vorige week vrijdag namen we afscheid van Karlijn Groet op de vrijdag. vanaf volgende week zal de voormalig Volkskrant filmcriticus Gerdin Linthorst onze site mooi maken met een column of met dichtwerk – al naar haar gelieven. trots zijn we hier ook met Gerdin. WELKOM TERUG! deze vrijdag haar eerste column ooit – 10 jaar geleden – voor de pom geschreven – als voorproefje.
Sardinische Angelique –
Eerst speelt zij gitaar. Ik heb zelden zo subtiel de snaren horen beroeren. Daarna laat zij de microfoon trillen, daar in Hoogeveen. Een lange, statige gestalte, licht gebogen. En die stem… Hees, bijna onwillig klanken stamelend. Eerst Engels, daarna Italiaans. Een lang onbegrijpelijk gedicht. Later komt ze naar mij toe, nadat ik mijn kunstje heb gemaakt. “Ik kon niets verstaan”, meldt ze in het Engels, “maar ik begreep alles”. Ze is van een intrigerend soort mooi, Sardinische Angelique met haar Slavische gezicht. En ze vertelt gretig. Over Sardinië, waar ze opgroeide in het besef dat er eilanden bestaan waar men anders spreekt en anders doet dan in omringende landen. Over hoe ze er weg moest, naar grotere werelden. Ze kwam terecht in Colombia – wie wil daar nu terecht komen. Angelique ook niet, maar ze was er en raakte er gewond. Onverhoeds trekt ze haar trui omhoog en – hopelijk onbewogen – staar ik naar een doormidden gekliefd torso. Netjes geheeld dat wel, maar een lijf dat ooit onmiskenbaar om welke reden dan ook in tweeën was gehouwd. Op dit moment wendt De Pom zich tot mij. “Tell her I love him”. Angelique knikte weemoedig. En vertelt over haar verblijf in Cuba, waar ze na jaren van hunkering haar operatie onderging. “I’m a transgender”. “You’re a beautiful woman” mompel ik, verward over de vaststelling dat haar mysterieuze aantrekkingskracht lag in het zijn dat ze niet was. Maar toch wel. Angelique speelde gitaar op Cuba. Maar er spelen velen gitaar op Cuba. Dus Angelique verliet ook dit eiland en kwam in de Nederlandse Randstad terecht. Te druk, niet genoeg eiland. Ze vertrok naar Friesland, waar ze nu woont. Een oord waar ze ook anders praten dan alle anderen om hen heen. Terug op een eiland. Waar ze melancholiek maar vastbesloten haar identiteit koestert. Prachtige Sardinische Angelique uit Friesland. Unieke engel. “Be happy”, roep ik haar na als ze met haar gitaar verdwijnt in de immense, lege nieuwbouwruimten van het veel te grote Hoogeveense kunstencentrum.
Gerdin L
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
