pomgedichten.nl – Pagina 32 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

pom wolff – ja vind maar eens wat je graag wil vinden

**links**

een soort bewegen
in de mist is het
je weet niet waarheen
ja vind maar eens
wat je graag wil vinden

ooit zat je naast je eerste liefde
links van je
op die schoolbank
voelde je haar zitten
brandt ze nog

nu zou je zeggen
wat een gevoelige jongen
alleen zijn moeder begrijpt hem
alleen zo een moeder
had ik niet

pw

pom wolff & bjorn van rozen – dichter bij de bron – met de slotwoorden van Bjorn – fijne plek hier Alja!

ja het was zaterdag mooi in Alkmaar – met Bjorn van Rozen natuurlijk als stralend middelpunt van de show – ik mocht een keuze maken uit zijn liedjes – en het werden zijn liefdesliedjes – liefde in alle vormen van liefde – in alle aspecten – leven liefde lust verlangen en de teloorgang van alles wat zo mooi was of leek – onze try out van het programma DICHTER BIJ DE BRON – (2x een half uur) gelardeerd met enige poëtische accenten van mijn kant. dit programma spelen we nog een aantal keren in 020 en omgeving. het is te mooi om niet te doen. dank aan Reuring en Alja Spaan en de lieve mensen van dat prachtige theatertje De Alkenaer. zachte romantiek als medicijn zo ontzettend nodig in tijden als deze met al die poetins, trumps, en fabers – (ik ben het beleid! ja ze zou het willen) om je heen en zonder theo – dat was 2 november 2024 – dan maar liever POM&BJORN – dichter bij de bron. wees welkom ons te genieten.

pom wolff & bjorn van rozen – dichter bij de bron – en ja we hebben altijd onze liefde nog…. het was mooi in Alkmaar – nu met de poëzie-kritiek van Alja Spaan

lees de poëtische kritiek van ALJA SPAAN hier

Rik van Boeckel en een van zijn eerste gedichten – hoe en waar begon U aan de poëzie?

stuur rustig in dit weekend – aan het bekende adres pomgedichten@ en dan gmail.com

Hallo Pom
Ik ben een overzicht aan het maken van mijn loopbaan als dichter. In feite ben ik er in de jaren zeventig mee begonnen bij een literaire workshop van het LAK theater in Leiden. We begonnen in 1974 het poëzie tijdschrift Graffiti uit te geven en daarna Literop en de poëziebundel Grafuit in 1977. Ik heb daarvan alles nog. In een volgende mail stuur ik je apart de foto’s.
Dit is het eerste gedicht van mij dat gepubliceerd werd in Graffiti in 1974. Ik heb het geschreven februari 1972.

**Poëzie der stilte**

De lachende maritza kachel straalt heet
en geel haar ruisende stilte uit
buiten is het donker en stil
een late slaperige auto doet het huis sidderen

zoals overdag de stilte doorbroken
het blad kraakt fijn
zoals stenen daags onder rubber

de gehelmde discipel doet vergrijzen
de rust de moeheid en lariekoek
het koude raam spiegelt van binnen naar buiten
driftige ruiten poëzie der stilte
‘s nachts vergaard.

Rik van Boeckel

2 november – dichter bij de bron – pom&bjorn

gaat mooi worden vanmiddag met Bjorn van Rozen – (vanmiddag de wende snijders van Alkmaar ook wel de brel van het hoge noorden genoemd) een keuze uit zijn liefdesliedjes in alle aspecten – leven liefde lust en de teloorgang van alles wat zo mooi was of leek – onze try out van het programma DICHTER BIJ DE BRON – (2x een half uur) gelardeerd met enige poëtische accenten van mijn kant – 1600 uur in de Alkenaer – Alkmaar – begon daar niet de victorie?

Reuring: Dichter bij de bron kan je niet komen

het is voor wie de zanger het hoofd buigt
aan het einde van zijn lied
dat hij haar weer ziet
mooier dan ze ooit geweest is
in de wegstervende klanken van zijn muziek

een eenvoudig lied
twee mensen die vertrokken
ze leefden van de wind
zij droomde van een kind
hij bouwde haar een huis
van leem en klei en brokken

pw

pom wolff – een mooi zijn

**een mooi zijn**

ik kom even niet verder dan het woord
ontzettend maar dan in een zin
met explosief geluk

de poëzie ontzet
de taal in stukjes lief
de dag in flarden fantasie

en overal visioenen
een boeket van wilde bloemen
een warme trui

iedereen wil toch gezien
en mooi zijn
van ondersteboven tot overhoop

pw

Karlijn groet de vrijdag – over de liefde die stil maakt

VON SOLO – Al meer dan vierhonderd columns ben ik bezig mijn levensverhaal te schrijven…

