Petra Maria wint de enige echte virtuele – hoe kan dat nou – trofee op pomgedichten

stevig juryberaad heeft als resultaat opgeleverd dat PETRA MARIA deze week het goud mag omhangen. een prachtig gedicht – teer als het voorzichtige ochtendlicht van augustus. ‘ dat je de woorden bijna niet durft aan te raken – \’zo staat het beschreven in het juryrapport en zo is het ook – petra maria gefeliciteerd.
ONDER SLUIERS
VAN BOMEN

dat ik daar nu aan denk
nu het augustus is

onder een woudreus
waar we geluk schreven

zijn we dat verloren
ligt het bedolven
onder lagen blad

droeg jij niet de liefde
naar mij

zo ver was het toch niet
bedoeld

Petra Maria


ook in september draagt dit gedicht de augustuswoorden neergeschreven door petra maria. een vraag met reikwijdte. hoe is het allemaal mogelijk – een heel heel voorzichtig antwoord op de vraag wordt heel heel aarzelend getracht. maar de dichter weet natuurlijk ook wel dat dat het antwoord niet kan zijn op de vraag naar waar en waarom de liefde verloren ging. heel teder wordt het verlies hier beschreven dat je de woorden bijna niet durft aan te raken – dan vallen ze om. (of dwarrelen ze met de wind mee weg).
  • RIK VAN BOECKEL takken bewaren dit geheim dat nooit openbaar zal zijn
  • PETRA MARIA zo ver was het toch niet bedoeld
  • FRANS TERKEN wil opheldering

 
Wie wint de enige echte virtuele – hoe kan dat nou – trofee op pomgedichten? wellicht zijn er dingen die nog opgehelderd moeten, dingen van de liefde, van voorbij, dingen van verlangen of van toch nog ooit of van zeker wel. we lezen ze graag.
u kent de regels: de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


nog steeds overal

hoe kan dat nou
net zat je nog op een terras
nu zie ik je weer achter een zwetend raampje
 
in een amsterdamse tram
naast remco campert staan
hoe kan dat nou

dat de straat weer een gewone straat is
een terras een gewoon terras
met uitzicht op wat ik maar voorbij zal noemen
 
en jij ooit de tram nam die ik ook nam



pomwolff
 
 
 
 

 
De rivier van de tijd

De takken hangen boven de rivier
ik tel de groene bladeren
boven de Rio Vouga
kastanjebomen spiegelen zich
in de miljoenen jaren

ik raak de tel kwijt
mijn leven is zo klein in de tijd
vlinders vliegen vlijtig langs
storen zich niet aan mijn gezicht

ik zet een boom op met onze gedachten
het leven is een spiegel van de eeuwen
de hominide sprong uit zachte stromen van de zee der continenten
‘n miljoen jaar terug op aardrijk’s rug

we schreven nog niet
met pennen van schors
takken bewaren dit geheim
dat nooit openbaar zal zijn.


Rik van Boeckel
Rio Vouga
São Pedro do Sul
30 augustus 2019



het leven is een spiegel van de eeuwen ‘- rik weet ook niet hoe het allemaal gekund heeft – het HOE van de oorsprong zet hem aan het denken en het denken van RIK is meteen ook het dichten. De Rio Vouga haalt “Die Vergangenheit” boven (water). de nietigheid van de mens in een aantal mooie regels gegeven.
 
Opheldering

Alsof je op twee plaatsen tegelijk kunt zijn
je ziet jezelf zitten in een spiegel
in de ogen van de ander verdwaald

hoe je in een strandstoel aan zee hangt
en leest van een onweerstaanbaar feest
waar de vuurwerkvonken vanaf vliegen

maar je bent daar niet – noch geweest –
drijft als een wolk boven het hoofd weg
naar een binnenstad in het zuidoosten

in het zwart van een heldere nacht
brandt daar licht op de plek
waar je later wel wilt landen

je trekt het zicht erop naar je toe
telt de sterren tussen daar en hier
veert op om dichterbij te komen

FT 31.08.2019


“maar je bent daar niet” – de kernregel in dit gedicht – hoe graag ook gewild – de realiteit snijdt als het ware de dichter van zijn poëzie af – snijdt dichters  poëtische droom aan flarden. tussen droom en daad…. wat resteert legt Frans schitterend vast in die twee laatste – in wezen wanhopige – regels:
(je) telt de sterren tussen daar en hier
veert op om dichterbij te komen


Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. ONDER SLUIERS
    VAN BOMEN

    dat ik daar nu aan denk
    nu het augustus is

    onder een woudreus
    waar we geluk schreven

    zijn we dat verloren
    ligt het bedolven
    onder lagen blad

    droeg jij niet de liefde
    naar mij

    zo ver was het toch niet
    bedoeld

    Petra Maria

  2. Opheldering

    Alsof je op twee plaatsen tegelijk kunt zijn
    je ziet jezelf zitten in een spiegel
    in de ogen van de ander verdwaald

    hoe je in een strandstoel aan zee hangt
    en leest van een onweerstaanbaar feest
    waar de vuurwerkvonken vanaf vliegen

    maar je bent daar niet – noch geweest –
    drijft als een wolk boven het hoofd weg
    naar een binnenstad in het zuidoosten

    in het zwart van een heldere nacht
    brandt daar licht op de plek
    waar je later wel wilt landen

    je trekt het zicht erop naar je toe
    telt de sterren tussen daar en hier
    veert op om dichterbij te komen

    FT 31.08.2019

Laat een reactie achter