Na meer dan 35 jaar trouwe rammeldienst moet mijn roestros Bijaar (tweedehands ‘Waddenfiets’, voormalige huurfiets van Texel, in een fietswinkel in de Jan Hanzenstraat aangeschaft) een trapje terug doen. (Trapje terug is er voor mij nu niet meer bij, met die handremmen.) Alleen het frame (daar dus het roestgebeuren) is nog origineel. Andere onderdelen zijn meermaals vervangen. Wielen, ketting, spatborden, ja zelfs het stuur. Sinds m’n studietijd, waarin ik aan het afronden was met een scriptie over ‘De sonnetten van de kleine waanzin’ van Hans Andreus, heb ik op dat ding gereden. Lief en leed gedeeld. Maar het wordt het verzorgingshuis, of erger… Ik heb een echt nieuwe fiets aangeschaft. Officieel nog stadsfiets, maar met liefst drie versnellingen en van het merk Batavus. Met verzekering en extra slot nog onder de duizend gebleven. Tijdens mijn eerste ritje, huiswaarts vanaf de J.P. Heijestraat (daar de winkel waar ik ‘m ophaalde) hoorde ik het zachte kettingrateltje, dat ze na mijn proefritje zouden hebben verholpen, op zeker moment opnieuw opklinken. Ik hoorde roestros Bijaar kilometers verderop in mijn box al lachen. Maar kom, de moed niet laten zinken. Nee! De moed laten zingen. Op de melodie van Blue suede shoe van Elvis Presley:
Nieuwe fiets Hij is 1) voor vervoer, 2) voor de show, 3) voor vakantie, maar hohoho, nou dimme. Kijken mag, da’s voor niets, Je ken doen wat je wil, maar stap niet op me nieuwe fiets. Hij hep een strakke ketting, lekker ingesmeerd, vers van de winkel, heerlijk ongedeerd, prachtige versnelling, prima wendbaarheid, ik raak ‘m liever niet zomaar kwijt. Dus dimme. Kijken mag, da’s voor niets, je ken doen wat je wil, maar kom niet aan me nieuwe fiets. [interfietso] Hij ken ook soepel klimme, glad het bergie af, passeert elke auto, van Chevrolet tot Daf. Hou je kinderen binnen, daar kom ik alweer aan. Tiende keer dat je me langs ziet gaan. Maar dimme. Kijken mag, da’s voor niets. Je ken doen wat je wil, maar stap niet op me nieuwe fiets. Hij is 1) voor vervoer, 2) voor de show, 3) voor vakantie, maar hohoho, nou dimme. Kijken mag, da’s voor niets, Je ken doen wat je wil, maar stap niet op me nieuwe fiets.
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
