oorspronkelijk geplaatst op 17 februari 2020 – inmiddels weten we heel goed wie zij is
dank jullie wel voor het aandragen van zoveel namen, voor zoveel blond vrouwelijk schoon van rond de 45. vanochtend wist ik het. ik zocht haar foto op – en ja jacob ze was het hoogstpersoonlijk zelf. ze is 52 jaar. mijn 45 jaar inschatting mag ze als een compliment beschouwen lijkt me. ze zag er ook kerngezond uit. het mooie gedicht van remco campert zou voor haar geschreven kunnen zijn – zo langs dat diepe mooie water van de amstel – waar ze liep. geen schrijfster, geen journaliste, geen actrice of tv persoonlijkheid. het is de minister met ziekteverlof en voormalig wethouder in amsterdam – onze kajsa ollongren. dank jullie wel voor de steun en de tekenen van toeverlaatschap.
dank aan Bartke, Catharina, Mathieu, Catelijne, Jacob, Lucienne, J.C. de Graaf, Von Solo, René, Han, Wally, Willem en Hans
zoektocht naar een blonde vrouw, een zacht gezicht van een jaar of 45
het hele weekend gezocht en uiteindelijk toch gevonden. de situatie: pom op de e-bike fietsend langs de Amstel – de dagelijkse routine van een pensionado – op het stuk dijkweg tussen uitvaartcentrum zorgvlied en restaurant ‘het kalfje’ – net voor de molen en het standbeeld van Rembrandt. ik keek in een gezicht in het voorbijgaan van een vrouw, een blonde vrouw, een zacht gezicht van een jaar of 45. zij wandelde – ik fietste – zo’n Remco Campert moment. een soort sjaal om haar hoofd maar wijd gewikkeld. niet opvallend toch wel duur gekleed ook – ik ken haar, ik ken haar, ik ken haar – dacht ik – wie is dat toch. een bekend gezicht. wie? wie? wie?
eenmaal thuis, de gezichtsindruk niet vergeten. nee andersom zelfs – het gezicht begon te spoken in mijn hoofd – wie zou dat toch kunnen zijn besprak ik thuis. ze moet een BN-er zijn dat kan niet anders – ik zie haar zo voor mij. maar wie? een schrijfster? een actrice? een journaliste? de google zoektocht begonnen – eerst maar schrijfster – blond – rond de 45 – Nederland. tal van suggesties uit de huiskamer. inmiddels leek het of de hele familie op zoektocht was. Nee SUSAN SMIT niet, veel te uitgesproken ogen. PALMEN al helemaal niet, veel te oud en ook niet echt blond én geen zacht gezicht: die krupstaalharde ogen van dat mens hou op!. ANNEJET VAN DER ZIJL dan – tsja tsja, nee toch niet. wel zo een soort tiep, niet een echt sprekend gezicht maar wel blond. nee en toch was zij het niet. dat je het gezicht wel herkent maar niet meteen de naam paraat hebt. (ik ken je – maar wie ben je?)
TREUR veel te jong, SASKIA NOORT, nee zou ik herkennen en ook bij naam. Nee, Nee. toch geen schrijver dan.
BAARSMA misschien? nee die helemaal niet – barbara zou ik echt herkennen – die stond op het schoolplein der zoontje af te halen toen ik dochterlief afhaalde. die rent wel rondjes voor de lijn langs de Amstel en in het Amstelpark – en dan glimlacht ze altijd – maar zelfs dan heeft ze der ogen zo indringend opgesmukt dat je niet kunt spreken van een zacht gezicht. wel die leeftijd ja ongeveer. ja. en inderdaad wie langs de amstel loopt richting amsterdam zuid zal waarschijnlijk ook wel in 020 wonen. in ieder geval zou kunnen.
op naar de actrices en tv persoonlijkheden op google. maar nee al die ogen nog verder uitgesminkt dan bij barbara baarsma. zo nadrukkelijk overdreven fotogeshopt – nee een actrice is ze niet, was ze niet. niet dat aanstellerige. dat gezicht was zachtaardig maar wel bekend – ik kan haar zo uittekenen.
misschien toch MARION PAUW dan? toch een schrijfster die jij nog nooit gelezen hebt klonk het in de huiskamer. ik keek en nee, net te jong. wel zo een soort gezicht ja – maar 10 jaar ouder of zo.
en vanochtend wist ik het ineens lieve lezer. ik maak de naam vanavond hieronder bekend van de blonde vrouw die zaterdagmiddag langs de Amstel liep en mij mijn remco campert moment bezorgde en vervolgens een weekend lange zoektocht. AAN WIE DENKEN JULLIE?
