgunst van de zon Frans Terken – dat wie zij is mij vleugels geeft Cartouche – zeg me Anke Labrie – zo nabij kon ik nog nooit Erika De Stercke – in de nachten waar jij ontbreekt Rik […]

abraham von solo terug van vakantie

Deel 340. Boze mensen Het regende, zoals het dat in Nederland wel vaker doet. Op mijn ov-fiets peddelde ik over een de nagenoeg verlaten Vleutenseweg in Utrecht, onderweg naar een afspraak. Op een afstand van vijftig meter zag ik een jongen oversteken. Snel gerekend kon ik inschatten dat onze paden exact zouden kruisen. Verkeerstechnisch zou […]

Ditmar Bakker leert Sander Meij vertalen – van brontaal naar doeltaal en niet andersom svp.

Sander Meij ooit over de informatiedichtheid van Ditmar Bakker: “De wederom in badjas gehulde Ditmar Bakker, die de eerste ronde afsloot, is op z’n minst een dichter die altijd vragen oproept. En daarom wordt hij zowel geprezen als verguisd. Hoe het ook zij, ook op deze avond  overstelpte hij zijn publiek op verontrustend olijke wijze […]

PETRA MARIA wint de enige echte virtuele – hoe onbereikbaar zij/hij ook was (of geworden is) – in poëzie kunnen we tenminste liefdevol terug kijken – trofee op pomgedichten? kortom wie wint de onbereikbaarheidstrofee op pomgedichten? en voor CARTOUCHE het zilver

Petra Maria: van alles wat ik ooit verloor ben jij het verste weg Frans Terken: en nergens een echo om je dichterbij te halen Jolies Heij: ik zocht de jij in jou Rik van Boeckel: van eenheid naar verdeeldheid Marc Tiefenthal in de dapperstraat Anke Labrie: je kent mijn naam Cartouche: zo onbegrijpelijk grijpbaar jou […]