| donderdag vonderdag – hoe ABRAHAM VON SOLO belangrijke delen van zichzelf verloor |
| Gepost door Pom Wolff op 2015/9/24 6:00:00 (504 keer gelezen) |
 POMgedichten presenteert de donderdag column: VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie. VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie. Zes maanden geleden was mijn gewicht achtenzeventig kilo. Nu is daar nog drieenzestig kilo van over. En dat is goed zo. Ik heb mijn lichaam terug van mijn begin twintiger jaren. Een beetje buik zal nooit meer weggaan, maar daar kan ik mee leven. Ik ben dan ook eenenveertig. Daar gaan geen jaren meer van af. Wel krijg ik nu met enige regelmaat de vraag of ik ben gaan sporten en welk dieet ik heb gevolgd… Deel 98. Afvallige Er is geen sprake van een dieet. Ik ga nog steeds één keer per week naar de Fit4Freaks, als dat er van komt. En in het weekend sta ik vroeg op en ga op mijn gewone fiets een uur à anderhalf fietsen door het metropolitaanse landschap van Rotterdam. Om lekker even het hoofd leeg te maken alvorens thuis te komen waar de televisie de kinderen weer vermaakt. Doordeweeks sta ik elke dag rond zes uur op en ruim de keuken op. Struin rond als een op koffie beluste zombie en wordt langzaam wakker voordat de rest wakker is. Allemaal geen dingen die mijn fenomenale gewichtsafname helemaal verklaren. De verklaring daarvoor zal waarschijnlijk zitten in het feit dat ik niet zo zeer anders, dan wel minder ben gaan eten en drinken. Waar ik vijf boterhammen at, eet ik er nu drie. En als ik met mijn maten in de kroeg ben drink ik twee pinten in plaats van acht. Ter compensatie nip ik wel eens een whiskey. En eet lekkere chocola. Ik eet gewoon nog koolhydraten. Eet worst en kaas op mijn donkere brood. Drink nog steeds bier en wijn dus. Gluten en pinda’s. Dikke Turkse yoghurt bij mijn fruitontbijt. Alleen speltproducten, lightproducten en superfoods eet ik niet. De truc zal ik u verklappen. Ik heb alle structurele overdaad uit mijn eetpatroon geschrapt. In de ochtend ontbijt, in de middag lunch en in de avond diner. Verder niets. Niet elke dag wijn. Wel koffie en thee. Drie of vier bakjes per dag. Als er echt feest of reden is spring ik misschien eens uit de band. Maar echt feest is het niet vaak. Als het dan echt feest is, wat is het belang van eten dan nog. Met de hele ommezwaai heb ik de honger van mijn hoofd naar mijn maag verplaatst. Het was een structurele overdaad die ontstaan is toen ik ging werken. Ik kreeg meer geld en ging mijn vrije tijd die duurder werd vullen met meer dingen om te eten. En zo loodste ik de overdaad, die onze economie sterk maakt en ons in slaap sust, gewillig mijn leven in. Het kostte me slechts tien dagen om wakker te worden uit die gewoonte van bijna twintig jaar. En nu elke ochtend nog slechts een half uur. Structurele overdaad of overbodigheid ben ik op vele vlakken uit mijn leven aan het schrappen. Ik besteed zo weinig mogelijk tijd meer aan zaken die me niets brengen of zaken waar ik zelf niets kan brengen. En zo kom je ook weer vaker op plekken waar je er echt wat toe doet. Ook binnen je eigen huis en gezin. Hoe minder je aan planning doet, hoe meer je je handen vrij hebt om te doen wat op je pad komt. En je kunt leven met heel je hart. Zo kan ik in relatie tot poëzie wellicht nog wel wat leren van mezelf. Poëzie gaat ook niet om de overdaad. Het is niet per definitie een arrangement onbeperkt spare ribs. Of een supersize McDonalds maaltijd. Het zou eerder beter een enkele oester zijn, een kleine, rijke salade met avocado en gerookte zalm, een nipje whiskey in goed gezelschap. Het zijn de weinige woorden die zo veel te zeggen hebben. En de oogopslag die alles zegt. Je leven koop je niet bij een bio winkel. Visie krijg je niet van een flatscreen met onbeperkt digitale kieskanalen. Een dure nieuwe auto geeft je geen bestemming. Flitsende merkkleding maakt je niet de man. Kaal en naakt is wat we in wezen zijn. We zijn lege onbeschreven bladen die elke dag opnieuw gevuld kunnen worden. En dat hoeft niet met veel woorden te zijn, maar vooral wel met de mooiste. Met onze lege handen kunnen we alles aanpakken. Met onze lege magen kunnen we het heerlijkst smaken wat het leven ooit maakte wat het was. Ik pleit dan ook voor herwaardering van leegte en soberheid. Ik gun het iedereen. Schrap de overdaad die ons als een blok aan de grond houdt en vlieg weer het leven in. Ga slapen met honger, wordt wakker met inspiratie. Namasté! Al het voorgaande is natuurlijk zo’n ongelofelijk succesverhaal, dat het niet waar kan zijn. Het echte geheim heb ik dan natuurlijk ook enkel aan mijn medisch specialiste verteld in het ziekenhuis. Dit na eerst gecheckt te hebben of ze haar beroepsgeheim wel serieus nam. Waarna ze me van verdere bezoeken ontsloeg. Met de woorden: ‘Jij hebt het wel begrepen, dat komt wel goed.’ Om de zaak af te sluiten een klassieker die bewijst dat minder soms zo veel meer kan zijn. Ze wordt wakker Ziet mijn fruitschaal staan Naast haar hoge hakken Liggen mijn appels Een banaan Door een gretige hand omvat Ze voert hem Aan haar poes Spant haar spieren Knijpt hem tot moes Mmmmmmm Fruitontbijt (Von Solo, 2001) |
