Gerdin I.M. haar column van 25 maart 2016
goedemorgen pom. geen gedicht maar één zin spookte deze ongeslapen nacht door mijn kop:
het wit van betondorp werd op 24 maart 2016 voor eeuwig grauw.
.
© joop
.
‘Als je er niet bent, ben je of te vroeg of te laat’.
Hij was te vroeg.
Mijn condoleances aan de ganse natie.
.
Gerdin Linthorst
Goedendag poëten en anderen,
Wij kunnen natuurlijk het entrepeneurschap van onze jonge mede-Nederlanders niet genoeg prijzen, maar hebben wij werkelijk zoveel ‘leuke winkeltjes’ nodig als er tegenwoordig geopend worden? Zelfs op een bevolking van inmiddels ruim 17 miljoen is er vroeg of laat een grens bereikt. Wat was er eerder, de behoefte aan een ‘leuke baan’ of de behoefte aan een leuk winkeltje?
Als ik over de Haarlemmerdijk in Amsterdam slenter, kan ik me de tevredenheid van de straatmanager (ook een leuke baan) voorstellen. Een ooit wat groezelige smalle straat in een rafelrandje van de stad, is nu een ware toeristenfuik geworden, krioelend van blije mensen, jong en oud, die van leuk winkeltje naar leuk winkeltje stappen. Vol met heel veel ‘vintage’, lifestyle-dingetjes, interieur-gevalletjes, watertjes, zouten en andere zaken waarvan men zich afvraagt of daarvan te leven valt.
Ja dus. Want wij leven in de NOT. De Nieuwe Opleuk Tijden.
Het is buiten in de grote wereld dermate guur, chaotisch en mensonvriendelijk dat we wel wat NOT kunnen gebruiken. Die vraag bestaat en met recht en rede, maar het aanbod neemt nu toch wel ernstige vormen aan. Niet alleen op het gebied van de leuke winkeltjes. Wij moeten ook opeens van alles met onze buren samen doen. Moestuintjes beginnen op braakliggende lapjes grond, liefst met vergeten groenten. Straatdiners organiseren. Of pop up-theater voor en door de buurt. Zondags begeleiding van jong talent in het park, door de week buddy zijn van mentaal gedepriveerden, alcoholisten danwel asielzoekers. En intussen heet de wijk waarin ik woon in Amsterdam – een voormalige Vogelaarwijk die inmiddels volkomen opgeleukt is – niet langer Bos en Lommer maar Bolo. Waar jaarlijks de Bolobooze plaatsvindt, een kroegentocht langs alle van steigerhout en buiswerk voorziene leuke nieuwe cafeetjes. En waar in het algemeen een totale Boloboost heeft plaatsgevonden. Zodat nergens meer een broodje onder de zeven euro te krijgen is, welke steevast, ongeacht het beleg, is opgeleukt met rucola, avocado en truffelmayo.
Vroeger was er bij mij om de hoek een geweldige boekwinkel. Geheel, zoals ik dat zo graag zie, volgestouwd met boeken. Op planken, in kasten dwars door de hele winkel heen, in stapels op de grond. Je slalomde er verwachtingsvol doorheen, vond altijd wat je zocht en meer en als dat niet zo was, had het personeel binnen een minuut het verlangde meesterwerk van onderuit een stoffige stapel gevist. Een personeel dat zelf ook een beetje stoffig was, zo niet wat wereldvreemd en verstrooid en ongelooflijk slecht gekleed. De kleindochters van de oprichter van de zaak. Ze wisten alles van boeken. Helaas besloot een van hen op hoge leeftijd te zij-instromen als predikante.
De zaak werd verkocht, leeggehaald, fris opgeschilderd, voorzien van enkele blauw geverfde boekenkasten en een bord voor de deur dat meldt welke schrijvers allemaal komen voorlezen uit eigen werk, signeren, presenteren, promoten en wat al dies meer zij. Bij het zoeken naar een boek struikelt men over de zitzak of loopt tegen de grote tafel aan waarop de koekjes en theepot altijd paraat staan. In het ergste geval valt men midden in een gezellige bijeenkomst vol borrelende buren rond een veelbelovende jonge schrijver en kan men sowieso bij geen enkele boekenplank komen. Je kunt in de nieuwe boekwinkel na aanvraag de nacht doorbrengen, trouwen, en je verjaardag vieren. Veel leuker kan het niet worden. NOT!
Maar hoe dan ook, beter een leuke boekwinkel dan helemaal geen boekwinkel.En ten slotte: Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen.
Cruijffie is dood. Daar valt niet tegen op te leuken.
‘Als je er niet bent, ben je of te vroeg of te laat’.
Hij was te vroeg.
Mijn condoleances aan de ganse natie.Met hartelijke groet,
uw DinLin.
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
