wat een bende

wat een bende

het lijkt mij heerlijk
al die maagden
alleen sterven voor ze
dat doe ik niet

in de bus naar marbel ja
dellen sollen
all inclusive
aan de costa del sol

kind stap in
we zijn met velen
en een bende
is het toch al overal

en kijk daar
daar komen de toppers
al die pluimen en maar zingen
de gezangen van geer en goor

eeuwig 18
maagd na maagd
het koninkrijk gods
is aan de dichters

knoop het in uw zakdoek heer!

pw

Share This:

Paul Roelofsen op het Shaffy Poëzie Podium: zo heb je een nieuwe bundel. zo heb je kanker. zo sta je weer achter een mike met werkelijk adembenemende gedichten



gisteren schrok ik een beetje – ik wist dat Paul Roelofsen gisterenmiddag zou optreden op Shaffy Poëzie Podium georganiseerd door José Aerts. leuk podium, goede dichters oa sakia leendert, ik schreef hieronder over haar. ik stond zelf ook geprogrammeerd. en paul is altijd een leuke ontmoeting. laatste keer dat ik hem zag was bij het podium van alja spaan, een week of 8 geleden in alkmaar. ik had paul toen verzocht zijn nieuwe bundel mee te nemen: “Een bloembed, een bloedbad”. lees hier mijn lovende recensie.
we dronken een biertje. ik schreef later over die bundel en was erg enthousiast over de gepresenteerde gedichten.

gisteren kwam paul op mij toegelopen, gaf me een hand en vertelde zonder omhaal dat kanker zijn stembanden had aangedaan. dat hij inmiddels geopereerd was. en dat er geen nare zaken verder geconstateerd waren en dat ie het weer ging proberen: het optreden. paul trad op, met ferme pas naar de mike, nog met een wankele stem. en als vanouds met adembenemende gedichten. en hij deed voor mij dat ene weergaloze gedicht van ooit – waarin de ik persoon (paul) langs een noordhollands kanaal loopt, een hoofd ziet oprijzen uit het water, dan een arm, een gedicht waarin de ik persoon terug zwaait naar wat/wie  voor hem is verrezen, een gedicht waarin de arm weer in het water ondergaat, het hoofd vervolgens ook en arm en hoofd de ik persoon (paul) met zijn zorgen alleen achterlaten bij het koude en verlaten kanaal.

zo heb je een nieuwe  bundel. zo heb je kanker. zo sta je weer achter een mike met je poëzie, met werkelijk adembenemende gedichten. deze dichter mag de komende tien jaar nog niet naar de eeuwige jachtvelden deze dichter moet elke avond langs dat noordhollands lopen en daarna zijn gedichten te schrijven – dat we nog jaren en jaren mogen genieten van zijn poëzie.

SCHEMERAVOND

Ik liep langs het kanaal
toen er een hoofd
uit het water kwam
en daarbij nog een arm
die zwaaide.

Onwillekeurig
bleef ik staan
en bracht een groet terug
waarna de arm weer onderging
en ook het hoofd verdween.

Mij eenzaam achterlatend
met mijn zorgen


Paul Roelofsen

een vrouw schoof aan mijn tafeltje. ze sprak invoelende woorden, wilde van mij een bundel kopen. kocht mijn laatste bundeltje. ik zei ik schrijf alleen over mensen. niet over de natuur, niet over een tafel, of over dingen. ze leek mij een invoelend mens. dat komt goed uit zei ze: ik ben een relatietherapeute.  twee uurtjes poëzie en heel veel menselijkheid – dacht ik later op weg naar de groote weiver in wormerveer. hoe maak je daar een gedicht bij.


misschien
 
niets mooier is
als woorden groeien
van verlaten liefde tijdloos stil
 
om alleen
nog die te houden
die er echt toe doen
 
mijn lichaam is hier
mijn hart ligt daar
zo zal ik altijd onderweg zijn
 
misschien
dat ik daarom zo graag naast je zit
en nergens aan wil komen
 
pw
en dat allemaal bij het gemoedelijke podium – Shaffy Poëzie Podium
Dichters dragen voor uit eigen werk
iedere tweede vrijdagmiddag van de maand van 1600 tot 1800 uur.
Iedereen is van harte welkom!
Info 
Locatie: Sociëteit Ramses Shaffy Huis, Piet Heinkade 231, Amsterdam
Entree: gratis
georganiseerd en gepresenteerd door dichter/kunstenaar José Aerts.

Share This:

JOKE KAVIAAR wint zaans (bruna/fluxus) dichtersfestival 2020 – publieksprijs voor IEN VERRIPS en de aanmoedigingsprijs voor SOPHIE WAY

op de foto de latere winnares van het zaans dichtersfestival 2020 Joke Kaviaar, vrijdagavond gehouden in de GROOTE WEIVER, een heerlijke locatie in zaanstad/wormerveer. 9 kandidaten streden om de drie prijzen die te vergeven waren. een juryprijs, een publieksprijs en een aanmoedigingsprijs.

zie ook het verslag in het Noordhollands dagbladhttps://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/dmf20200111_98558021/mijn-traan-slaat-een-rimpel-in-de-oceaan-negen-dichters-treden-op-bij-dichtersfestival-in-de-groote-weiver
Joke kaviaar veroverde in een slamwaardige afwisseling van strijdpoëzie en zachtaardige invoelende poëzie de dik verdiende hoofdprijs: “mijn traan slaat een rimpel in een oceaan” dichtte zij. in de zaanstreek hoort strijdbare poëzie van oudsher thuis. joke is een waardig vertegenwoordigster van deze poëzie.
Ien Verrips veroverde de publieksprijs. een geraffineerde mengeling van vileine poëzie, een hard soort realisme doorspekt met zachte woorden van verlangen deed het publiek massaal voor haar stemmen. als mooiste regel in de poëzie gaf Ien een regel van de dichter Leopold aan: ‘als ik dood zal dood zal zijn, kom dan en fluister iets liefs..” als de mooiste regel van haar zelf beschouwt zij: “zo zoet is het jouw naam te noemen…” op de foto feliciteert juryvoorzitter Kees-Jan Sierhuis voormalig stadsdichter van Zaanstad Ien. Kees Jan en organisator Rob Vos samen met ondergetekende vormden de jury – in het heerlijk broeierige slamcafe van de Groote Weiver.
eigenlijk hadden er 2 aanmoedigingsprijzen moeten zijn – een voor Anne van Walraven, die voor de tweede keer in haar leven op het podium stond met een performance over een niet beantwoorde liefde: “gekleurd door herinneringen van gisteren zal ik niet meer kunnen grijpen naar de waarheid van toen…” – anne moet vooral doorgaan – zeer geloofwaardige intense poëzie. anne heeft nog maar één gedicht – zie haar eerste keer – de performance in haarlem hieronder – dezelfde performance verzorgde zij in de groote weiver vrijdagavond.
Verder en breder – gevorderde klasse bijna waren de woorden, de gedichten van Sophie Way, hierboven op de foto. soms adembenemende en brutale poëzie. had joke kaviaar niet gewonnen dan had deze Sophie Way gewonnen. prima slam performance – inhoudelijk afwisselend en altijd aangenaam. het was een mooi avondje zaanstad/wormerveer. jong en oud, intens en intens. tussen de gedichten door verzorgde CAMP een meeslepend muzikaal optreden. en dat het publiek geprezen is – absolute stilte bij dichters optreden ondanks de drank die heerlijk en rijkelijk vloeide,

Share This:

Shaffy Poëzie Podium -Vrijdag 10 januari 2020 Aanvang 16:00 uur… en bewonder… het slagveld van de liefde

Shaffy Poëzie Podium

Vrijdag 10 januari 2020
Aanvang 16:00 uur

Dichters dragen voor uit eigen werk

Joyce Hes | Paul Roelofsen | Pom Wolff | Saskia van Leendert | Michel van Dijk

Op 10 januari 2020 betreden bovengenoemde vijf dichters het Shaffy Poëzie Podium en lezen voor uit eigen werk.

Aansluitend is er de gelegenheid tot gezellig napraten onder genot van een glaasje wijn aan De Stamtafel; iedere tweede vrijdagmiddag van de maand ná het Shaffy Poëzie Podium, om 17:00 uur.
Iedereen is van harte welkom!

Info 
Locatie: Sociëteit Ramses Shaffy Huis, Piet Heinkade 231, Amsterdam
Datum: vrijdagmiddag 10 januari 2020
Aanvang: 16:00 uur
Entree: gratis

eerder schreven wij hier op deze site over Saskia van Leendert – Hoe Zij Mij Leest – ik zou mijn poezie geen LESBO poezie noemen – ik schrijf over DE LIEFDE
Gepost op 2010/1/5 18:20:00 (1274 keer gelezen)

Saskia Leendert
Saskia Leendert (1972) publiceerde in mei 2009 haar bundel “Hoe zij mij leest”. Saskia schrijft over de dingen die ze mee maakt binnen haar werk en privé leven en haar gedichten zitten vol met lichtheid, weemoed, diepgang en vertedering die samen komen in een rauwe en soms achterhaalde werkelijkheid.
Thema’s in haar werk zijn onder meer (het slagveld van) de liefde en de gekte van de menselijke geest. Ook zichzelf schuwt Saskia daarbij niet; luchtig, soms ook schrijnend, is zelfspot een regelmatig terugkerend onderdeel van haar bespiegelingen.

Share This:

VON SOLO over JINEK: “Aan de kop van de tafel zit een vrouw. Ooit een mooie vrouw. Nu een Slavische heks in ontplooiing…”



Deel 363. Nieuwe waarheid
 
Een man in zijn begin veertiger jaren. Ambitieus is hij. Dat straalt hij uit. Het is aan hem te zien dat de staatsbanketten en dinertjes met lobbyisten hem wat extra vet rond de hals gegeven hebben. Het kan ook een combinatie van dit met een gezond lijntje wit poeder zijn, om bij de les te blijven op die lange dagen. Hij verliest in het spervuur van kwaadaardige vragen niet het hoofd. De kijker ziet hem wel schudden onder de barrage, maar hij houdt koers. Het zal uiteindelijk betijen. Ik volg zijn ogen en gedragingen. Zijn woorden hoor ik al lang niet meer. Deze man is een slechte leugenaar. Maar hij doet erg zijn best. En de mensen zijn geneigd hem te geloven. Dat heeft hij alles goed voorgewend.
Het heeft hem van wethouder tot minister gebracht. Maar probeert tegen elke prijs in zijn eigen leugens te geloven. Een authenticiteit, die Rutte wel heeft.
 
Aan de kop van de tafel zit een vrouw. Ooit een mooie vrouw. Nu een Slavische heks in ontplooiing. Ze heeft een kind gebaard en zal de wereld laten weten hoe het zit. Ze stelt geen vragen. Ze verkondigt gemeende waarheden en dwingt bevestiging af. Als een gillende furie, schijt ze haar hele nest onder. En gebiedt allen zich te wentelen in de koude harpijenmest van haar wil tot triomf. De Leidse hakken zijn haar voertuig geweest met een Menora als Mercedes ster. En nu de over gekamde Messias in Washington herrezen is, is de tijd van een vijgenblad voor de mond verleden. Al het zaad dat geslikt is heeft wortel geschoten en het is tijd de storm te oogsten. Alleen Jules Deelder had het ruimschoots door en bleef Spartaans in de aanwakkerende storm, verguisd de volgende dag, door de brave, bange burgerkliek.
 
Op dat moment stap ik boos op van de bank. Heb spijt dat ik me vijf minuten heb laten vergiftigen achter de manipulatie doos en grom bij herhaling in mezelf: ‘Leugenaars, leugenaars, het is godver te erg! Dat het volk dit gelooft! Hoe heeft het zo ver kunnen komen??!!’ Mevrouw Solo maant me tot kalmte. Zwijgend neem ik me voor nooit meer naar dit soort hoogstaand vermaak te kijken. Ook nooit meer kranten te lezen en ook alles dat maar zogenaamd nieuws over mijn telefoon gooit, uit te bannen. Ik wil niet eens meer weten wat ze nog over alcohol en vuurwerk te zeggen hebben, want het maakt niet uit, het is evident. Vervreemd, is het woord dat in me opkomt.
 
De nieuwe waarheid is voor mij niet weggelegd. Mij rest een geschiedenis, waar de geur van zwarte blokmarkers en de brandlucht van boeken het heden vormt, met op de achtergrond aanzwellende marsmuziek.

VON SOLO
DICHTER, PERFORMER, COLUMNIST EN CINEAST
www.vonsolo.nl
 
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 
En volg VON SOLO ook op Facebook, Twitter en LinkedIn!!!
ach ja schreven wij hier op deze site in 2011 al niet:

eva

bij beelden leed en watersramp
en gatverdamme weer die bank
van scheringa en hans van goor
maar ook bij louis van gaal
die hem net op tijd nog wist te smeren
ik zie je steeds hetzelfde denken
het is het topje van de ijsberg
en die van gaal wat wordt ie kaal

eva mooier had je naam niet
ik zie je elke dag in kleuren
die ze bij de rampen dragen
christo’s droom – goed verpakt
mijn oranje necrofiele
koningin van het journaal

maar waarom steeds toch weer dat topje
kan het nieuws niet hormonaal
laat de doden nou eens liggen
en al die lijken op van gaal
en waarom draag je zoveel glitter
mijn god je rammelt helemaal
of denk je – de goudprijs kan niet hoger
ik pluk ze allemaal maar kaal


©pw

Share This:

Mirjam AL: ‘…van het oorverdovend verdriet of de bloeivreugde van sneeuwklokjes…’


Hoi Pom, op verzoek van Mirjam stuur ik je deze tekst van haar toe; hij is nogal zwaarmoedig, maar kan toch op pomgedichten, dacht ik, groet, Merik

het kan de redactie niet zwaarmoedig genoeg zijn merik, de huidige tijd is nu eenmaal in zwaarmoedigheid gedrenkt. de enige weg om te overleven is de zwaarmoedigheid. de romantici gingen ons voor. niet dat zij ons, zichzelf of het leven overleefden maar ze leefden wel even op – zwaarmoedigheid. dank je wel voor het insturen en groet mirjam van me.


Nieuwzuur


Je zei: loop deze weg af, helemaal rechtdoor,
en ja, het is een doodlopende weg.
Aan het eind gekomen ga je links, of rechts naar keuze.
Het hangt er van af wat je bestemming is,
de hel of de hemel of een doodse stilte.
Doodeenvoudig zeg je, je hebt immers toch niets te zeggen?
Laat staan dat je liederen zou zingen, in gedichten zou spreken,
van het oorverdovend verdriet of
de bloeivreugde van sneeuwklokjes,
geborduurde zakdoeken, noem maar op,
aandelen op de bank in het park,
een ton haringen in pekelwater.
Schiet op,zei je, loop deze weg af,
Anders ben ik nog genoodzaakt,
je rechtstandig een gaatje in je hoofd te schieten
of een lans in je rug te breken,
als je je omdraait, het weiland in vlucht,
omdat je voor de vrijheid wilde kiezen.
Dit alles zei je met een stalen gezicht,
dat precies overeenkwam met de woorden die je sprak.


Mirjam Al

Share This:

henk van zuiden – DE dichter van de troost – jarig vandaag – van harte!



TOEGENEGEN

Zij zijn zich aan het losmaken
van de omgeving waarin ze groot werden.
Zij zijn niemand anders dan voorheen,
voel maar: de vertrouwde hand, zoen op wang.
Alleen kunnen wij de wereld waarin ze
aankwamen niet vinden –
Oude en nieuwe boeken worden achter
elkaar in hun hoofden open en dicht geslagen.
Soms verhalen ze (hardop of fluisterend)
over iemand die je niet eerder kende.
Blijf luisteren, schuif dichterbij.
Laat ze niet alleen als ze ver dwalen
in andere taal die ze spreken.
Maak jezelf niet wijs dat er nog weinig
in hun leven toe doet, wandel genegen
hun naamloze dagen in en uit, totdat
een vlinder of engel de boeken sluit.


Henk van Zuiden

Share This:

brief aan diana

brief aan diana

 het is dat je gestorven bent
en elton zo mooi omhoog keek
aan het einde van zijn liedje – voor jou

 

nou hebben ze je zoon weer als schietschijf

en vooral je schoondochter

dat ik je schrijf

 

een dikke 22 jaar geleden is het
dat ze voor je uitliepen
het volk zweeg – de rest keek ongemakkelijk
veel heb je niet gemist
wat poppenkast hier een aanslag daar

 en dat ze soms ermee koketteren
uit het leven te willen stappen
dat heb je ook nog steeds
maar het niet doen
dan moet ik weleens aan jou denken
wat zuiver is gaat blijkbaar minder lang mee

 pw

 

 

 

Share This:

karin beumkes als mens met een melodie: de honden blaften zomer…

Aloha Pom


Dit is mijn gedicht voor de maandag. Lees en geniet ervan.


Gedicht


Jachttafereel

De middag dat het kind verdween
zat er zoveel ijslaag om de maan
dat het leek alsof geen moordenaar
bereid was om de daad te ondergaan
Het materiaal was stil
de honden blaften zomer.

Er waren draailuiken genoeg
waar je niets hoorde
van geile woorden
en verkrachten.

Een demon was bezig
in de nachten
en sliep zijn roes uit
op een dierenvacht.


Muziek:The Rolling Stones – We love you https://youtu.be/4Wj3UWp9-TM


Liefs

Karin

Share This:

monet zien en dan … (2) – ik wil het zacht jou schrijven


monet 2

het is de boot
het water
en zo de moederschoot

dat ik mijn ogen
om wat alleen te voelen is
sluit

zo onuitwisbaar
zacht wil ik het jou schrijven


pomwolff


lees ook monet 1
van de eenvoud adem ik vol van liefde



monet zien en dan

nu ik aan het einde gekomen ben
en kijken kan zoals nooit eerder

weet ik het zeker
van de eenvoud adem ik
vol van liefde

dat vanzelfsprekende geluk

pom wolff

Share This: