VON SOLO: ‘Daarom de liefde voor yoga en brave beschaving. Individualiteit boven solidariteit. Kiezen voor zelfbedrog, vermomd als goede vrede.’

Geplaatst doorPom Wolff Laat een reactie achter op VON SOLO: ‘Daarom de liefde voor yoga en brave beschaving. Individualiteit boven solidariteit. Kiezen voor zelfbedrog, vermomd als goede vrede.’


Er leeft een laksheid om me heen. Mensen menen steeds vaker, geen deel te hoeven uitmaken van de werkelijkheid om hen heen. Ze vluchten weg in slimme apparaten, thuiswerk of abstracties. Al staat hun huis in brand, voor zo ver dat hun zaak al zou zijn, kiezen ze er voor het blussen buiten zichzelf te plaatsen.

Vorige week liet ik de hond uit op de middag. Het was het tijdstip, dat de scholen uit gingen. Terwijl ik langs de Bergse Achterplas liep, ontwaarde ik een sjofel individu die op een markante wijze stilstond op het pad. Ik vroeg me af wat hij stond te doen. Een paar seconden later realiseerde ik me, dat hij stond te pissen. Gewoon midden op de dag, midden op het voetpad. De eerste kinderen passeerden al. Nog een seconde later knapte er iets in me.

Vloekend rende ik op de man toe. Met zware stemverheffing vroeg ik hem, wat hij dacht dat hij aan het doen was. Dat was evident. Vervolgens gaf ik hem in niet mis te verstane bewoordingen aan, dat wat hij deed zeer ongewenst was. Ten slotte stelde ik hem dwingende de vraag: ‘En wat zeg je dan?’ Daarop keek hij me glazig aan. Ik herhaalde mijn vraag enige decibels luider. Men had het schreeuwen kunnen noemen. Hij antwoordde: ‘Ik zal het niet meer doen’. Ik bevestigde dat dat het juiste antwoord was en dat hij nu kon opsodemieteren.

Even later moest ik lachen in mezelf. Het was een mengeling van verbazing, trots en twijfel. Had ik juist gehandeld? Dat besprak ik de volgende morgen met een collega-hondenbezitter. Deze vroeg of ik spijt had. Ik antwoorde van niet. Hij gaf aan, dat hij vond dat ik het niet kon maken, iemand zo uit te kafferen. Mijn repliek was, dat ik van mening was, dat het juist belangrijk is, dat zo nu en dan te doen. Iedereen is tegenwoordig, niet geheel onterecht overigens, bevreesd neergestoken te worden, als je commentaar geeft op wangedrag. We werden het in de te korte tijd die we hadden niet eens. 

Het zette me wel aan het denken. Ik was van mening, goed gedaan te hebben, door verbaal geweld toe te passen. Ik had het gevoel gehandeld te hebben. En dat zou goed moeten zijn. Te vaak zie ik mensen niet handelen. Maar wel veel praten. En schrijven of beleid maken, zie ik ze ook. En meningen ventileren via digitale media. Maar hoe vaak zie je een burger op straat een overtreder terechtwijzen? Men praat en praat en praat, maar doen, ho maar. Het vinkje ‘ik vlieg milieubewust’. Het ‘beter-leven’-logo op gefabriceerde voedingsmiddelen. Het tientje voor Unicef. De digitale kerstkaart van Hallmark. Het is als je afrukken en er zoveel bij fantaseren, dat je jezelf wijs kan maken, dat het goede seks was met een lekker wijf.

Het typeert een ontwikkeling, waar ik mijn vinger nog niet op kan leggen. Ik denk dat de mens zo nodig losgeweekt moet uit zijn weefsel. Daarom ook de afkeer van geweld en confrontatie. Daarom de liefde voor yoga en brave beschaving. Individualiteit boven solidariteit. Kiezen voor zelfbedrog, vermomd als goede vrede. Maar ik denk, dat ik nog net met één gen te veel in ‘mijn andere wereld’ sta. Waar enkel nog dat echt is, dat bestaat, als ik de stekker uit alle andere dingen getrokken heb. En ik weet het, als schrijver heb ik geen recht van doen. Maar gelukkig besta ik ook nog buiten het papier. 

(Daar hebben we in Rotterdam nog een motto voor)

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter