Anke Labrie wint de enige echte virtuele – en wie heeft u eigenlijk goed gekend – trofee op pomgedichten punt nl – Vera van der Horst zilver


hij denkt haar helemaal te kennen
onmogelijk en ongewenst
zij kent zichzelf niet eens
 
zij reist graag af naar streken
waar woorden nieuwe wegen vinden
elke zin vrij uitzicht biedt
op nog nooit ontgonnen ruimtes
waar juist niets is wat zij al kent


anke labrie – https://www.ankelabrie.nl/
(10-10-2021)

graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens – wij van hier maken graag kennis met hem met haar. en Anke Labrie laat ons kennis maken met haar in al haar vrijheidsdenken beschreven – nieuwe wegen, vrij uitzicht op het onbekende – bijna gorteriaans – gorters – ik wil nieuw zijn. goud voor Anke Labrie – van harte. dank aan de andere inzenders dichters – zilver voor Vera deze week. de vrouwen winnen deze week van de mannen.

Ik heb een mens gekend


Ik ken hem eigenlijk nog
zoals je kennen noemt
als je elkaar een hand geeft
of misschien een zoen
hij had, nee heeft een naam,
daar is alles mee gedaan.

En nog een mens kende ik
ik ging met hem naar bed
nou bed, het was echt overal
we vreeën dagen door de nacht
zoenden langer dan we sliepen

en één

die gaf ik nooit een hand
want wist hem op afstand al
koel rood en warm blauw
een schilder zegt misschien
dat dat niet kan, maar
een dichter dicht er van

Vera van der Horst


< –>
nou en ze dicht er mooi van – vera – het liedje van de boer en die andere in een ietsje meer genderneutraal daglicht beschreven – een man is tenslotte ook maar een mens. deze eenvoud spreekt me erg aan. gaat ze weer goud winnen. nou ja wat moet dat moet. we zullen zien.
  • Frans Terken: Aan een gewezen geliefde
  • Vera van der Horst: een schilder zegt misschien dat dat niet kan, maar een dichter dicht er van
  • Rik van Boeckel: die tijd gaat eenzaam voorbij
  • Cartouche: een regel, die almaar aan mij trekken blijft
  • Anke Labrie: op nog nooit ontgonnen ruimtes


wie wint de enige echte virtuele  – en wie heeft u eigenlijk goed gekend – trofee op pomgedichten punt nl?
 
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens – wij van hier maken graag kennis met hem met haar.  geniet yentl en de boers woorden als intro. u kent de regels hier:

gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

ik wil de letters van je naam niet spellen
val niet voor me uit elkaar
ik ben je naam niet vergeten
 
jij hebt een rijk leven
een liefde die beter dichten kan
dan god ’t ooit mogelijk maakte

al raakt de sneeuw op
en ligt het zout in de straten
we hebben niet te klagen


 
pom wolff
Aan een gewezen geliefde

Wellicht wordt het tijd dat de ‘verharde minnaar’
weer eens schrijft aan zijn -gewezen- geliefde
vooralsnog recht hij gestaald zijn ruggengraat
telt op zijn tien vingers de slagen van het hart

meet gekweld de momenten van -ritmestoornis
een schaduw die berichten terug verhinderde
hem dagen en nachten bond aan binnenshuis
die de wrok voedde tegen feestzwevers buiten

alsof zij vreemdeling werden door hun vertier
dat zij openlijk en zonder schroom betrachten
met hun gejoel van ‘zie mij’ en ‘vrijheid blijheid’
handen vol van spandoek en voeten pijpendans

ja het is een eiland waar zij in zand mogen bijten
jou werpt hij met alle liefde een reddingsboei toe
dat het licht van de maan weerkaatst in een golf
zo de schaduw van zijn afwezigheid versplintert

© FT 08.10.2021


< –>
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens… dat was de opdracht deze week. makkelijk is anders – lezen we aan het aantal inzendingen af – hebben we het een weekje rustig. nou ja rustig. frans terken zet de boel meteen op scherp. het gedicht lijkt een antwoord op een werkje vol zelfbeklag van jolies heij: ‘Hoe kun je me van heulen met de vijand beschuldigen terwijl de enige aanstichter in jou huist? Me moord in de schoenen schuiven …’ nou ja bij Heij gaat het altijd van kwaad tot erger. altijd heeft de hele wereld het gedaan maar wappie heij nooit. dichter terken gooit haar een reddingsboei toe – paarlen voor de zwijnen zegt het gezegde – hiervan afgeleid is het gedicht van frans een parel – voor een op de veluwe of de utrechtse heuvelrug afgeschoten zwijn – zo u wild/wilt.
Langzame rumba


Zij voert op de wereldkaart
de dans van haar eiland uit


zij zingt de rumba de amor
brengt de laatste kus naar mij


die tijd gaat eenzaam voorbij
de habanera kust de aarde zacht


zij houdt in Santa Clara de roos
van Romeo en Julia in haar palmenhand


zij danst genadeloos in vergetelheid
laat het verleden achter en langzaam los.


Rik van Boeckel
9 oktober 2021


< –>
graag een poëtische beschrijving van een bijzonder mens deze week – of een mens met vreemde gedragingen, een beest wellicht – in ieder geval een voor U heel bijzonder mens… dat was de opdracht deze week. nou het lukt Rik heel goed deze week. de dame in kwestie, de beschreven dame danst genadeloos het gedicht uit. en laat de dichter met slechts zijn pen achter.


Ooit
 
Gerard was geen Geldersman, maar als den Brabander gekend
nee, over stuwwallen dichten deed hij bij mijn weten nooit
 
maar ooit maakte hij een regel, die almaar aan mij trekken blijft
mij deed ontvlammen, voor jou grande dame
 
toen ik een heel land aan jou had
wij alle ramen, onze voor-en achterdeur van het slot
 
jij verduiveld mooie, die het allemaal in zich heeft
bolle Maasakkers , een eindeloze blik
 
doordraagt in gedachten naar waar
mijn Steven zich tegen jouw gebeiteld beeld aanvrijt
 
‘as ge ooit terug bij mij komt, een hart van spijt
moette weten, mij raokte nimmer nie meer kwijt’
 
o mijn mirakels Nimweegs Lieke
ja, misschien was het vur oe niet altijd even hendig
 
maar van jou blijf ik – zingen
dit kleine melodieke “Lieke vur Mariken”
 
daar hoor ik – daar ben ik thuis
 
09-09-2021 © Gérard
https://www.youtube.com/watch?v=VaeLR5dGX_s
https://www.youtube.com/watch?v=BrC9MRK1A54


< –>
ik mag wel zeggen een hartstochtelijk gedicht – behoorlijk over de top zo her en der. mijn oma zei altijd in de jordaan hier: je verstaat ze niet. maar “.. mij raokte nimmer nie meer kwijt…” had ze nog net wel begrepen. opa die elke week zijn weekgeld in de kroeg versleet sloeg dergelijke taal ook uit laat in de avond. ik zal omaas antwoord hier maar niet verhalen, vertalen, herhalen. wat kan die van maasakkers zingen! prachtige romantiek.

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Aan een gewezen geliefde

    Wellicht wordt het tijd dat de ‘verharde minnaar’
    weer eens schrijft aan zijn -gewezen- geliefde
    vooralsnog recht hij gestaald zijn ruggengraat
    telt op zijn tien vingers de slagen van het hart

    meet gekweld de momenten van -ritmestoornis
    een schaduw die berichten terug verhinderde
    hem dagen en nachten bond aan binnenshuis
    die de wrok voedde tegen feestzwevers buiten

    alsof zij vreemdeling werden door hun vertier
    dat zij openlijk en zonder schroom betrachten
    met hun gejoel van ‘zie mij’ en ‘vrijheid blijheid’
    handen vol van spandoek en voeten pijpendans

    ja het is een eiland waar zij in zand mogen bijten
    jou werpt hij met alle liefde een reddingsboei toe
    dat het licht van de maan weerkaatst in een golf
    zo de schaduw van zijn afwezigheid versplintert

    © FT 08.10.2021

Laat een reactie achter