Al meer dan vierhonderd columns ben ik bezig mijn levensverhaal te schrijven en mijn kijk op de wereld om me heen. Deze schrijfsels worden meestal wel door een aantal mensen gelezen en soms lees ik ze ook voor. De expressie heeft zoveel namen en vormen. Noem het zoeken naar de zin van het leven. Of zoeken naar erkenning of zoeken naar begrip van de zaken die mijn wereld vormen. De wereld waar ik nu zo’n vijftig jaar in rond hobbel. Waar ik twee kinderen ter aard heb geholpen. Twee speelfilms heb gemaakt. Twee keer niet verder dan de halve finale van het NK Poetry slam kwam, of was het drie keer? Dat weet ik niet meer. Een aantal malen ben ik door het oog van de naald gekropen. En de liefde, ja de liefde, laten we die vooral niet vergeten. Het heeft me best wat tijd gekost om me bewust te worden van wat ik meegemaakt had, of welke plek ik dat in een verteltrant kon geven.

Laatst zat ik op een station te wachten in de zon. Daar gleed een jonge vrouw van om en nabij de twintig voorbij. Haar schaarse kleding gaf me de kans haar te lezen als een stripboek. Van top tot teen was ze bedekt met plaatjes. Grote en kleine. Mijn eerste gedachte was de vraag, hoe een meisje van die leeftijd aan het geld gekomen was om zoveel tatoeages te betalen. Daarop klasseerde ik haar snel als rijk, blank en verwend. Cynisch dacht ik bij mezelf, dat ik haar verhaal wel zou willen opschrijven. Het kon niet anders of er zat een hele wereld van belevenis achter. Het intrigeerde me ook, dat ze al op zo’n jonge leeftijd, zoveel ervaringen verzameld had, dat er op haar lichaam bijna geen plaats meer was om nog iets nieuws op te schrijven. Tijd om ze aan te spreken had ik niet, ze was alweer verdwenen, toen ik opkeek uit mijn mijmering.

Terug in de trein peinsde ik nog wat na over mijn ergernis. Was het jaloezie? Dat het getatoeëerde meisje meer geld ter beschikking had en meer geleefd had, dan ik ooit zou doen? Toen bedacht ik me, dat het best mogelijk zou zijn, dat er helemaal geen verhaal achter de plaatjes zou hoeven te zitten. Dat het enkel reacties op impulsen zouden hebben kunnen zijn. Aankopen in een vlaag van uiterlijke hebzucht. Meer willen en snel. Tot alles op is en er een nieuw doel in het leven gekozen kan worden. Misschien moet ik me erbij neerleggen, dat haast, kwantiteit en snelheid de nieuwe maatstaven voor wellevendheid zijn. Als een zwerm sprinkhanen, bewegen de hedendaagse hedonisten zich voort door het landschap van ervaringen. Als zij geweest zijn, is er nooit iets meer nieuw en alles al gedaan. Als een stortvloed aan graffiti grottekeningen op de binnenkant van het wereldwijde web, beschrijven ze alles met snelle plaatjes en beroven de toekomst van elke nog mogelijke fantasie, desnoods geholpen door wat kunstmatige intelligentie.

Wat ze achter laten is de leegte en een stilte. Als ze weg zijn, is er weer ruimte. Ik pak mijn pen en hoop op veel tijd, heel veel tijd om nog te schrijven.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Stapschrijver CHRIS VAN DE VEN overleden

met bijzondere woorden maakt de STAPSCHRIJVER CHRIS VAN DE VEN vandaag zijn dood bekend:

Chris Van de Ven

EEN LAATSTE BERICHT VAN MIJN KANT WAT IK ZELF ER NIET OPZET. IEDEREEN DANK DIE CHRIS VOLGDE

de hoofdletters waren zijn kenmerk om in die letters zijn verslag te doen van de dag. jarenlang schuifelde er altijd iemand in je buurt rond als er ook maar iets van poëzie aan de orde was. de plaats van handeling maakte hem niet uit – brabant, utrecht, noord holland, groningen- overal was chris aanwezig – grabbelde wat in zijn tas – haalde een soort tijdschrift uit die tas en stopte het in je handen. jarenlang verliep de communicatie op die manier. er vielen nooit woorden op de grond want chris sprak niet. hij schuifelde, hij glimlachte. en hij stapte weg – de stapschrijver. de stapschrijver is dood. we lezen over vallen en nu dan de dood. de laatste tijd was het stiller om Chris heen. wij van hier wensen de mensen om hem heen sterkte.

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This:

Share This: