VON SOLO – Ik wilde altijd schrijver worden. Het beeld van een man, een stuk papier, een pen en een leven. Hemingway was daarbij mijn grote voorbeeld. Toch gaat het niet altijd helemaal zoals je het voorbedacht hebt.
Het was nacht in een buitenwijk van Palma de Mallorca. Ik zat op het balkon. In bed sliep een jonge vrouw. Ik rookte hasjiesj en dronk Spaans bier. Toen ik niet meer kon, viel ik op de dekens naast haar in slaap. In de ochtend was ik heel vroeg wakker. Op tafel lagen stapels peseta biljetten. Ik stak er een handvol van in mijn zak. Pakte mijn tas en liep in het ochtendlicht de straat op. De weg naar het centrum van de stad wist ik intussen. Op het binnenplein van een chique koffiebar zocht ik een plekje, bestelde koffie met een borrel en begon te schrijven. Mijn Nokia vibreerde in mijn zak. De boodschap las: ‘You are not Hemingway.’
Ik wilde altijd schrijver worden. Het beeld van een man, een stuk papier, een pen en een leven. Hemingway was daarbij mijn grote voorbeeld. Toch gaat het niet altijd helemaal zoals je het voorbedacht hebt. Uiteindelijk presteer je maar matig. Je schrijft niets veelbetekenends. Krijgt een baan, drinkt, doet maar wat, krijgt een vaste relatie, kloot wat aan, koopt een huis en krijgt kinderen, maar blijft schrijven. Uiteindelijk ga je voorlezen. Je raakt binnen een zekere kring bekend. Op een bepaald moment wordt je schrijven een ambacht en beheers je de woorden en zinnen, die ontstaan uit gedachten. Het zijn er niet veel, maar sommige mensen huilen of lachen om je verhalen. Je raakt de ziel. Langzaam word je je ervan bewust, dat je alles hebt, dat je wensen kunt. Je schrijft en bent gelukkig.
Als je een voltooid leven achter de rug hebt, bestaat de kans, dat je nog op herhaling mag. Je kan dan de parameters waaronder je je leven gaat leven aanpassen op basis van je laatste ervaring. Daarna gaat het los. Gedurende de rit liggen er hier en daar nog wat broodkruimels uit die andere tijd. Maar deze keer geen zin meer, om te scheiden van mijn eerste vrouw. Niet de ambitie om in de wedren mee te lopen, over de rug van anderen de top te bereiken. Me een leven lang anders voor te doen als ik ben. Een klootzak te zijn. De wereld over te vluchten. Succes is me minder waard. Een nobelprijs hoeft niet. Deze keer wil ik rechtzetten, wat ik heb laten lopen. Dat is gelukt. Drinken doe ik nog wel. Schrijven ook, tot mijn genoegen. Hoe het allemaal ooit afloopt, weet ik nog niet. Ik ben nog steeds wie ik altijd al was, alleen anders dan de vorige keer.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
