en wat wensen dichters in 2022? graag uw bijdrage dit weekend op pomgedichten punt nl – Anke Labrie: ‘lieve Fabrice rust zacht’

ANKE LABRIE bij het overlijden van FABRICE


<!
Ha Pom,
 
Alle goeds voor het komende jaar voor de hele pom en voor jullie in het bijzonder.

Vandaag  heerlijk ontspannen begonnen (zelfs een selfie gepost op fb vanmiddag met m’n ‘lentejasje’ aan) en ineens toch weer die dood.

Fabrice, die veel kleurrijke mozaïeken in Amsterdam heeft gemaakt en die ik al jaren ken en met wie ik vaak een glas
wijn heb gedronken
terwijl we het leven doornamen.    
 
Ik heb deze dag met het vreemde einde  maar in een gedicht proberen te verwoorden.

Met hartelijke groet,

Anke



2022
 
geen keiharde knallen
in onze straat vannacht
het nieuwe jaar begon
ook in dat opzicht zacht

men telde af en toostte
de straat ’s morgens
bezaaid met scherven
geluk dacht ik toen maar
 
de zon die scheen alvast
mijn lentejasje aangedaan
op een bankje in het park
de accu lekker opgeladen
 
abrupt vanavond het bericht
dat hij er ineens niet meer is
die met scherven onze stad
nog mooier wilde maken

lieve Fabrice rust zacht
 
anke labrie
(01-01-2022)
  • Ien Verrips hoopt dat lot haar gunstig gestemd is
  • Marcel Linssen: ‘Lukt dat dan zijn die twee schamele jaren zo vergeten….’
  • Pom Wolff: zoals alles een kan zijn…
  • Jorge Bolle: de bomen staan nog steeds stil..
  • Frans Terken: dat het niet teveel op dit jaar lijkt
  • Nafiss Nia met een lepeltje liefde
  • Rik van Boeckel: hopen we dat het tij de tijd zal keren
  • Magda Haan: vanavond is er nog een fles Merlot
  • Cartouche: dat stiekem binnen trekkende helse

<
aaneengeregen dagen van toen naar dan
of daar al ben ik hier
beweeg me in de tijd
zoals ik wandel in een bos
de weg terug gesloten
voor me onbekend terrein
ondanks kaart en google maps
anders dan verwacht
er is geen keus dan door te gaan
en hopen dat het lot me goed gezind is
 
jan 2021

Ien Verrips

Op naar 2022
 
 
Tien pogingen om 2021 in woorden weer te geven.
En vooruit – waarom niet – pak 2000 er ook maar bij.
(Het was toen toch een en al corona.)
Maar niets was bevredigend, niets was goed genoeg, niets naar tevredenheid.
 
We hebben gewoon twee jaren achter de rug die schamel en zo, zo waren.
Niet ZO, nee zo, zo.
 
En pogingen om van 2022 alvast een positiever toekomstbeeld te schetsen,
lopen evenmin uit op vertrouwde volzinnen en toekomstspiegelingen.
Bijna twintig pogingen gaan mank, zullen nooit uitkomen.
Zoals die 100.000 woningen die jaarlijks gebouwd zouden moeten worden!
Dat lukt alleen maar als er rücksichtslos bouwlocaties worden aangewezen.
Is de laatste pakweg tien jaar niet gebeurd.
En Donald Pols zal als directeur van Milieudefensie nog heel wat in Den Haag moeten debatteren,  
babbelen en overtuigen om stikstof verder uit de wereld te helpen, en de natuur de wereld in.
Als junior in het vierde kabinet Rutte mag D66’er Rob Jetten zich druk maken over het klimaat.
Dat zal ‘m lukken, uit de tweede kamerbankjes gesteund door Jesse Klaver van GroenLinks.
 
Alleen, hoe ver komen ze met debatteren over isoleren?
Blijft het bij praten, ideeën spuien en maatregelen voorbereiden.
Of zorgt de  politiek ook voor echte vooruitgang?
Zo ja, dan zijn die twee schamele jaren zo vergeten.
Maar dan moeten we ook nog even corona ‘de grond instampen’.
 
Lukt dat dan zijn die twee schamele jaren zo vergeten.
Hopelijk niet helemaal, hopelijk blijven we er net genoeg aan denken
Om maatregelen te nemen……
 
Voor eenieder die deze langer dan bedoelde Nieuwjaarswens onder ogen krijgt,
een feestelijk, vrolijk, bruisend, spetterend, oorverdovend en sportief uitdagend 2022…..
 
 
Vooral fijne dagen
Marcel Linssen
organisator DichtSlamRap Boxtel
en voormalig journalist
 

zoals alles een kan zijn
 
ik dacht dat het niet mooier kon
niet mooier dan de vroege ochtend
die jonge klimop glimmen liet op vogelhoogte
 
dat alles al eens is gehoord
geroken, gezien in verleden kleuren
gevoeld, geproefd in woorden die er altijd waren
 
en toch weer nieuw alsof alles lichter
als echte zon die nooit meer overgaat
die ook tussen deze woorden weer
en dat ik steeds mijn hoofd weer draai om dichter

pom wolff

 
 

Jorge Bolle: de bomen staan nog steeds stil..

Oudjaar bij de open haard

Je port het uitgeblust vuur
tot het opvlamt en licht knettert
strooit een paar oliebollen en
hapt in een appelbeignet

vult de bubbels nog eens bij
blaast de bovenste bel aan
tot een goudgele glazen bol
om er sprankjes toekomst in te zien

zaken die straks misschien anders
alsof het van nieuwe geestdrift is
tussen veel van hetzelfde en
oud zeer dat snel vergeten mag

dat het niet teveel op dit jaar lijkt
met wat ons allemaal wacht
waarvan je nu nog niet weet
welke kant het opvalt

zoals blok na blok zich opricht
en overgeeft aan het oplaaiend vuur
je brandt er beter niet de vingers aan
hoopt dat het ons gloedvol warmt



© FT 31.12.2021
Veel Vuur & Vlammende Poëzie gewenst in 2022! ✨
Een lepeltje liefde ?

Een kopje gezelligheid
een lepeltje liefde
twee klontjes vriendschap
en een gevuld geluk
vandaag heb ik zin.

Opnieuw hebben we een onzeker en turbulent jaar uitgezwaaid. We hebben saamhorigheid, compassie en empathie ervaren en verdriet, zorg en angst ondervonden. We hebben afstand genomen en onze banden levend gehouden dankzij de versoepelingen en digitale mogelijkheden.  
 

We kijken uit naar 2022 en hopen dat we elkaar binnenkort in de armen kunnen sluiten zonder angst, zorg en verdriet. We beloven dat wij jullie blijven trakteren op kleurrijke woorden en beelden die ons leven verrijken. Beloof ons dat jullie in het goede blijven geloven en gezond blijven.
 
Nafiss Nia
Directeur Granate
Pom, ik wens je het allerbeste voor 2022. Met dichterlijke groet. Rik van Boeckel 


Onvoorspelbaar jaar


Een nieuw jaar is als een nieuwe dag
die één jaar langer de uren voortduwt
zoals Rutte zichzelf in kabinetten stuwt
‘t hartritme het virus weghoudt met ‘n slag


nu al twee jaar in coronataine
hebben we aan die tijden kunnen wennen
tegen wil en dank lockdownuploaden
het zet aan geen enkele dijk de zoden


voor het nieuwe jaar zo onvoorspelbaar
hopen we dat het tij de tijd zal keren
zodat we weer op ons geluk kunnen teren
met het oude normaal gemak op zak.


Rik van Boeckel
1 januari 2022


Uitdovend licht


Verblind gooi ik rozen
naar uitdovend licht
de geur van oud frituurvet
hangt zwaar achter de keukendeur


Vandaag kijk ik
naar het oudjaarsjournaal
en neem de laatste vette hap


Vanavond is er nog een fles Merlot
en proost ik op de cultuursector
en de horeca en voorspoed
in het nieuwe jaar


Morgen wens ik mezelf
en anderen kracht
voor nieuwe voornemens


Magda Haan
1 jan.2021


Bevangen
  

hemeltergend vuur verflauwd
kruitdampen amper verwaaid
mist herneemt zijn plaats
de wind komt weer uit west

licht uit het zicht
en wat rest
dat stiekem binnen
trekkende helse

dat natte koude
waar haast niet
tegen op
te stoken


maar toch
met ons hart
als een lentejas
sal alles reg kom

Een gelukkig Nieuwjaar!


© Cartouche
01 01 ’22


Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

3 reacties

  1. Oudjaar bij de open haard

    Je port het uitgeblust vuur
    tot het opvlamt en licht knettert
    strooit een paar oliebollen en
    hapt in een appelbeignet

    vult de bubbels nog eens bij
    blaast de bovenste bel aan
    tot een goudgele glazen bol
    om er sprankjes toekomst in te zien

    zaken die straks misschien anders
    alsof het van nieuwe geestdrift is
    tussen veel van hetzelfde en
    oud zeer dat snel vergeten mag

    dat het niet teveel op dit jaar lijkt
    met wat ons allemaal wacht
    waarvan je nu nog niet weet
    welke kant het opvalt

    zoals blok na blok zich opricht
    en overgeeft aan het oplaaiend vuur
    je brandt er beter niet de vingers aan
    hoopt dat het ons gloedvol warmt

    © FT 31.12.2021

Laat een reactie achter