VON SOLO vandaag op pomgedichten punt nl – over oa OP1: ‘Het is alsof een vreselijke tante, die riekt naar bejaarde pis, zich over je heen buigt en met haar reumatische psoriasis klauwtjes in je wang knijpt, …’
Het is alsof een vreselijke tante, die riekt naar bejaarde pis, zich over je heen buigt en met haar reumatische psoriasis klauwtjes in je wang knijpt, terwijl ze ‘koetsji, koetsji’ zegt. En dan vervolgens als je bijna gaat huilen, nog even doorknijpt, zodat het pijn doet. En zich met een uitgestreken gezicht quasi verontschuldigd richting je moeder, terwijl ze zegt, dat het ‘ook maar een raar kind is’. Dat gevoel krijg ik al jaren als ik het NOS journaal per ongeluk kijk, of mevrouw Solo een praatprogramma zit te kijken. Een gevoel, dat na al die tijd nog steeds niet went. Het stinkt.
Je kan mij niet gelukkiger maken, dan wanneer je me op sluit in mijn bibliotheekje met wat geschiedenis boeken. De muffe geur van oude boeken vervult me met vreugde. Daaruit kan ik dan alle verhalen en feiten opslobberen, en zo nu en dan nog dingen in andere boeken nazoeken en op internet nazoeken en uitpluizen. Zo kun ik werken aan mijn kennis en vanuit meerdere invalshoeken een mening vormen over de historie. En die mening dan bijvoorbeeld tijdens een drinkgelag bediscussiëren met andere zonderlingen die dat graag doen. En dan mijn mening weer bijstellen.
Maar zo werkt het in de huidige digitale media maatschappij overwegend niet. Zeker niet waar het nieuws betreft. Er worden geen zuivere feiten meer naar de voorgrond gebracht, maar voorgekookte meningen over die feiten. Op die wijze wordt je stiekem geïndoctrineerd, dat de gepresenteerde meningen eigenlijk gewoon de feiten zijn. En dat was op zich nog niet zo erg geweest, als er dan nog discussie over mogelijk zou zijn. Maar ja, over een gepresenteerde mening kun je eigenlijk niet discussiëren, want een mening is een feit geworden op deze manier. En een andere mening, kan natuurlijk nooit zo waar zijn als de gepresenteerde feiten. Volgt u het nog?
Als ik tegenwoordig nieuws volg via digitale media, dan doe ik dat enkel nog via Al Jazeera. Dat is een stuk minder spectaculair en gedramatiseerd, maar het laat je de ruimte om de nieuwsberichten tot je te nemen en daar dan zelf iets van te vinden. En natuurlijk zijn er tal van dogma’s, waar niemand tegen kan zijn, zoals het vermijden van menselijk leed in het algemeen, zeker waar het onschuldige, beschaafde mensen betreft. Maar ik weet, dat achter die dogma’s een hoop geschiedenis schuil gaat, die zich niet altijd zo eenduidig uit laat leggen. Zeker niet dat één mening zich er exclusief op kan beroepen de ware te zijn.
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
