Yvonne Koenderman: ‘Dat kleine eenvoudige vakantiehuisje soms verlang ik er naar..”Huize Marina”, het zwart houten huisje aan het begin van de Verlangenweg…
Dat kleine eenvoudige vakantiehuisje soms verlang ik er naar.. “Huize Marina”, het zwart houten huisje aan het begin van de Verlangenweg.
Dat kleine eenvoudige vakantiehuisje soms verlang ik er naar.. “Huize Marina”, het zwart houten huisje aan het begin van de Verlangenweg. Je liep er naar toe over een pad van puin. Stukjes aardewerk, steentjes en menig Wilhelmina dubbeltjes werden er gevonden. De vertrouwde geur van de varkensboer die het land ervoor had opsnuivend en het enorme aardbeien veld achter het huisje waar we van de boer onbeperkt mochten plukken.
Het huisje had twee slaapkamers en een wc. Verlichting, de kachel en de kookstelletjes gingen op petroleum en het bad was een zinken teil, of op warme dagen de gieter met tuinslang als douche. En dan die Verlangenweg richting het bos, waar regelmatig de paarden of koeien rondliepen als ze weer eens losgebroken waren. Je vader die in de vroege ochtend met de boswachter op pad ging, omdat er een ziek hert afgeschoten moest worden en dan als je wakker schrok van het schot hopen dat hij gemist had, want als 7 jarige hoor je niet het ziek zijn, maar denk je hooguit aan Bambi.
De verlangenweg in Chaam. Het huisje is al jaren weg, heeft plaatsgemaakt voor een groot vrijstaand huis. Het puin ernaar toe is modern asfalt, maar het weggetje zelf richting het bos past nog steeds op het plaatje in mijn geheugen wat nostalgische verlangens losmaakt.
De verlangenweg
gelopen in stilte
roept herinnering.
.
Oude knusheid bij
petroleum licht
en stille verlangens.
.
Gevoelens klevend
als appelstroop
op het boerenbrood.
.
Vervlogen tijden
terwijl hier
alles stil stond.
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
