VON SOLO – ‘Ik snap die boeren wel. Het is uiteraard niet chique, wat ze doen. Maar daar zijn het dan ook boeren voor.’

https://www.gids.tv/video/466100/marcel-van-roosmalen-over-rijm-spandoeken-boerenprotest-zo-communiceert-een-boos-boertje-dus-video


Voor de mensen die nog twijfelen of ze door zullen lezen, zal ik vast stellen, dat ik het 100%
eens ben met de boerenprotesten. Ook het persoonlijk benaderen en intimideren van politici
vind ik niet per definitie laakbaar.

Voor degenen die niet afgehaakt zijn, zal ik beginnen met een koe. Een koe wordt
genadeloos geëxploiteerd. Voor melk schijnt het zo te zijn, dat een koe eerst een kalf moet
werpen, dat dan meteen bij de moeder weggehaald wordt, zodat de koe efficiënt melk kan
leveren. Wat er met het kalf gebeurt weet ik niet. Maar kalfsvlees is bij elke beter slager wel
verkrijgbaar. Dat is een soort bijvangst. Vrouwtjeskalveren kunnen weer opgefokt worden
voor de zuivelindustrie. Alles is perfect industrieel ingericht. Dat moet ook wel, want de
inkopers van bedrijven als Campina is er alles aan gelegen de laagste prijzen per liter te
scoren. Dat draagt bij aan de winstgroei van de zuivelsector. Kijkt u maar eens wat uw stukje
kaas tegenwoordig kost. Het moet uit de lengte of de breedte komen. De inkopers van Ahold
hebben dezelfde missie als de inkopers van de Campina. Hun bonussen zijn echter
navenant groter, gezien het gaat om aandeelhouderswaarde en de groei van het dividend,
dat jaarlijks uitgekeerd kan worden. De boer is intussen de huilende derde. De koe, daar
hebben we het niet eens over. De kapitalist wint altijd.

Een kalf kan zich niet erg goed verweren. Als het ter aarde komt, is er een mens, dat hem
oppakt, nog voor hij goed en wel op zijn benen kan staan en in een kooi zet. Vervolgens
krijgt het voer tot het dik is en dan wordt het ergens anders heen geleid. Het weet niet waar,
maar alles beter dan waar hij was. Het gaat een wagen in, waar het zijn kont niet kan keren.
Na met een stroomstok een fabriek in gedreven te zijn, wordt het vergast. De keel
overgesneden en doodgebloed. Met industriële precisie. Geheel volgens de regels van de
kunst. Alles legaal en geaccepteerd.

Een boer is een mens. Net als u en ik. Een boer heeft dus dezelfde rechten als bijvoorbeeld
de minister president. In theorie. De wet is namelijk de wet niet meer. De wet is de markt. En
de markt is de macht. De markt is zelfs niet de markt meer. De markt is een bedrijf, dat net
als Amazon enkel uit is op het monopoliseren van alles dat winst oplevert. Koste wat kost en
wat er dan ook maar voor kapot moet. Ahold en zijn aandeelhouders zijn de markt. Zij
bepalen dat de boer een paar losse grijpstuivers voor zijn liter melk krijgt, die zij met een
veelvoudige marge verpatsen in hun blinkende hamsterhokken. De boer heeft niks te
zeggen. Die moet op eigen kosten risico’s nemen en door investeren. Grootschaliger en
industriëler gaan werken. Efficiëntie. De Rabobank houdt wel toezicht op dit proces. Het is
niet de boer die bepaalt hoe groot de boerderij is, het is de smerige aandeelhouder van
Ahold in zijn villa in Wassenaar of op zijn jacht bij de Bahamas. Allemaal old boys van het
Corps. Gedekt door de beste advocaten, bankiers en register accountants. En als kers op de
taart, door de politiek. Want daar zitten ze ook.

Laatst werd er een medewerker van een slachthuis doodgedrukt door een stier, die op weg
was naar de slacht. Heel zielig. Maar de stier deed nog wat hij kon. De boer is in dit land zo
machteloos als het kalf. Het gouden kalf. Dat nu op het offerblok moet van de vastgoed- en
bouwindustrie. Ook old boys. In plaats van de boer tien keer zoveel te geven voor zijn melk
en vlees, tien keer zoveel er voor te betalen en tien keer zo weinig vlees en melk te
consumeren, blijft Appie zoeken naar winstgroei. En daar is vooral veel voor nodig. Veel
meer. Niet beter. Als we de zelfstandige boeren hier kapot hebben, dan laat de regelgeving
wel toe, dat we alles uit Brazilië halen. Daar is niet beter, maar wel meer. En minder
regenwoud. Maar de kleine boeren daar, die kun je nog gewoon neerschieten. Evenals de
milieu activisten. Hier in Nederland hoeft dat niet meer. Wij zijn beschaafd. Geconstrueerde
wetgeving en gemanipuleerde, eenzijdige onderzoeken doen het werk. De politie handhaaft
blind wat de markt hen via de politiek oplegt.

Ik snap die boeren wel. Het is uiteraard niet chique, wat ze doen. Maar daar zijn het dan ook
boeren voor. Eigenlijk zouden we ze moeten zien als een voorbeeld. Slachtoffers van de
kapitalistische ‘rechtstaat’. Slachtoffers van ‘de markt’. Ik ben benieuwd wat ons te wachten
staat, als wij terzijde kunnen. En of we nog wat doen, dan.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter