dank aan alle inzenders voor de gedichten – ik ontdekte dat het thema niet echt mijn thema is – vergeef me de commentaren – ken gebeuren – het ding is geen poëtisch ding – volgende week een echt thema haha – en dat de dichters er toch nog wat van gemaakt hebben. voor Anke het goud – de verantwoording leest u onder de gedichten.

als de kogels en het vuur
zal ik dan snel foto’s maken
of druk ik jouw nummer in
als ik dat ding vinden kan
in de warboel in mijn tas
alleen maar een appje
zal ik dan denk ik sturen
als mijn hand niet te erg trilt
met ik hou van jou
en misschien nog net een hartje
anke labrie
24-03-2024
een teken van leven in barre tijden in wezen de essentie van de smartphone – in alle eenvoud de phone, de mens, de liefde hier aangeraakt. ik zeg goud. van harte Anke!
- Frans Terken – dromen in de cloud
- Ton Huizer – ze gaan waar ik ga
- Rob Mientjes – Hij toet en belt
- Erika de Stercke – de batterij sla ik uit je lijf,
- Rik van Boeckel – jouw stem tegen mijn oor
- Anke LAbrie – als ik dat ding vinden kan


noem het maar geen liefde
je kunt ook zeggen
dat ik alle zuurstof uit je had gezogen
en aan frisse lucht toe was
ik weet nog
dat je me een keer een smsje stuurde
tussen het vrijen met een ander door
daar drinken we dan maar op
schreef ik terug
en noem het maar geen liefde
pom wolff

Online & verbonden
Je voert een broekzakgesprek
als je smartphone uit zichzelf
contact met me opneemt
veel o’s en a’s en hmhmhm
valt er iets van belang te horen
het fijne ervan gaat even aan mij voorbij
zo zonder jou te spreken
weten dat jij in mijn nabijheid bent
met een vinger onder handbereik
van vroeg tot laat op het lijf gedragen
slim met elkaar verbonden tussen
stille modus uit en aan
tegen de nacht me maar losgemaakt
je met een half oog weggelegd
naast het hoofdkussen
nog een zwaai en een handkus
naar je foto op het scherm
vang ik dromen in de cloud
© FT 22.03.2024
eerlijk gezegd komt het dichie niet helemaal bij mij binnen – op de laatste strofe na – die is duidelijk – dichter lijkt ook toe te werken naar de laatste strofe. de smartphone is zonder meer aanwezig in het gedicht maar dichter dicht het ding eigenschappen toe die voor mij net teveel buiten wat waar kan zijn liggen. de strofen 3 en 6 omarm ik – de andere minder.

Verbinding verbroken
Een zeis op de lijn
maar ik zie ze nog
steeds
op een schermpje
dicht bij mijn huid
ze gaan waar ik ga
ik wis ze niet uit
althans nu nog niet
dat komt later wel
je weet immers nooit
de techniek gaat zo
snel…
Ton Huizer
ik weet niet wat het is – het zal ongetwijfeld aan mij liggen – maar ook dit dichie komt niet helemaal binnen bij mij. nou heb ik toch altijd al moeite met beelden die de dichter zijn werk inschrijft wanneer deze min of meer gezocht zijn. en gebeurt van alles in dit gedicht maar vraag mij niet wat.

Vanuit een warme hand rechtstreeks via mijn smartphone per mail doorgezonden. Een gedicht in wording, zonder censor. Moet kunnen. Printen mag, hoeft niet.
Smart op mijn foon
Doe maar Maroc en een beetje Nepal
Op hoek vet om acht
Betaal bro later
Smart op haar foon
Tiktokkie zegt tis uit
Dramaqueen jankt tuiten
Op naar de volgende
Smart op zijn foon
Formules achterop geplakt
Meester ziet alleen scherm
Toch mooi een zesje voor Wis
Het is een ding dat leeft
Mits op tijd gevoed
Via lijflijnkabeltje
Van het juiste merk
Hij toet en belt
Valt soms in de plee
Mijn hebbedingetje
Slaap zacht … op nachtkast
… en tot slot als toegift … een verse foto van mij … van mijn foon … via mijn foon.
Rob Mientjes
ik geloof toch dat het gekozen thema mijn thema niet is. rob zorgt er in ieder geval voor dat een keur aan gebruikers aan het hebbedingetje gekoppeld worden – gebruikers met eigenaardigheden gebruikers met hun eigen taal.

ik vloek je onder de grond wanneer je
zich als een ongehoorzaam kind verstopt
een kruisbogen van mijn zenuwen rent
door de kamers en loert naar alle tafels
jij, oorzaak van twee gemiste afspraken
leugens voor de reputatie heb ik nodig
moet ik liefhebben terwijl je uren zwijgt
hersenen spoelen in knopen achteruit
vroeger wist ik waar je stond met draden
tot aan de dood in de muur verbonden
maar nu, snotaap, je verandert constant
van plaats, in de tas, broekzak, eetkamer
waar is jouw recht tot bellen, ik met nood
aan sociale contacten verlies tijd en geld
de batterij sla ik uit je lijf, het scherm kan
breken, ik verfoei die achterbakse streken
dat de nummers verdwijnen daar maal ik
niet om, jij leegloper van een oud mobiel
mijn licht gaat nu uit en de voordeur blijft
tot morgenvroeg dicht
Erika De Stercke
dichter raakt steeds meer geïrriteerd zoveel is zeker hier. de eerste vier strofen herbergen voor mij duistere zaken. ik volg de taal en de woorden en raak geheel in de war. deze week deze wedstrijd is mijn week niet mijn wedstrijd niet – het lijkt erop dat de dichters hebben afgesproken – we moeten die wolluf met zijn zinloze streven naar helderheid eens een goed lesje leren.

Verbinding van pure waarde
Van blijdschap naar smart
het is gewoon met de phone
ik dans met mijn stem naar jou
dat is de pratende weg waar ik van hou
verbinding is de wereld van nu
verbreken heeft nimmer zin
een gesprek is het liefdevolle begin
tussen hemel en aarde
we spreken elkaar in pure waarde
hou jouw stem tegen mijn oor
mijn trommelvlies breekt nimmer
verbinding draaft door en door.
Rik van Boeckel
23 maart 2024
deze begrijp ik wel – gelukkig begrijp ik toch nog iets. en geheel in riks stijl – een in volle glorie uitgeschreven eerbetoon lezen we aan het ding – dat mooie dingen genereert alsvolgt door de dichter beschreven:
een gesprek is het liefdevolle begin
tussen hemel en aarde