Suzanne Krijger op de donderdag: ‘Toen je plotseling de glasscherven al voorbij was/ Je tas gepakt, trein in gestapt, op reis…/ wat we zien krijgt pas later betekenis…’
Ha die Pom, Hierbij mijn column van deze week. Een stukje over opgroeien, omdat ik de tijd enorm snel vind gaan. Wederom hoop ik dat je hem leuk vindt. En hieronder de foto. Fijne week verder! Met vriendelijke groet, Suzanne
Inbraak door het glas
Onbeïnvloed ondervoed Door alles buiten de ramen, langs het ledikantje waar eén voet Ooit vormen zag, die kleuren hadden, en niets meer dan dat Het voed Want dat glas is er om te breken En ook al sprak je toen nog niet, die ene kleur kreeg al een gevoel en je keek al echt Met je groene ogen die in spiegelbeeld Naar de vorm van mijn neus, de uitsteeksels van de bomen Van rood ging je lachen en blauw liet je blozen Ik zag je elke keer weer liggen en zei Dat het gebrabbel van struikelende woorden langzaam de houtjes van je bed zou wegtrekken En dat dat muziekje dan gewoon begon met spelen Dat muziekje Het muziekje die je in de kamer naast je zal herkennen en dan plots moeten denken aan Dat het je lievelingsdeuntje is van de dag, week, maand
Tot de vormen uit het raam de kleuren al raakten tot een boom takken had en je zag dat dauw op blaadjes blijven liggen kon Toen je plotseling de glasscherven al voorbij was Je tas gepakt, trein in gestapt, op reis Ik heb het zelf gezien Het glas niet eens opgeruimd Enkel achter gelaten om gewoon doorbroken te zijn Je had het toen nog niet door Want wat we zien krijgt pas later betekenis Het deed er niet toe hoe vreemd het ooit was Wanneer je kon benoemen kwam je los door dat glas op de straat zag je alles ook dat jij bestaat
Want Achter het treinraam vanochtend toen je ogen tegenover vulden met redenaties associaties vertelde je met trots Aan mams dat je een vogeltje zag vliegen En je misschien wel iets wil met dieren Dat de lucht mooi was en de wolken trokken je hersens vol met kennis Je hebt het toch nog niet gezien terwijl ik al zie Dat eerst Vanuit intuïtie en de fantasie het afvoerputje je nog op slokte Dat er monsters onder je bed lagen die je met een voet het leven uittrokken, maar dat je nu ook hoort Dat de regen op het dak het hoofd tikt en de tijd niet stopt
Alles vloeit maar door Als scherven in de zon die de snelheid van het licht ons leven inbrengt “Kon het maar, voor eeuwig zijn” Zeg ik “Konden we maar voor eeuwig jong zijn” En alsof de trein stopt kijk je me aan Als het vogeltje die wegvliegt kies je het oogcontact met mij Het vroegere ledikantje die de baan heeft verlaten zegt nog net “Ja, het gaat allemaal zo snel Kon ik maar zeggen onbeïnvloed en ondervoed Dat ik nooit opgroeien zal”
Suzanne Krijger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
