FRANS TERKEN wint de enige echte virtuele unterwelttrofee op pomgedichten – Petra Maria zilver en Anke Labrie brons

wie wint de enige echte virtuele unterwelttrofee op pomgedichten?

dank aan alle dichters die ons lezers lieten meegenieten in hun onderwereld. onder de gedichten leest u het juryrapport – overleg hier in het redactielokaal over de bekroning leverde drie namen op als kanshebbers – frans terken, petra maria en anke labrie – berichten uit de unterwelt op poëtisch wijze geëtaleerd – anke doet het met veel bloed deze week – petra maria zonder uitzicht en hoop en frans terken houdt de hel heel aktueel – kiezen we hier in het redactie lokaal voor fransgoud, petramariazilver en ankebrons. arbitrair maar natuurlijk en van harte!

• Frans Terken – jij stak nog een hand uit voordat je wegzakte
• Rik van Boeckel met weemoed
• Petra Maria – we gaan elkaar verliezen alleen nog niet vandaag
• Marc Tiefenthal – liever dood dan levend
• Cartouche een op- en ondergang
• Jolies Heij met een handleiding voor verliefden
• Marten Janse Dat was het…
• Anke Labrie van begin tot eind

juryvoorzitster (bregje) hoedemakers is volgende week weer aan zet – deze week gaat u met webmaster de unterwelt in – ‘een opgeborgen zijn om uit te breken’ – schreef ik eerder in cel 041 van de inmiddels gesloten inrichting – de haarlemse koepelgevangenis. ergens vermoed ik bij elke dichter een unterwelt – voor den draat daarmee! nu willen we het ook weten ook. op naar uw unterwelt dat we ervan lezen mogen. u kent de regels:
de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10.30 uur. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of ‘laat een reactie achter’ onderaan dit item – ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst.

unterwelt

likbaar koud verkild een liedje
totdat het over is voorbij
een houtje nog om op te bijten
kun je daarmee leven
je zal wel moeten

ik heb het over unterwelt
een onbestaanbaar niets
zo onbestaanbaar kan het liefste zijn
de vrouw die je net een hand gaf
dat was je moeder jongen

pom wolff

Wees welkom zegt hij

In de onderwereld waar het vergeven is
van haatdragende lieden zeiksnorren
die op jacht naar tere vaasjes
de weelde van liefde naar het leven staan

zoals de baardaap die klimaatrammend
de borstelharen in vuur en vlam wil zetten
de uitslaande brand slaat terug
in het verwrongen aangezicht

dat ik uit die hel jou moet redden
jij stak nog een hand uit
voordat je wegzakte en onderging

wilde je aan je haren daarbovenuit trekken
maar kon enkel toezien
hoe je me door de vingers gleed

FT 19.01.2019

tegenover het utopia van john de mol de unterwelt van de dichter. deze week. al heeft utopia op tv heel veel weg van een unterwelt – alle kwade dampen en sappen van de gehele mensheid mogen we elke dag weer meebeleven – ze elimineren elkaar, er wordt geroddeld tot ze er bij neervallen, ze zijn verslaafd, ze jatten van elkaar – het is de hel! hebben we gelukkig die prachtige unterwelten van de dichters nog – waar het goed in taal toeven is. frans terken heet welkom. leidt ons naar een wereld van politiek en gekonkel – geen redden aan en zo mogen we dat ook aan het einde van het gedicht lezen. de VVD de hel – een politiek statement van frans voor de goede lezer. ik vermoed niet dat hij wordt uitgenodigd op een VVD congres als dichter spreker. welkom op pomgedichten in een  zuiver klimaat voor elke dichter!

Langs aders

Verankerd in de regel van verliefdheid
losbrekende impasse van de passie

een nieuwe laag van betekenis
herbergt de kamer van het hart

aorta van ritme zoekt uitweg
langs aders van weemoed.

Rik van Boeckel

het zoeken van een uitweg langs de weg van de  weemoed – in de unterwelt is het erger, harder. het zachte gemoed van rik zit hem in de weg bij een genadeloos thema als UNTERWELT.  geen redden aan – zoiets moeten we lezen rik. voor dit thema ben jij te lief.

ONS WACHT

hetzelfde
eenmaal gevonden
telt verval niet
het leven
haalt ons toch wel in

ik weet het wel
achter de zwarte nevel
zijn de nachten donker
waar anders
wordt het licht gebroken

we gaan elkaar verliezen
alleen
nog niet vandaag

PetraMaria

zo zien we het graag – dat we elkaar gaan verliezen – inderdaad geen redden aan – dat is het thema – unterwelt – we gaan ten onder dat we het weten – dichter petra maria stelt het allemaal nog 24 uur uit – en dat mag – daar is taal voor daar heeft ze woorden voor daar zijn de woorden voor.  maar de zinloosheid van het bestaan – de mensheid aangeboren unterwelt – is gegeven in de titel.

Hoe vind ik mijn hel terug?

Een dief in het diepst van mijn getaal.
Wie mijn onderwereld wil onderzoeken,
vraag ik beleefd te wachten tot ik sterf.
Ik wil liever dood dan levend worden gevild.

Onderhuids houd ik alles verborgen.
Het krioelt er.

Slechts wie mij liefheeft krijgt er toegang.

marc tiefenthal

de vraag stellen is de vraag…. deze variant op neeltje maria min – heeft net teveel IK in zich om geloofwaardig over te komen voor de lezer.

Zonder schrik

Graag zou ik een gang graven in een hersenpan
historisch worden – in een boekenkast vooraan of
ergens achteraf – niet slapen, maar een vaste plek
op aarde in plaats van zwalken over water, agitato

of andante tot de dood, geen smachten meer
naar een eerlijk zeemansgraf, hemel, goddelijke
komedie, maar een doorgang naar en opstaan
uit de onderwereld zonder ooit nog om te zien

mijn lieve E., jou hand tong en lippen te laten
om bloedrood samen te smelten en te drogen
als levende legende ons geheime leven te lezen
hoe en wie we zijn, wat ik ben, een of twee

in een wereld zonder schrik en prikkel
heeft voor wie niet veel verlangt alles
elke draad iets weg van een pantheon

een op- en ondergang

190119
Cartouche

Cartouche gaat zich weer eens helemaal te buiten – muziektempo’s, romeinse tempels alles maar dan ook alles door de tijd heen wordt ingezet om de kronkels in zijn hoofd om die ene (geheime) geliefde heen vorm en luister  te geven – we begrijpen het lieve Cartouche – het is ook niet allemaal makkelijk het leven. we ontmoeten die lieve E graag – op deze manier beschreven zijn we van haar gaan houden – is ze ook van ons geworden – moet je haar met de lezer delen. in de unterwelt van Cartouche kom je prachtige schonen tegen zoveel is nu duidelijk geworden, in de unterwelt van Cartouche is Cartouche nooit alleen. in de unterwelt van Cartouche is het sodom en gomorra. zo brengt Cartouche culturen bijeen.

handleiding voor verliefden

ze zegt dat ze altijd verliefd is, dat ze de schimmel
in je koelkast wil zijn, maar jij hebt genoeg

aan je eigen woekeringen, je wilt wel verliefd
maar niet als zij dat dicteert, want een gevoel

laat zich niet in woorden vangen, je wilt liever
je eigen demonen kiezen, je noemt het poëzie

dat heet het beteugelen van de muze die je laat
kruipen voor een kruimel, een gelaagde toenaderingspoging

de gehengelde vis te glibberig voor jouw
geoefende handen, die je spijtig teruggeeft aan de zee

de diepte van gevangen in cliché’s, het woekerende
van metaforische anemonen, de stiltes die tronen

op wat jij haar nooit zult zeggen, een ander die wegloopt
die steelt wat jij lang geleden hebt uitgekookt

aan verlangen, de aanjager die de dichter beweegt
tot afdalen onder de huid, tot gistende cellen

maar eenmaal aan het licht, zo naakt, zo schriel
dat je enkel gevild tot op het bot en nog steeds verliefd

Jolies Heij

onze jolies heij door ditmar bakker op een paard gezet. maakte haar eigen slamhel mee deze week. en daar zit je dan in de unterwelt van de slam. iedereen weet al jaren dat ze daar in utrecht – het zit ze in de vezels – het was ooit  alexis al die stiekum ooit muntjes in potjes liet gooien om slams te winnen door voormalig vriendin gina vd B.  – dat ze daar alles ‘voorprogrammeren’ maar lieve jolies doet er tien jaar over om dat te ontdekken. het is de onschuld in haar wezen – in het wezen van een dame op leeftijd – wat moet je nog willen slammen te midden van 11 jarigen? nouja we lezen jolies hier. in een handleiding voor geliefden en we stuiten meteen al op schimmel? lekker is dat.

we lezen over een hij en een zij – en hij zoekt het in de poëzie – kiest liever zijn eigen demonen – lezen we – mooi is dat. en ook zijn muze laat hij kruipen – de dichter komt er niet goed vanaf – zoveel is zeker. maar aan het einde van het gedicht is ze nog steeds verliefd. nou best wel mooi toch zo een verhaaltje in de ochtend.

zie hoe het verhalende slamwezen in deze dichteres heij is getrokken. er komt geen normaal woord meer uit. van de mooiste thema’s maken slammers verhaaltjes. en die verhaaltjes moeten uit jonge monden gesproken worden. en dan plak je het woord slam op de onvolwassen zoektocht in het leven en dan heb je slam. in 010 in de schouw hoor je niet anders van die 0-10-ers. tijd voor onze heij om de poëzie weer eens te omhelzen, te aanvaarden in het leven. om volwassen te zijn.

Schaduwwereld

Weggedoken in mijn kraag
doodgelopen in een steeg
speelt licht een vals spel
met avond en adem

Je duikt op in maanlicht
glimmend rood en zwart
ontmoet je geschiedenis
in mijn trage ogen

Dat was het en meer
is er niet geweest
Weinig woorden
Nauwelijks poëzie

Marten Janse

marten janse vat de unterwelt mooi samen – een leven zonder poëzie – dat is de unterwelt in optima forma. gelukkig maakt marten er poëzie van  in en  met de dichters van  de haarlemse dichtlijn – dat las u hier

van begin tot eind

krijsend glijdt ook hij
bloederig de wereld in
projectiescherm voor al hun dromen

vanaf de start
wilde hij niet gepamperd worden
in de drek wilde hij graaien
kraaiend van genot
niet de trots zijn van zijn ouders
niet de knapste van de klas
aan zijn eigen dromen
had hij zijn kinderhanden vol

uit huis gezet voor hij vertrok
zocht hij in elke vrouw een moeder
elke man werd een rivaal

hij haalde het journaal
en alle kranten
bij zijn bloederig einde

anke labrie

het leven in een notedop – de hel – de unterwelt – bloed ook – de poëzie hier van anke labrie. dat we bloederig te wereld komen en bloederig ten onder gaan. noem het maar een zonnetje dit gedicht. met kracht lijken de woorden hier op het papier gesmeten – zo gaat het toe in de unterwelt van dichters.