Peter Posthumus wint de enige echte virtuele  – naar een door vera vd horst aangedragen pessoa passage – ‘aan de vooravond van …’ –  trofee op pomgedichten punt nl – zilver voor Mandy Eggerding

allereerst dank aan de dichters die hun gedachten over de vooravond met ons deelden – mooie gedichten. twee gedichten vielen in het bijzonder op – Peter Posthumus met zijn aangrijpende slotstrofe – wat mij betreft goed voor goud. ook opvallend in taal en inhoud is het in zekere zin ongrijpbare gedicht van Mandy Eggerding. zilver voor met name deze prachtregels:

vanaf de spiralen ik en jij in een morgentaal
– mogelijk zelfs een gedicht / staar ik gaten in wat vermolmd rot

beide dichters van harte! lees de prachtwerken hieronder:

Hoi Pom,De gedachten rond het thema pakte wat somber uit, laat het een dichterlijke overdrijving zijn:


Nu  goden zijn vervangen
door strikte logica
godinnen zijn verbannen
naar de spelonken van het verleden
het afval zich ophoopt
boven de verschroeide akkers
er in de herfst geen 
bladeren meer zullen vallen
en iedere gedachte te kort schiet

nu hoor je op het slagveld
af en toe geschreeuw
zie je in de ogen,
in de tranen van de laatsten
dat zij nooit meer zullen zingen

Peter Posthumus


ik ga van vera nog weleens een lesje Pessoa krijgen heeft ze mij beloofd: ‘Ja, ben hem gaan lezen, Pessoa, na eerder mislukte poging, om erachter te komen waarom die man zo wereld beroemd is, want zijn poëzie raakt me niet qua schoonheid. Nu denk ik dat dit ook niet de reden is van zijn roem. Die hem overigens pas ten deel viel na zijn overlijden, toen ze kisten met zo n 46 000 documenten vonden…’
voorlopig doen we het met haar aanwijzing: aan de vooravond… iets meer pessoa:


Aan de vooravond van nooit vertrekken / Hoeft men tenminste geen koffers te pakken.

de dichters kunnen alle kanten op
Peter kiest voor de fatale:
mooie laatste strofe in een fatalistisch gedicht – aan de vooravond van de ondergang lezen we de opmerkingen die de dichter nog net kan maken. indrukwekkend geschreven – zo weinig woorden zoveel impact.

Hoi Pom, 
Een reactie op Vera haar Pessoa passage 



Elke kier van dit venster verstopt een tocht 
waar ik het buiten in haar adem, zeg ik: hier 
en hier ruik ik meer dan gekapt hout

zie door het glas hoe lucht in dagen strekt
ook door een dicht raam de wereld

vanaf de spiralen ik en jij in een morgentaal
– mogelijk zelfs een gedicht 

staar ik gaten in wat vermolmd rot, zeg ik: kijk
in vergezicht is niets maar dan ook niets 
kapot

Mandy Eggerding

‘Aan de vooravond van nooit vertrekken
Hoeft men tenminste geen koffers te pakken’

een ietsje meer – minder toegankelijk gedicht dan gebruikelijk op de site. wat gebeurt hier. vertrokken wordt er niet – zoveel is zeker. de boel gaat dicht op slot en er wordt geroken – er wordt gestaard naar wat vermolmd is en rot en voor zover er sprake is van een vergezicht is er niets aan de handa – zou reve opmerken. dichtbij is van alles loos – waar naar wordt uitgekeken heeft iets van bevrijding – dichter staart met een bevrijdende blik naar de toekomst wellicht.

echte gezelligheid is ver te zoeken. zo kan het ook gezegd. of op een afstand bezien valt elke schade wel mee.
 



  • Rik van Boeckel – met hem wil ik Lissabon zijn
  • Peter Posthumus – dat zij nooit meer zullen zingen
  • Frans Terken – hebben we de vooravond nog
  • Ien Verrips – niet alleen het lichaam treft verval
  • Mandy Eggerding – ik en jij in een morgentaal
  • Anke Labrie – op de vooravond van al het ongewisse 
  • Vera van der Horst – hoopten we de nacht te halen
foto: Cees Glastra van Loon

wie wint de enige echte virtuele  – naar een door vera vd horst aangedragen pessoa passage – ‘aan de vooravond van …’ –  trofee op pomgedichten punt nl?
 
ja aan welke vooravond staan we eigenlijk – het is aan de dichter om daar invulling aan te geven – goede, slechte, liefdevolle wellicht beangstigende, onbegrijpelijke of toch voorspelbare – geef ons iets poëtisch asjeblieft lieve dichters – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
 
 
 
het is altijd weer de wind
margo
die wind die wind
die zo onontkoombare
zo onherroepelijke
 
het is de wind
voor de doden margo bij de graven
de onvermijdelijke de noodzakelijke soms ook
de snijdende de striemende
de bijtende en de wrange
 
die godzijdank aan ons voorbij ging
altijd weer aan ons voorbij ging
en nu pas weten we
weten we
margo
 
van het gezicht
dat voor alle verloren gezichten staat
opgeroepen om bezongen te worden
en eenmaal bezongen
onbereikbaar is als de eeuwigheid
 
 
pom wolff

Hallo Pom. Wel bijzonder dat een regel van Pessoa het thema is terwijl ik in Lissabon ben niet ver van de Chiado wijk waar Pessoa’s standbeeld staat. Bon noite. Rik


De stroom van herinnering


De stroom van de Taag laat zich gaan
langs de kade van de buigzame Fado


coraçao deint in de steegjes van Mouraria
achter ramen vol saudade in Alfama


herinnering verzinkt achter de ogen
de gele tram gaat er koppig aan voorbij


het kasteel van São Jorge verschuilt zich
achter de stille tranen van Rossio


zijn standbeeld aan overkant van de Rua
groet koffie smakers met gemak


de brug over de rivier begeleidt
wolken van schoonheid naar Pessoa tijd


met hem wil ik Lissabon zijn
varend op de wind van het fatum.


Rik van Boeckel
Lissabon
20 oktober 2022

ik ga van vera nog weleens een lesje Pessoa krijgen heeft ze mij beloofd: ‘Ja, ben hem gaan lezen, pessoa, na eerder mislukte poging, om erachter te komen waarom die man zo wereld beroemd is, want zn poezie raakt me niet qua schoonheid. Nu denk ik dat dit ook niet de reden is van zijn roem. Die hem overigens pas ten deel viel na zijn overlijden, toen ze kisten met zo n 46 000 documenten vonden…’
voorlopig doen we het met haar aanwijzing: aan de vooravond… iets meer pessoa:


Aan de vooravond van nooit vertrekken / Hoeft men tenminste geen koffers te pakken.

de dichters kunnen alle kanten op – gaat rik de kant van pessoa op hahaha. geestig. in zijn echte van boeckelstijl lezen we een eerbetoon op en aan lissabon en het lissabon van pessoa –  en dan meteen ook  die gouden regel in riks gedicht: ‘met hem wil ik Lissabon zijn’. het is rik van harte gegund – mooie dagen daar in de kleine straatjes – en in die rammelende koppige gele tram.
Verloren lopen 

Dwalen langs sloot en plas
onbestemd afdalen naar het einde van zomer
het is al verlangen naar de eerstkomende
naar warmte die op aanwaaien staat

nu alles verkleurt
het bladerdak om benen en voeten dwarrelt 
wat leven droeg wegvloeit in dor en dood
een eerste nevel bevriest in schemerlicht

hebben we de vooravond nog
een welkome kans om met huid en 
haar een late zonnestraal op te pikken
injectie tegen een vuile winter


© FT 22.10.2022

de vooravond min of meer letterlijk genomen – daar is nog een laatste beetje zon wellicht te genieten voordat we echt ‘verloren lopen’ – met kleine dichterlijke overdrijving wordt hier de zomer uitgezwaaid en worden barre ‘vuile’ winterse tijden voorspeld. mijn god waarom heeft u ons verlaten hahaha.

langzaam donkerend groeit de onrust
de angst te verliezen om wat reeds verloren is
niet alleen het lichaam treft verval
eveneens
de geest minder scherp dan voorheen
probeert de tekenen te duiden
opkruipende koude
stijgende prijzen
het roepen dat steeds luider klinkt
niet alleen in de winkel
moet de rekening worden betaald.


okt.2022
Ien Verrips

Ien maakt het allemaal nog vreselijker. niet alleen het lichaam ook de geest takelt af waar je bij staat. zitten we ook nog in de kou. geef dichters een vinger leed en je krijgt een hand vol leed terug. zoveel is hier zeker. lekker kort gehouden roep ik vaak. maar hier maakt de dichter je in een paar zinnen helemaal gelijk met de grond  – hahaha.
het woordje donkerend mag wel weg toch
? het is echt zo een woord waar niemand op zit te wachten. zo een woord van zie hier hier hebben we met een dichter te maken. zo een woord waarna je bijna denkt – stop niet verder lezen als we zo gaan beginnen…

Aan de vooravond van nooit meer

hoopten we de nacht te halen
lieten we de deuren open
dronken we tot de bodem

de flessen leeg
gooiden de glazen
tegen de muur

alsof de muur nog breken kon
ons binnen hield
en niet naar buiten joeg

ons de nacht nog gunde
maar we vielen  eerder


Vera van der Horst

oh is het weer zo een avond in huize van der horst. ook hier een minder vrolijk oorlogstafereeltje – vera gooit er de overgebleven flessen alcohol maar tegenaan. alcohol verzacht het leed – het onontkoombare leed lezen we in de laatste regel – de hele boel struikelt daar de tuin in in eindhoven. pessoa of geen pessoa in eindhoven is het altijd feest.




 
Kunst10daagse Bergen 2022 Hotel Meyer ‘Artists aan zee VI’ nog t/m 30 oktober
Ha Pom,
 Het was fijn vanmiddag even in Bergen te zijn en al m’n kleuren daar zo te zien, soms laad je daar zelf aan op.
Tja, wonderlijk: kunst (daar is dit gedichtje waarschijnlijk wel door beïnvloed).
Fijn weekend verder.
 
Hartelijke groet,
Anke



de schikgodinnen glimlachen
jij maakt met fluitenkruid
door één snee in de stengel 
gewoon een vrolijk wijsje

zelfs op de vooravond
van al het ongewisse 
word je niet afgeschrikt
ziet daar ook vrijheid in

je spel blijft licht van toon
het lot nam al zo vaak 
toch een andere wending
en reed dan je angst omver 

anke labrie 
23-10-2022
www.ankelabrie.nl


anke houdt het optimistisch – de beschreven persoon blijft bijna kinderlijk vrolijk zijn dingen doen – licht van toon ook – en dat dan aan de vooravond van ‘al het ongewisse’ – lezen we. het lot kan ook bij iemand weleens positief uitwerken. dat lees je niet vaak bij dichters.






Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter