PETER BERGER: ‘Glijden moet ´ie. Zonder uitjes. De keel gesmeerd met ouwe klare. En dat is een kunst. Haring happen is sowieso een kunst. Net als koekhappen. Of beschuitje fluiten. Oefening baart kunst…’
De markt is druk. Altijd op zaterdag. Drommen. Vis. Chrysanten. Wortels. Pastinaak en Vietnamese loempia´s. Stroopwafels ook. De enige echte uit Gouda. Vers geurend zo van de bakplaat. Voor onze Amerikaanse vrinden tevens verkrijgbaar in zo´n kitscherig Delfts Blauwig blik. Hoe verzin je het: stroopwafels uit blik. Hoezo voor Amerikanen? Die weten toch nauwelijks het verschil tussen Kopenhagen en Rotterdam? Toch? Laat staan tussen Delft en Leiden. Of Gouda. Juist daarom mag het. Zo´n blik. Zelfs hier aan de Nieuwe Rijn mag het: Delfts Blauw. Maar alleen omdat het blik is en geen namaak porselein zoals het hoort. Meeuwen schreeuwen en jatten nieuwe haring van nietsvermoedende toeristen die het maatje, weifelend, aan de staart boven hun opengesperde bek laten bengelen.
Hongerige monden. De lippen getuit, de tong verwachtingsvol uitgestoken. Lizards! Maar geen hap nog. Want het is best eng zo´n dood geworden ding, koud uit de pekel, zo, uit het vuistje, weg te moeten happen. Zonder dat Amsterdamse gepriegel met zo´n armetierig wegwerp vorkje. Nee. Glijden moet ´ie. Zonder uitjes. De keel gesmeerd met ouwe klare. En dat is een kunst. Haring happen is sowieso een kunst. Net als koekhappen. Of beschuitje fluiten. Oefening baart kunst. En die eerste keer duurt altijd lang. Net iets te lang. Een pietsje. Fataal. Schaduw. Schreeuw. Meeuw. Hap. The predator strikes. Weg Hollandse Nieuwe. Drie voor vijf euro. Vorig jaar nog! Inflatie. Amusant. Die verwilderde blik in dat mens d´r ogen. Vol ongeloof ¨That fucking gull stole my fucking herring!¨ gillend. In d´r roze XXL shorts met daaronder van die dikke tenen in zeer verantwoorde CO2 neutrale sandalen. Melkbleke dijen. De onderbenen blauw als het koekblik zelf. Mijn kop is elders. In de wolken. In de walvis. Maar dat is nog van gister. Van het kloosterbier. Merci Haagse Broeder.
PETER BERGER
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
Laat een reactie achter