gaat u ook aan de slam? stuur uw tekst in (het kader van) de enige echte virtuele….. op pomgedichten punt nl – Frans Terkens, Rik Van Boeckels en Anke Labries eerste schreden op het pad der slammers

vooraf maar eens een paar meer algemene opmerkingen over de slam en slampoëzie. zoals poëzie zich niet laat vangen in een definitie – fictie niet – laat ook slampoëzie zich niet vangen. gelukkig maar. poëzie is net zo veel en vaak een meisje als een duizendkoppig monster, net zoveel jongen als honderdduizend staalborstels zwemmend in een zee van woorden. kortom aan een definitie: niet aan beginnen.

een paar kenmerken laten zich wel benoemen. slampoëzie is performance-poëzie en vindt plaats in een directe interactie tussen zender en ontvanger: dichter en zijn/haar publiek. teruglezen is er niet bij dat betekent dat de teksten (zo u wilt de boodschap) toegankelijk moeten zijn. vaak zoeken slamdichters dan ook het rijm op – en/of andere rederijkers of raptechnieken. vaak ook wordt inhoudelijk gezien het moralisme in de teksten niet geschuwd. (dit of dat vinden we allemaal toch? – wordt er dan als het ware uitgeschreeuwd – de slammer zou ‘uitgemest’ of ‘uitgespuwd’ zeggen – grof en populair taalgebruik wordt niet gemeden: ook dat is vaak een kenmerk – behalve door meisjes die cursussen van de schrijversvakschool hebben gevolgd – die worden getraind in het vinden van spitsvondige vergelijkingen – je vinger een wortel! )

twintigers/dertigers vertellen graag een verhaal met uitgeschreven meisjes of jongensleed. S-10 komt niet uit de lucht vallen – eigenlijk is zij met haar nummer in de DIEPTE alles wat de moderne slampoëzie ook inhoudt – eigen persoonlijke ellende in een fraaie performance eenvoudig weergegeven. gooi over de eigen persoonlijke ellende nog een sausje van rap of van schrijversvakschool – tips en je hebt de slammer anno 2022.

slammers van mijn generatie – de fossielen – vragen zich dan ook vaak af – waar de poëzie toch gebleven is als er weer eens in een slamwedstrijd 3 of 4 minuten persoonlijk proza word gedebiteerd. tot zover enige ontwikkeling en enige kenmerken.

wat blijft is dat de dichters/slammers in een wedstrijd wel aandacht moeten hebben voor de uitvoering van hun slampoëzie en dat uitvoering samen het wedstrijdkarakter van de slam voor een leuk avondje en vaak ook spraakmakend avondje voordrachtskunst zorgen. en zo was het ook gisteren bij mijn afscheid van de slam in de VRIJBURCHTSLAM onder de bezielende zorg van Pieter. een afwisselend mooi avondje slampoëzie. niets meer aan doen – zo houden! SLAMMERS vernieuwen – getuigen – en performen en dienen zo de poëzie! het waren – het zijn – en het blijven helden.

  • FRANS TERKEN: over de hoofdschuldige die weer eens schittert door afwezigheid
  • RIK VAN BOECKEL: laat de woorden gillen
  • ANKE LABRIE: van die rappers heb ik niets te vrezen

gaat u ook aan de slam? stuur uw tekst in (het kader van) de enige echte virtuele….. op pomgedichten punt nl

u las het hieronder – de zaterdagavond doe ik het nog één keer – slammen – ik begreep dat ook vriend ROOP de vrijburchtslam zal bezoeken als deelnemer – nou ja dan is poëzie op die plek in het nieuwe amsterdam verzekerd. roop zeker ook bekend als genadeloos jurylid hier op pomgedichten in de zondagochtendwedstrijd – verder bekend als eiland/stadsdichter van Texel. en roops lieve levensgezellin leest u hier heel vaak op de maandag – KARIN BEUMKES is haar naam. zij is geen slamster –  zij is de beste dichteres van nederland. maar dat terzijde.

stuur uw tekst in voor zondagochtend:

gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  –insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

en ik zal u zeggen waarom het geen of waarom het wel een slamtekst is. dat zal dan morgen zondag  gebeuren na een prachtavondje poëzieslam op VRIJBURCHT! doe ik er alvast ook een!

BUFFELS

ik maakte je knoopjes los
wilde dichter bij je hart
ik meende wat ik zei
er liepen buffels door mijn hoofd
ze graasden jou hun koeientongen
 
en dat ik je borsten tegenkwam
vond ik ook niet erg
 
als ze me straks de scan in duwen
zien ze denk ik wel die buffels
hoe is het mogelijk zullen ze zeggen
meneer wolluf! u heeft er veel te veel!
en dat het allemaal maar past
 
pom wolff

Uit de knoflookdialogen

Laat me met één gerichte opmerking
vrienden en aanverwanten plat leggen
ik vul m’n grote muil met gebakken rijst
uit een stevig Thaigerecht van de kaart

ze schenken er voor mij walsende wijn bij

adem diep in bij het aanhoren van al het leed
de notoire klaagzangen die aan tafel borrelen
haal een besmuikte lach uit de mondhoeken op
en hamer als een specht stevig op tafel

tot er een fles in glasgerinkel uiteenspat
wij zitten tot enkelhoogte tussen de scherven
zeg ik en wijs met de vinger naar de hoofdschuldige
die weer eens schittert door afwezigheid


trek nog de mond wijd open en geef de walm
alle ruimte tussen de gangen door
verspreid zo luchtig voor- en tegenspraak
onder de kroonluchters slaat de vlam in de pan


© FT 21.05.2022

laat ik de tekst als slamtekst beoordelen. slammer frans heeft dichter frans niet helemaal weten te elimineren: walsende wijn/notoire klaagzangen/besmuikte lach zijn toch een beetje van de poëzie. het verhalende is wel van de moderne slam – zie mijn uitleg – en met het woord ‘muil’ is frans de goede slamweg ingeslagen. ik mis wel iets van genadeloosheid – zeg maar ze moeten omvallen van de walm – we gaan niet voor niet minder in de slam. de dik gedrukte regels kunnen zo een slam tekst in. als frans nog een week oefent kan ie ook zo de slam in.

Dichtslam Rap

Slammen is woorden in de oren klemmen
op de veroorzakende oorwurm stemmen
een prijs winnen het gevolg van goede zin

twee prijzen is het publiek beminnen
vervolgens naast de schoenen lopen
 met het hoofd in de volle glorie 

ga eens housen en dicht op die beat
dit ritme van ’t moderne levenslied
doe de dichtslam rap met een open klep 
ga zo de slagen en de reizen rond

laat de woorden gillen zo de oren trillen 
 niet als een slak doch met speels gemak 
met expressie nee niet zonder
een vulkaan van vurige woordenwind.


Rik van Boeckel

klemmen/stemmen – beat/lied zijn goede slameffecten – met ‘laat de woorden gillen’ heeft Rik de slam wel goed te pakken. de boodschap van het gedicht is me niet geheel duidelijk – er zit wat goede raad in de tekst en ietwat moralisme – niet ongebruikelijk in de wereld van de slam – ik zeg nog twee weken oefenen en rik is een slammer. lezen we van hem een genadeloze afrekening – dan wel – gelet op riks altijd positieve persoonlijkheid – een himmelhochjauchzend eerbetoon aan weer en wind en woord – maar dan in een gillend vulkanisch verantwoorde vurigheid aan woorden schoon.


Ha Pom,
 Deze parodie schreef ik jaren geleden eens. Het raakt enigszins aan het thema en is wel geschikt voor een podium, merkte ik vroeger, dus toch maar mailen.

(Ik dacht er weer aan toen ik onlangs bij Vertaalwedstrijd op fb  ‘opperrapper’ werd genoemd n.a.v. mijn allereerste vertaling van een Amerikaanse rap, leuk, waarmee ik in de prijzen viel.)
Mooie column van jou rond het slammen. Het was vast een mooie avond.
 
Hartelijke groet,
Anke



De rap en het sonnet

Wordt het sonnet al door de rap verdrongen
lelijk gedreun in plaats van mooie klanken?
Hiphoppend staan die dichters op de planken
hoe er hier met de taal wordt omgesprongen…

Woorden half gezegd en half gezongen
Spraakmakende taal, allemaal te danken
aan de straat en nergens aan de schoolbanken
waar echte dichters ooit ’respect’ afdwongen

Maar van die rappers heb ik niets te vrezen
hun motief is primitief en agressief
Zelf zit ik in een perk poëet te wezen

schrijf daar prachtige sonnetten voor mijn lief
die ik haar mooi op toon dan voor mag lezen
Daar vind ik weerklank, daar ligt míjn motief



Anke Labrie
(lang geleden)

een zeer toegankelijke tekst en op rijm – én badinerend én een stevige afrekening als boodschap – je zou zeggen een prima slamtekst – niet helemaal cabaret. want daar moet de slammer vanaf blijven. cabaretiers zijn beter in cabaret – zij richten zich op de lach – dichters en slammers op de kracht van de taal – tenminste zo zou het moeten/kunnen. en toch mist de tekst iets. de tekst is TE netjes. zeg maar een tekst niet van de straat. net TE keurig voor een slammer. als Anke weer de straat op kan na covid komt alles goed – ook de slammer in haar.



Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

  1. Uit de knoflookdialogen

    Laat me met één gerichte opmerking
    vrienden en aanverwanten plat leggen
    ik vul m’n grote muil met gebakken rijst
    uit een stevig Thaigerecht van de kaart
    ze schenken er voor mij walsende wijn bij

    adem diep in bij het aanhoren van al het leed
    de notoire klaagzangen die aan tafel borrelen
    haal een besmuikte lach uit de mondhoeken op
    en hamer als een specht stevig op tafel

    tot er een fles in glasgerinkel uiteenspat
    wij zitten tot enkelhoogte tussen de scherven
    zeg ik en wijs met de vinger naar de hoofdschuldige
    die weer eens schittert door afwezigheid

    trek nog de mond wijd open en geef de walm
    alle ruimte tussen de gangen door
    verspreid zo luchtig voor- en tegenspraak
    onder de kroonluchters slaat de vlam in de pan

    © FT 21.05.2022

Laat een reactie achter