Cartouche wint de enige echte virtuele – naar de dichter Kees Smits – ‘soms was er nog de loze waan dat wij, aan liefdesdood ontstegen, weer samen zullen en voortaan…,’- trofee op pomgedichten – Anke Labrie zilver!

twee gedichten springen er boven uit vandaag en doen volledig recht aan het prachtige gedicht – inspiratiebron van Kees Smits. Anke Labrie en Cartouche stuurden kleine wondertjes in. zilver en goud is mijn waardering – goud voor Cartouche en zilver voor Anke. Dank ook aan de andere dichters voor de inzendingen – en dan dat in dit weer – Cartouche maakt de vervlogen liefde in woorden mooier dan mooi. zoveel gedaan, zoveel verdragen, zoveel gezien, zoveel bemind en zoveel geleden en dat alles om éen gedicht waarin de diepe liefde is te lezen. van harte!



Brugwachter
 
Weet je nog van ons – Venetië – duiven
voetstappen op het plein, de gewijde stilte
          hoofd in de wolken – die er niet waren – zon
die gaten wou branden maar zong in het hart
al ons zweten en zuchten daar op die brug
en het kanaal, het grote dat we bevoeren
 
en van jaren later Mostar, de stari most
waar ik hoog  boven rustig stromend water
     een slot wilde vasthaken aan een uitsparing     
in de pijler en jij zei wat allemaal besloten ligt
hoeft niet naar boven te komen en het bleef
daarbij, bij rondzien en heen en weer
 
de reis naar het deel – restant van een
dubbelkoninkrijk, bronsgloed en gezicht
van een rij schoenen aan de Donaukade
wij, die kwamen om de brug te zien
 
verdwaasd, toonbeeld van een paar
voor een driekleur met een rond wit gat
tussen bastion en heldenplein – een ketting
te zien liggen tussen boeda en pest


24-08-2019
Cartouche
https://www.youtube.com/watch?v=XYiZAFt7gCc


“… wat allemaal besloten ligt
hoeft niet naar boven te komen …” zo lezen we Cartouche het liefst. de wandeling hier voltooid, vele bruggetjes vanochtend gezien in de polder maar zo mooi als de brug over de donau van Cartouche zo mooi zag ik ze vandaag niet. een werkelijk schitterend relaas over een in de lucht vervlogen liefde – echte liefde genereert in ieder geval poëzie.
  • PETRA MARIA dat ik daar nu aan denk in augustus
  • FRANS TERKEN Zo heb ik naar je gezocht
  • RIK VAN BOECKEL naar de brug je kunt eroverheen maar niet terug
  • MARC TIEFENTHAL Toen Léon je zo zag
  • ANKE LABRIE graag was ik met je meegegaan
  • CARTOUCHE wij, die kwamen om de brug te zien
  • wedstrijd gesloten

Wie wint de enige echte virtuele – naar de dichter Kees Smits – ‘soms was er nog de loze waan
dat wij, aan liefdesdood ontstegen, weer samen zullen en voortaan…,’- trofee op pomgedichten?
 
Ik vroeg de dichter Kees Smits of ik zijn prachtige bruggedicht mocht gebruiken voor de wekelijkse zondagochtendwedstrijd ter inspiratie – we moesten even op het antwoord wachten maar het antwoord is positief. gelukkig maar want onderstaand gedicht MAG gewoon niet ontbreken op deze gedichtensite. dank je wel Kees voor de foto en het gedicht!  

u kent de regels: de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
 
 
profiel van droombedrog

ik zou met jou de brug aangaan,
erover liefst, maar halverwege
stokt onze reis – we wederstaan,
geknakt en komen ons zelf tegen

– soms was er nog de loze waan
dat wij, aan liefdesdood ontstegen,
weer samen zullen en voortaan,
in nieuwe taal, elkaar genegen,

één dak om schuilen – maar ontdaan
zijn bruggen met ons zwaar verlegen
 
Kees Smits/ 8 augustus
 
 


chauffeur
doe mij halte liefde maar
voorbij de wanhoop en de troost
dan heb ik wat voor onderweg

iets moet er zijn
misschien te teer om te benoemen
een onontkoombaar niemandsland
waar de ruimte tussen – ons – geen ruimte laat

nog zo onaf zo onontgonnen
dat niemand daar ooit leven kon
of taal een weg heeft kunnen vinden
maar wij wel – zo dichtbij sprakeloos

mijn laatste woorden zijn voor jou
nog een maal licht – de zon – iets in de verte
dan gaan we in ons zelf op
ontdaan van wie we waren


pom wolff
DE FOTO

dat ik daar nu
aan denk
in augustus

het was op de kade
van jouw vertrek

langs de IJssel
waar winterkou
ons raakte

breng mij maar
naar de overkant
dacht ik gebogen
over de reling

draai eens om
vroeg jij

jouw zachte fluister
onder de wollen sjaal

dat moment
neemt
niemand ons
meer af

Petra Maria

de prachtige woorden van Kees, de hittegolf die verlamt, een foto uit het verleden van Petra Maria brengt de herinnering naar boven. in poëzie slechts in de eerste strofe – een prachtig begin van een gedicht. daarna lezen we in proza bijna, de meer persoonlijke gedachten van de dichter. daar moet nog poëzie van gemaakt. na strofe 1 wordt het gedicht te specifiek.
Onwezenlijk

Zo heb ik naar je gezocht
in de ramen van stad en ommeland
opende zelfs deuren die klemden

vond in spelonken nog geen schaduw
van jou die ik voor ogen had
ster op de foto aan de muur

leerde onderweg
in alle wezens die ik zag
welke taal ook gesproken

dat het een brug te ver is
de vrouw te vinden
naar jouw evenbeeld

FT 23.09.2019

frans trekt meteen het woord ommeland de poëzie in. de onwezenlijke ster aan de muur – die betoverende foto – dat droombeeld – dat nooit meer te overtreffen blijkt en bleek. frans blijft dicht bij het aangereikte thema. over een zoektocht die een leven lang meegaat.
Overbrugging

Fado is de brug naar liefde
het verdriet in het einde

daar zag ik je lopen
met een rode roos in de vingers

het dorpje met de romantische naam
zag jou op ‘n zomerdag voorbij gaan

zo zong je daar een fado van hartzeer
danste door ‘t labyrint van vreugde

zo alles voorbij gaat de scheiding
de smart het breken van beloftes

de tunnel leidt na ‘t lijden naar de brug
je kunt eroverheen maar niet terug.

Rik van Boeckel
Alter do Chão. Portugal
24 augustus 2019

rik schrijft vanaf zijn vakantie adres over de zachte melancholieke fado pijn neergelegd in de klanken van de zangeres die hij in dit gedicht in woorden neerlegt voor de lezer. de brug wordt dan de brug naar de liefde en ook naar de pijn – er is wel een heen maar er is geen terug lezen we. mooi gedaan. rik reikt de fadozangeres een treffend beeld aan voor een smartelijke song.
Pom, het is hier vreselijk. Warm. Gisteren 44 graden, wie weet hoeveel vandaag. Er is dan ook de lust naar de kust. De koele bries. Vandaar dus de draak die briest en een beeld uit mijn verleden, daar, bij de Noordzee in Normandië. 


Toen Léon je zo zag
 
Je liep niet weg
uit het doek
van Léon Spilliaert.
Je stond erop.
 
Naakt reets ruggelings
naar het land toe
wachtte je tot uit de zee
 
de draak jou zou steken.
 
Zo geschiedde,
zo zag je er dra uit,
verloor ik je. 


marc tiefenthal
dichter essayist / poète essayiste
Sint-Niklaas
blogs: Tieftalen (nl) Profonde lalangue (fr)

ja wel een apart beeld. maar toch de woorden voegen weinig toe aan het beeld. een beschrijving is niet meteen een gedicht.

afscheid

 
samen aan de reis begonnen
steeds een nieuwe horizon
soms alleen een woestenij
vaak verborgen achter bergen
dan weer zichtbaar boven zee 
 
over elke afgrond maakte jij een brug
waarbij je mij moest overtuigen
dat hij ons wel houden zou
 
de laatste afgrond zo afgrijselijk  diep
graag was ik met je meegegaan
maar ik durfde niet
 
anke labrie

maar durven deed ze niet – (maar durven deed ik niet) mooie slotregel van een indrukwekkend gedicht. de brug heel functioneel in het midden geplaatst. een reis door het leven van twee mensen in een paar woorden gegeven met de ups en de downs, de vergezichten en de afgrond die daarbij horen. mooi.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Onwezenlijk

    Zo heb ik naar je gezocht
    in de ramen van stad en ommeland
    opende zelfs deuren die klemden

    vond in spelonken nog geen schaduw
    van jou die ik voor ogen had
    ster op de foto aan de muur

    leerde onderweg
    in alle wezens die ik zag
    welke taal ook gesproken

    dat het een brug te ver is
    de vrouw te vinden
    naar jouw evenbeeld

    FT 23.09.2019

  2. DE FOTO

    dat ik daar nu
    aan denk
    in augustus

    het was op de kade
    van jouw vertrek

    langs de IJssel
    waar winterkou
    ons raakte

    breng mij maar
    naar de overkant
    dacht ik gebogen
    over de reling

    draai eens om
    vroeg jij

    jouw zachte fluister
    onder de wollen sjaal

    dat moment
    neemt
    niemand ons
    meer af

    Petra Maria

Laat een reactie achter