in wezen maakt het niet meer uit de doden leven hier nog even – op en zij die leven sterven zachtjes in mij uit zo lijkt alles langzaam alles leger pw
Het was een onstuimige zomer, en nu is het een onrustige herfst. Ik wil niet meer verlangen naar een zomer, die nu niet meer gaat komen. Daarom ga ik stiekem een weekje naar de zon en niemand die me volgt. Ik ga de zee opzoeken en onderduiken in helder fris en schoon water. De Hollandse kust voldoet niet aan mijn verlangen naar mediterrane blauw. De zee hier is vertrouwd en is voldoende voor een nazomerdag als het rustig is. Bij de zee voel ik de liefde voor alles veel intenser.
Vele jaren geleden deed ik een belofte aan zee, dat ik altijd terug zal keren in oktober om het leven te vieren. En ik vier het leven nog steeds, da na dag, jaar na jaar.
En nu is het bijna weer oktober, ik zocht naar een tekst van een paar jaar geleden, over afscheid nemen in oktober want opnieuw moet ik afscheid nemen van een dierbaar iemand, die er fysiek nog is, maar waar het afscheid al door heen glanst. Ik noem het glanzen omdat hij nog zo hangt aan het leven, dat elke zin haast een grapje is, dat uit alles liefde spreekt en hij zichzelf gelukkig prijst met zulke goede vrienden en dat zijn we ook. Alles is goed tussen ons, altijd geweest en dat zal het na zijn dood ook zijn. Alles is rustig.
Bij het zoeken naar de tekst over oktober vond ik een tekst van 2014, die ook over vriendschap gaat, want je weet pas dat je iemand mist, als die plots opduikt in je leven en een leegte vult waarvan je niet wist dat je die had. En geen toeval dus dat dit gedicht precies 5 jaar geleden geschreven werd op 25 september. Deze tekst is nu met verbeteringen ( hoop je dan) weer van toepassing op wat gaat komen en wat me gaat verlaten.
Leegte
We waren ooit een onbeschreven nog niet vervuld verlangen een schip dat hangt tussen golf en breuk.
We waren voorbestemd. Het grote niets bepaalde tijd en ontmoeting het was in ieder van ons leeg
Het begon met durven voelen wat je mist en door het verdriet heen, de wolken willen raken, een ander toe te laten
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
